Αποκλειστικές φωτογραφίες και εντυπώσεις από τη μεγαλειώδη συναυλία στην Κρακοβία.
Κείμενο-φωτογραφίες: Παύλος Μαυρίδης
Μετά από δύο αποτυχημένες προσπάθειες να εξασφαλίσω πρόσβαση ως φωτογράφος στις τελευταίες συναυλίες των Iron Maiden στην Ελλάδα, το 2018 στη Μαλακάσα και το 2022 στο Ολυμπιακό Στάδιο, αποφάσισα με το που ανακοινώθηκε η «The Future Past» περιοδεία, αφού πρώτα αγόρασα τα εισιτήρια, να ξεκινήσω την προσπάθεια για το πολυπόθητο φωτογραφικό πάσο.
Η Κρακοβία, δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Πολωνίας, για μεγάλο διάστημα αποτελούσε την αφετηρία της περιοδείας, πράγμα που σημαίνει πως θα είχα την ευκαιρία να δω το νέο σόου χωρίς κανένα σπόιλερ σε σχέση με το setlist και τα σκηνικά. Η ανακοίνωση στη συνέχεια ακόμα οκτώ ημερομηνιών πριν από την Κρακοβία χάλασε τα σχέδια, αφού οι όποιες αντιστάσεις να μη ρίξω μια ματιά στο setlist κάμφθηκαν εύκολα…
Ο δεύτερος λόγος ήταν ότι λόγω μεγάλης ζήτησης το συγκρότημα θα έπαιζε δύο μέρες στον ίδιο χώρο (την επιβλητική «Tauron Arena», χωρητικότητας 22.000 ατόμων), οπότε σκέφτηκα στρατηγικά: Δύο συναυλίες, περισσότερα slots για φωτογράφους, περισσότερες πιθανότητες να ανοίξω ένα email και να διαβάσω το πολυπόθητο «εγκρίθηκε». Τέλος, η Κρακοβία αποτελούσε για μένα πάντα έναν από τους τουριστικούς προορισμούς που τόσο ήθελα να επισκεφθώ με την κάμερά μου, κυρίως λόγω του Άουσβιτς.
Το διήμερο της συναυλίας, αισθανόσουν μια οικειότητα καθώς σε κάθε δρόμο, αξιοθέατο και μουσείο, έβλεπες ανθρώπους (κυρίως τουρίστες) με μπλουζάκια των Iron Maiden. Ο Eddie κυριαρχούσε σε κάθε γωνιά της πόλης. Μια μέρα πριν από την συναυλία ο αρχηγός Steve Harris εμφανίζεται με τους British Lion, το σχήμα που έφτιαξε πριν από περίπου μια δεκαετία για να παίζει με φίλους του μουσικούς σε μικρότερα venues στις πόλεις που εμφανίζονται οι Iron Maiden. Οι British Lion έχουν κυκλοφορήσει δύο άλμπουμ (British Lion – 2012 και The Burning – 2020) και ο ήχος τους θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα μελωδικό heavy rock, πιο απλό συνθετικά από αυτό που έχουμε συνηθίσει τον Steve Harris και τους Iron Maiden. Θεωρώ πως όταν μοιραία έρθει το τέλος των Iron Maiden, αυτό θα αποτελέσει το όχημα για να συνεχίζει να περιοδεύει ανά τον κόσμο σε πιο χαλαρούς ρυθμούς.
Σε μια αποθήκη, πίσω από έναν σταθμό τρένων, και σε ένα τελείως διαφορετικό, σχεδόν οικογενειακό περιβάλλον, οι British Lion παίζουν ένα δίωρο σόου μπροστά σε ένα κοινό εκλεκτών 200-300 φανατικών οπαδών, που θέλουν να απολαύσουν τον Steve Harris να παίζει με το ίδιο πάθος χωρίς την συνηθισμένη υπερπαραγωγή. Μια μοναδική ευκαιρία που φυσικά δεν υπήρχε περίπτωση να χάσω.
Και φτάνουμε αισίως στις 13 Ιουνίου, την μέρα της πρώτης συναυλίας. Μόλις 30 ώρες πριν, έχω λάβει την πολυπόθητη τελική έγκριση, μια στιγμή που δε θα ξεχάσω ποτέ. Το venue βρίσκεται γύρω στα 25 λεπτά από το κέντρο της πόλης, και έξω από αυτό βλέπω για πρώτη φορά αφίσα της συναυλίας. Η αρένα φιλοξενεί όλες τις παγκόσμιες μεγάλες περιοδείες που γίνονται αυτή τη στιγμή. Χαρακτηριστικά, την προηγούμενη ημέρα γινόταν ένα τύπου φεστιβάλ με τους Deep Purple, Nazareth, Jorn κ.α. ενώ τις επόμενες βδομάδες θα έπαιζε εδώ ο Sting, οι Kiss κ.ά. Μάλιστα ενημερώθηκα πως το προηγούμενο βράδυ ήταν εδώ και ο Bruce Dickinson (τραγουδιστής των Iron Maiden) για να παρακολουθήσει τους αγαπημένους του Deep Purple.
Μοναδική παραφωνία σε αυτήν την αξέχαστη εμπειρία η δυσκολία επικοινωνίας, καθώς είναι πολύ λίγοι οι Πολωνοί που μιλάνε καλά αγγλικά. Η διαδικασία για να βρούμε από πιο σημείο θα παραλάβω την διαπίστευσή μου ως φωτογράφος κι ενώ απέμεναν μόλις 15 λεπτά πριν από την έναρξη του support υπήρξε φοβερά πιεστική και αγχωτική. Στο τέλος όμως, η εκπρόσωπος της Live Nation Πολωνίας υπήρξε παραπάνω από εξυπηρετική και φιλική, μαζί με τους υπόλοιπους 13 ντόπιους φωτογράφους που εξεπλάγησαν ακούγοντας πως έχω έρθει από την Ελλάδα για να φωτογραφίσω τους Iron Maiden. Το show ξεκινάει με τους The Raven Age, στους οποίους πρωταγωνιστεί ο George Harris (γιος του Steve Harris) και οι οποίοι είχαν παίξει και στην Αθήνα το 2018, όταν οι Iron Maiden έδωσαν εκείνη την αξέχαστη συναυλία στο Rockwave.
Αφού οδηγηθήκαμε στο photo pit, η εκπρόσωπος της μπάντας μας υποδέχτηκε και μας μίλησε για το περιεχόμενο του σόου και μας προέτρεψε να το διασκεδάσουμε όσο μπορούμε. Εντυπωσιακή Βρετανική ευγένεια, θα έλεγα.
Τα φώτα χαμηλώνουν (όχι τελείως) και το «Doctor Doctor» των U.F.O. που παραδοσιακά σηματοδοτεί την έναρξη του σόου τους εδώ και δεκαετίες ακούγεται από τα ηχεία. Φώτα στραμμένα στους first to the barrier, μια ομάδα φανατικών οπαδών απ’ όλον τον πλανήτη, μέλη του IMFC (το επίσημο fan club του συγκροτήματος) που εξασφαλίζουν πρόσβαση στην προνομιακή (ίσως και όχι) πρώτη σειρά, αρκετά πριν ανοίξουν οι πόρτες. Φτάνω στο κέντρο και το μάτι μου πέφτει κατευθείαν σε μια ελληνική σημαία που γράφει «Alexander The Great». «Έλληνας είσαι;», «Τι κάνεις εδώ εσύ;». Ήταν ο γνωστός από τη δραστηριότητά του στα εγχώρια social media ως «John Porotikos», πιστός οπαδός που τους ακολουθεί σε διάφορα σημεία της περιοδείας, πάντα στο ίδιο προνομιακό σημείο και με πάθος του γίνεται το κέντρο προσοχής για όλους τους φωτογράφους.
Σκοτάδι. Οι τίτλοι τέλους του «Blade Runner» του Βαγγέλη Παπαθανασίου έδωσαν τη θέση τους στην εισαγωγή του «Caught Somewhere In Time» και για τις επόμενες περίπου δυο ώρες απολαύσαμε για άλλη μια φορά (δέκατη προσωπικά) ένα από τα σπουδαιότερα συγκροτήματα του πλανήτη.
Αυτή η περιοδεία εστιάζει θεματικά στην τελευταία δισκογραφική δουλειά των Iron Maiden, το Senjutsu που κυκλοφόρησε το 2021, καθώς και στο Somewhere In Time του 1986. Αναπόφευκτο στις μέρες μας να αποφύγεις τα spoiler και φυσικά ήταν αδύνατο να μην μάθω πως το συγκρότημα θα έπαιζε ζωντανά για πρώτη φορά το «Alexander The Great» 37 ολόκληρα χρόνια μετά την κυκλοφορία του (ο πόθος των Ελλήνων, αλλά και όπως αποδείχτηκε, όλων των fans παγκοσμίως).
Μετά την Legacy Of The Beast περιοδεία που κράτησε συνολικά λόγω και της πανδημίας σχεδόν πέντε χρόνια, οι Iron Maiden επέστρεψαν με νέο setlist και stage show, πιο μαζεμένο σε σχέση με την προηγούμενη περιοδεία που ήταν η πιο πλούσια από κάθε άλλη σε ό,τι αφορά τα σκηνικά. Αισθητικά όμως είναι από τις καλύτερες στιγμές τους καθώς φωτιστικά, χρωματικά και με την βοήθεια των εντυπωσιακών όπως πάντα backdrops σου δίνει όντως την sci-fi/cyberpunk αισθητική που ήθελαν να πετύχουν. Για πρώτη φορά δυο στενόμακρες LED οθόνες στις άκρες της σκηνής (baby steps όπως σχολίασε μέλος του crew), οι οποίες έχουν ενταχθεί καταπληκτικά στα σκηνικά χωρίς να ξεχωρίζουν ή να αποσπούν την προσοχή. Και καταφέρνουν αυτό που το συγκρότημα επιμένει χρόνια τώρα. Η προσοχή μας να είναι στους μουσικούς αφού αυτοί είναι το σόου και όχι οι οθόνες ή άλλα τρικ.
Τραγούδια που δεν έχουν παίξει ποτέ ή που είχαν να παιχτούν πολλά χρόνια εκπαραθύρωσαν κλασικά κομμάτια και ανανέωσαν κατά πολύ το setlist τους, ικανοποιώντας και δικαιώνοντας εκ του αποτελέσματος τους περισσότερους οπαδούς εδώ και χρόνια υποστήριζαν ότι όσο πιο «άγνωστα» κομμάτια παίξουν τόσο το καλύτερο. Το «Alexander The Great», διακαής πόθος του ελληνικού κοινού, είναι μια από τις κορυφαίες στιγμές της συναυλίας. Τα νέα κομμάτια του «Senjutsu» δεν μοιάζουν πλέον ξένα και προσωπικά θαυμάζω το γεγονός ότι επιλέγουν να παίζουν νέα έπη όπως το «Hell On Earth» (πραγματική κόλαση επί γης και επί σκηνής από τα πολλά pyros) τους τιμά και τους δίνει κίνητρο να συνεχίσουν.
Κανείς δε γνωρίζει ποια θα είναι η συνέχεια του συγκροτήματος μετά το τέλος της περιοδείας. Οι φήμες δίνουν και παίρνουν, από τη συνέχεια της περιοδείας και το 2024 μέχρι την οριστική παύση το 2025. Να μην ξεχνάμε πως αναμένεται και ο προσωπικός δίσκος του Bruce Dickinson που πιθανόν να συνοδευτεί επίσης από περιοδεία. Όπως και να έχει, οι Iron Maiden είναι εδώ, συνεχίζουν να παίζουν σε υψηλότατο από κάθε άποψη επίπεδο, να διασκεδάζουν τους οπαδούς και, κυρίως, τους εαυτούς τους, να ενθουσιάζουν και πάνω από όλα να δίνουν κίνητρο σε ανθρώπους να ταξιδεύουν χιλιάδες χιλιόμετρα για να τους απολαύσουν για ακόμα μια φορά μαζί με κόσμο από κάθε άκρη της γης πραγματοποιώντας ένα όνειρο ζωής. Όπως έκανα κι εγώ…
Up The Irons!
