Σε έναν κόσμο που αλλάζει, το μέλλον της ελληνικής αγροτικής παραγωγής περνάει μέσα από την τόνωση των επενδύσεων, από τον συνεργατισμό, από την ανανέωση του αγροτικού πληθυσμού με την είσοδο νέων σε ηλικία (και νοοτροπία) αγροτών, αλλά και από τον ψηφιακό μετασχηματισμό της γεωργίας και την υιοθέτηση νέων τεχνολογιών.
Παρά την κρίση, οι 80.000 εργαζόμενοι στις 14.500 επιχειρήσεις της εγχώριας Βιομηχανίας Τροφίμων – Ποτών – Καπνού, με τζίρο κοντά 12 δισ. ευρώ, παράγουν αξία που ξεπερνά τα 10 δισ. ευρώ. Αντίστοιχα, οι 709.500 γεωργικές εκμεταλλεύσεις παράγουν αξία που αγγίζει τα 6 δις. ευρώ.
Είναι προφανές λοιπόν ότι ο πρωτογενής τομέας αποτελεί κρίσιμο παράγοντα και για την ανάπτυξη, καθώς αν γίνουν σοβαρές μεταρρυθμίσεις στον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας της αγροτικής παραγωγής, μπορεί να υποστηρίξει την προσπάθεια για την έξοδο από την ύφεση, την αύξηση της απασχόλησης, τις επενδύσεις, την περιφερειακή ανάπτυξη και τη δημιουργία εισοδήματος.
Η συμβολαιακή γεωργία έχει τις δυνατότητες να διαδραματίσει στρατηγικό ρόλο σε αυτή τη μετάβαση.
