Με επιστολή τους στην Εφημερίδα των Συντακτών οι δέκα μαθήτριες που ξεσήκωσαν θύελλα αντιδράσεων εξηγούν την «καλλιτεχνική τους επέμβασης» όπως τη χαρακτηρίζουν.
«Υπήρξαμε για λίγο στρατιωτάκια που αρχίζουν να ξεκουρδίζονται, να βραχυκυκλώνουν απέναντι στις διαταγές, τα παραγγέλματα, τα εμβατήρια. ίσως γιατί πλέον δεν μας πείθουν οι ιδέες που ενσαρκώνονται σε όλα αυτά» αναφέρουν μεταξύ άλλων. Και μάλιστα εξηγούν ότι η παρέμβασή τους στο συγκεκριμένο δήμο ήταν πολύ συνειδητή σε «μια γειτονιά χτισμένη από πρόσφυγες, τους κατεξοχήν περιττούς και απόβλητους της ελληνικής κοινωνίας και τότε και τώρα».
Την ίδια ώρα πάντως ο Μάκης Βορίδης, μιλώντας στον ΣΚΑΪ για το περιστατικό έκανε μια απρέπεια εις βάρος των ατόμων με αναπηρίες. Ο κ. Βορίδης λοιπόν αναφέρει: Είναι παιδιά, είναι 16 χρονών, δεν είναι ανάπηρα, μπορείς να μιλήσεις μαζί τους, δεν έχουν κάποιου είδους πάθηση…(Δείτε στο βίντεο παρακάτω το απόσπασμα)Προφανώς ο κ. Βορίδης θα δικαιολογούσε σε έναν ανάπηρο κάτι αντίστοιχο αλλά στα δεκαεξάχρονα που δεν είναι ανάπηρα υπάρχουν άλλα μέτρα.
Μάλιστα το «μανιφέστο» των κοριτσιών απαντά και στον κ. Βορίδη (λες και είχαν προβλέψει τι θα ακουστεί) με τον εξής τρόπο: Άλλοι μας γιούχαραν, άλλοι μας πέρασαν για “προβληματικά παιδιά”. Αυτά ακριβώς είναι τα όρια του πατριωτισμού τους. Η πατρίδα των κανονικών, των προβλέψιμων, των άριστων.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο:
Στρατιωτάκια ακούνητα, μέρα ή νύχτα;Στρατιωτάκια ακούρδιστα, μέρα ή νύχτα;
Πώς στα παιδικά παιχνίδια εμπλέκονται οι αρχηγοί, οι στρατοί και τα στρατιωτάκια τους;Στρατοί που κάνουν πολέμους, βομβαρδισμούς, επεμβάσεις.
Και εμείς επέμβαση εκτάκτου ανάγκης κάναμε αλλά χωρίς την παραμικρή άσκηση βίας. Καλλιτεχνική επέμβαση, κάτι σαν παιχνίδι.
Υπήρξαμε για λίγο στρατιωτάκια που αρχίζουν να ξεκουρδίζονται, να βραχυκυκλώνουν απέναντι στις διαταγές, τα παραγγέλματα, τα εμβατήρια. ίσως γιατί πλέον δεν μας πείθουν οι ιδέες που ενσαρκώνονται σε όλα αυτά.
Τι κοινό μπορεί να’χει ο μιλιταρισμός με την ελευθερία; Τι σχέση μπορεί να’χει η υπεράσπιση της ελευθερίας ενός λαού με τον πατριωτισμό που διδασκόμαστε από μικρά παιδιά; Στα σχολεία, στις παρελάσεις, παντού.
Ο πόλεμος του ανθρώπου για την ελευθερία του δεν είναι έπος ούτε τραγωδία. Είναι η ίδια η ζωή εν κινήσει. Κίνηση που δεν μπορεί να ελεγχθεί και να μπει σε καλούπια.
Γι’ αυτό και εμείς μπήκαμε στην παρέλαση ακαλούπωτοι… Υπό την πνευματική μπαγκέτα του μεγάλου στρατάρχη της αγγλικής κωμωδίας, John Cleese και όσων μας έχουν διδάξει οι Monty Python. Με το δικό μας silly walk και ρυθμό.
Στα μάτια των επισήμων και πολλών θεατών, είδαμε την περιέργεια, την έκπληξη αλλά και την υποτίμηση. Άλλοι μας γιούχαραν, άλλοι μας πέρασαν για “προβληματικά παιδιά”. Αυτά ακριβώς είναι τα όρια του πατριωτισμού τους. Η πατρίδα των κανονικών, των προβλέψιμων, των άριστων.
Εμείς ήρθαμε από άλλες πατρίδες. τις πατρίδες των περιττών, των απρόβλεπτων, των ζωντανών. Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί ελευθερίας, λοιπόν.
Υ.Γ. Επιλέξαμε να πάμε στο δήμο της Ν. Φιλαδέλφειας- Ν. Χαλκηδόνας σε μια γειτονιά χτισμένη από πρόσφυγες, τους κατεξοχήν περιττούς και απόβλητους της ελληνικής κοινωνίας και τότε και τώρα.
10 “στρατιωτάκια” της υπο-κριτικής τέχνης
Πηγή:ΕΦΣΥΝ
Διαβάστε ακόμη: Μια παρέλαση που προκαλεί – Το silly walk της Νέας Φιλαδέλφειας (Video)
