Σαν σενάριο από ταινία του Κεν Λόουτς μοιάζει η ιστορία που κάνει το γύρο των βρετανικών Μέσων τις τελευταίες ώρες. Ένα δίχρονο αγοράκι, ο Αουάμπ Ισάκ, πέθανε από αναπνευστικό πρόβλημα που προκλήθηκε από μακροχρόνια έκθεση σε μούχλα, μέσα στο σπίτι του. Το γεγονός αυτό αναδεικνύει με τραγικό τρόπο το σοβαρό οικιστικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν εκατομμύρια Βρετανοί, που αναγκάζονται να συμβιβαστούν με άθλιες συνθήκες διαβίωσης λόγω αυξημένου κόστους στην απόκτηση οικίας, χωρίς βοήθεια από ένα γραφειοκρατικό ανάλγητο κράτος και στερούμενοι το ανθρώπινο δικαίωμα της στέγασης.
«Καθοριστική στιγμή»
Σε μια ιατροδικαστική έκθεση που μπορεί να αποδειχθεί σημαντική για το στεγαστικό πρόβλημα, ο θάνατος του δίχρονου Αουάμπ Ισάκ από το Ρότσντεϊλ αποδίδεται στην μακροχρόνια έκθεση στη μούχλα του σπιτιού του. Το αγόρι πέθανε το Δεκέμβριο του 2020 από βαριά αναπνευστική ανεπάρκεια.
Σύμφωνα με τα βρετανικά Μέσα, η ιατροδικαστής Τζοάν Κέρσλι εκτίμησε ότι «ο τραγικός θάνατος θα πρέπει να γίνει μια καθοριστική στιγμή για τον οικιστικό τομέα». Η ιατροδικαστής έκανε ειδική μνεία στην κακό εξαερισμό του σπιτιού που υπήρξε καθοριστικός παράγοντας στην ανάπτυξη της μούχλας. Στην έκθεση επίσης αναφέρεται ότι η δημοτική αρχή του Ρότσντεϊλ δεν είχε μια πιο ενεργή στάση στην αντιμετώπιση του προβλήματος, ενώ ακόμα και η δημοτική οικιακή βοηθός κατέθεσε ειδική φόρμα στο δήμο για να υπογραμμίσει τις κακές συνθήκες που ίσως έθεταν σε κίνδυνο την υγεία του παιδιού.
Ένα πρόβλημα εκτός κυβερνητικού ραντάρ
Η τραγική περίπτωση του θανάτου του παιδιού υπογραμμίζει την τεράστια ανάγκη για πιο βιώσιμα σπίτια στη Βρετανία, αλλά και την αυξανόμενη αδιαφορία των αρχών για το πρόβλημα αυτό.
Σύμφωνα με την οργάνωση για το δικαίωμα στη στέγαση, Shelter, πάνω από ένα εκατομμύριο νοικοκυριά στη Βρετανία περιμένουν για ένα σπίτι από την πρόνοια, ενώ την τελευταία δεκαετία, ενώ οι ανάγκες για στέγαση έχουν αυξηθεί, οι οικοδόμηση νέων σπιτιών βαίνει μειούμενη. Ενδεικτικά, στη σημερινή Αγγλία υπάρχουν 1,4 εκατ. λιγότερα σπίτια κοινωνικής πρόνοιας από ό,τι τη δεκαετία του 1980, επί εποχής Θάτσερ…
Στα ύψη οι τιμές
Αξίζει να σημειωθεί ότι η έλλειψη φθηνών σπιτιών συμβάλλει στην άνοδο τόσο των τιμών των ήδη υπαρχόντων σπιτιών όσο και των ενοικίων. Παράλληλα, η οικιστική ανάπτυξη δεν έχει την ίδια δυναμική με τον πληθυσμό της χώρας σχεδόν στις μισές περιοχές της Βρετανίας, ενώ το πρόβλημα εντοπίζεται ως εντονότερο στο Λονδίνο και τα περίχωρά του.
Με τις τιμές των νέων σπιτιών να έχουν εκτοξευτεί στα ύψη και όλο και λιγότερα σπίτια κοινωνικής πρόνοιας να χτίζονται κάθε χρόνο, εκατομμύρια Βρετανοί αναγκάζονται να ζουν στο ενοίκιο – ο αριθμός των ενοικιαστών έχει επίσης διπλασιαστεί τα τελευταία τριάντα χρόνια- ή να μοιράζονται μαζί με συγκατοίκους σπίτια με σοβαρά προβλήματα όπως η μούχλα και η υγρασία.
Στον πάτο του βαρελιού
Επίσης, σύμφωνα με την Εθνική Ένωση Οικισμού Χαμηλού Εισοδήματος (National Low Income Housing Coalition), 7 στους 10 Βρετανούς που βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας στη χώρα δεν μπορούν να βρουν ένα φθηνό σπίτι, ενώ αναγκάζονται να ξοδεύουν πάνω από το μισό μηνιαίο εισόδημά τους για την πληρωμή ενοικίου. Σχεδόν 600.000 άνθρωποι είναι σε κίνδυνο αστεγίας, ενώ μόλις 1 στις 4 οικογένειες που χρειάζονται βοήθεια από τις αρχές, τη λαμβάνουν.
