Υπάρχει ηθική στον πόλεμο; Υπάρχει Δίκαιο του Πολέμου; Η θεωρία λέει «ναι» καθώς οι κανόνες του πολέμου προβλέπονται και ορίζονται αναλυτικά, μεταξύ άλλων, από το Καταστατικό του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου και τις Συνθήκες της Χάγης και της Γενεύης. Η Ιστορία, όμως, απαντά με ένα μεγαλοπρεπές «όχι».
Άουσβιτς, Χιροσίμα, Ναγκασάκι, Βιετνάμ, Παλαιστίνη, Κύπρος, Γιουγκοσλαβία, Ιράκ και σήμερα ξανά η Λωρίδα της Γάζας, έρχονται να υπενθυμίσουν σε όλους μας με τον πιο απάνθρωπο τρόπο ότι η επαναλαμβανόμενη βαρβαρότητα αποτελεί πάγια πρακτική των ισχυρών του πλανήτη οι οποίοι θυμούνται και επικαλούνται το Διεθνές Δίκαιο μόνο όταν αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. Ποια ηθική του πολέμου;
Είναι έγκλημα πολέμου η επίθεση των ισραηλινών δυνάμεων στο νοσοκομείο Αλ Αχλί στη Γάζα. Είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας για το οποίο η διεθνής κοινότητα θα όφειλε να απαιτήσει η ακροδεξιά κυβέρνηση Νετανιάχου να λογοδοτήσει. Αντ΄ αυτού βλέπουμε μια συντονισμένη προσπάθεια των ηγεσιών, συνεπικουρούμενη από τα παγκόσμια συστημικά μέσα ενημέρωσης να συμψηφιστούν και να θολώσουν οι ευθύνες. Και ο πόλεμος συνεχίζεται…
Το πογκρόμ και η παγκόσμια λογοκρισία που ξεκίνησε τις προηγούμενες ημέρες εναντίον όσων εξέφραζαν διαφορετική άποψη από αυτή των Ισραηλινών – και εννοείται των Αμερικανών – κορυφώνεται τις τελευταίες ώρες από τον καταιγισμό fake news και εξόφθαλμης προπαγάνδας ακόμα και από επίσημους λογαριασμούς αξιωματούχων της ισραηλινής κυβέρνησης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Άδωνης Γεωργιάδης που έσπευσε πολύ νωρίς και χωρίς αποδείξεις να υιοθετήσει την άποψη των Ισραηλινών για το έγκλημα στο Αλ Αχλί.
Οι ομαδικές δολοφονίες αμάχων Παλαιστινίων στη Μέση Ανατολή αποτελούν κατά συρροή έγκλημα τα τελευταία 75 χρόνια με φυσικό ή ηθικό αυτουργό κάθε φορά την κυβέρνηση του Ισραήλ. Από τη μεγάλη σφαγή στο στρατόπεδο προσφύγων Σάμπρα και Σατίλα στο Λίβανο μέχρι τους επαναλαμβανόμενους βομβαρδισμούς νοσοκομείων, καταφυγίων και σχολείων αλλά και τις εκτελέσεις αθώων στη Λωρίδα της Γάζας και τη Δυτική Όχθη.
Η κυβέρνηση του Ισραήλ φαίνεται αποφασισμένη να προχωρήσει στην οριστική λύση του παλαιστινιακού αδιαφορώντας για το κόστος σε ανθρώπινες ζωές αμάχων. Οι εκκαθαρίσεις στη Δυτική Όχθη τα τελευταία δύο χρόνια αυτό επιβεβαιώνουν. Το Τελ Αβίβ δείχνει σαν να περίμενε την επίθεση της Χαμάς για να ξεκινήσει τις επιχειρήσεις και στη Λωρίδα της Γάζας. Ο πόλεμος του Ισραήλ στη Γάζα δεν είναι αμυντικό πόλεμος, δεν αποτελεί «δικαίωμα στην άμυνα», αντιθέτως, έχει όλα τα χαρακτηριστικά της γενοκτονίας.
Η βαρβαρότητα όπως αυτή του Ισραήλ στο Αλ Αχλί αποτελεί το φονικότερο «όπλο» που χρησιμοποιείται στις πολεμικές συγκρούσεις. Η βαρβαρότητα αποτελεί πρακτική. Νωπές είναι ακόμα οι μνήμες από τον βομβαρδισμό από τους Αμερικανούς του καταφυγίου Αμιρίγια στη Βαγδάτη με τα σχεδόν 1.000 γυναικόπαιδα νεκρά αλλά και οι στοχευμένες επιθέσεις του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία εναντίον αμάχων, όπως ο βομβαρδισμός του κτιρίου του Ερυθρού Σταυρού στην Πρίστινα, οι πυραυλικές επιθέσεις εναντίων νοσοκομείων και μαιευτηρίων στο Βελιγράδι, η εν ψυχρώ δολοφονία δεκάδων επιβατών τρένου στο Ρίστοβατς, το χτύπημα στη σερβική τηλεόραση.
Δεν έχει τέλος ο κατάλογος με τις σφαγές αμάχων-εγκλήματα πολέμου που η Δύση βάφτισε στη συνέχεια «παράπλευρες απώλειες». Ειδικοί επί των πολέμων χαρακτηρίζουν αυτά τα χτυπήματα «χειρουργικά» καθώς οι μεγάλες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές κυρίως γυναικόπαιδων και ηλικιωμένων, επιφέρουν τεράστιο πλήγμα στο ηθικό αλλά και στη συνοχή των αντιπάλων.
Ένα τέτοιο «χειρουργικό» χτύπημα ήταν και αυτό στο Αλ Αχλί. Εξάλλου, οι Ισραηλινοί όπως αποκάλυψε ο Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπερι, είχαν κάνει πρόβα της σφαγής το Σάββατο βράδυ όταν ξαναχτύπησαν με πύραυλο το ίδιο νοσοκομείο. Δεν γνωρίζω αν το χτεσινό χτύπημα είναι αρκετό για να κάμψει το ηθικό και την αντίσταση των Παλαιστινίων στον δίκαιο αγώνα τους για ελευθερία. Η Ιστορία το αντίθετο έχει δείξει. Δεν γνωρίζω, επίσης, αν το χτεσινό έγκλημα θα αποτελέσει καταλύτη αλλαγής των γεωστρατηγικών ισορροπιών στην περιοχή. Θα δείξει. Ξέρω, όμως, ότι αυτός που γίνεται μια φορά εγκληματίας πολέμου, θα είναι πάντα εγκληματίας πολέμου.
Την οργή των νεκρών να φοβάστε…
