Δεν απέφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα η πρωτοβουλία του Αλέξη Χαρίτση για δια ζώσης συνάντηση των πολιτικών αρχηγών των προοδευτικών κομμάτων, η οποία αποσκοπούσε στην ανάπτυξη ενός κοινού βηματισμού για την ανάδειξη των κυβερνητικών ευθυνών αναφορικά με τη συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών.
Την προηγούμενη εβδομάδα το λεγόμενο προοδευτικό τόξο μετατράπηκε σε «Βαβέλ» για το αν και πότε πρέπει να κατατεθεί πρόταση δυσπιστίας, με πολιτικούς αρχηγούς είτε να αποδεικνύονται μετρ του αντιπολιτευτικού καιροσκοπισμού είτε να αλλάζουν μέσα σε λίγες ώρες «γραμμή» σε σχέση με τη σειρά ενεργοποίησης των κοινοβουλευτικών «εργαλείων», θέλοντας να πλειοδοτήσουν στην αρένα των εντυπώσεων.
Με φόντο αυτό το αντιπολιτευτικό αλαλούμ, η πρόταση του προέδρου της Νέας Αριστεράς θα μπορούσε να οδηγήσει σε έναν στοιχειώδη οδικό χάρτη κοινών κοινοβουλευτικών πρωτοβουλιών, οι οποίες θα ευθυγραμμίζονταν με την κοινωνική απαίτηση αποσαφήνισης όλων των αναπάντητων ερωτημάτων.
Όπως επισημαίνουν στους διαδρόμους της Βουλής έμπειροι κοινοβουλευτικοί, στη συγκεκριμένη συγκυρία ο κοινωνικός παράγοντας δεν επιθυμεί άλλη μία στείρα τριήμερη αντιπαράθεση που θα συσπειρώσει τη συμπολίτευση μέσω του ενδεχόμενου να μετατραπεί η πρόταση δυσπιστίας σε εμπιστοσύνης. Άλλωστε, έχουν διεξαχθεί ήδη δύο ψηφοφορίες για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και θα διεξαχθούν άλλες δύο, με την πρόταση της συμπολίτευσης να συγκεντρώνει τέσσερις παραπάνω ψήφους από την κοινοβουλευτική της δύναμη.
Το οριζόντιο αίτημα για «δικαιοσύνη» απαιτεί την ανάδειξη στοιχείων που θα συμβάλλουν στο έργο της Εισαγγελίας και θα καταδείξουν ότι ο κ. Μητσοτάκης ήταν ο ενορχηστρωτής της επιχείρησης συγκάλυψης. Επ΄ αυτού, υπάρχουν τα ανάλογα κοινοβουλευτικά εργαλεία και μπορούν να αποδειχτούν ωφέλιμα εάν αξιοποιηθούν με μία υποτυπώδη στρατηγική. Λόγου χάρη, μόνο η Ζωή Κωνσταντοπούλου έχει βάλει στην εξίσωση την Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας, στην οποία θα μπορούσαν να κληθούν (με τη χρήση της πρόβλεψης του Κανονισμού για τα 2/5) σημαίνοντα πρόσωπα, όπως αυτά που δεν κλήθηκαν με ευθύνη της πλειοψηφίας στην Εξεταστική για το κρατικό έγκλημα.
Ωστόσο, οι πολιτικοί αρχηγοί αποδεικνύονται υποδεέστεροι των κοινωνικών απαιτήσεων και προσδοκιών. Κατά τις πληροφορίες, ο Νίκος Ανδρουλάκης αρνήθηκε να καθίσει στο ίδιο τραπέζι με τους λοιπούς πολιτικούς αρχηγούς με προοδευτικό πρόσημο, επιμένοντας στο σκεπτικό περί αναμονής του πορίσματος του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου.
Ο Σωκράτης Φάμελλος δέχτηκε μεν, αλλά υπό την προϋπόθεση να έρθουν όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί. Αλήθεια, γιατί η στάση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ μοιάζει ικανή να καθορίσει αυτήν του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ; Πώς θα πάρει σάρκα και οστά το «προσκλητήριο επιστροφής» που έχει απευθύνει ο κ. Φάμελλος εάν ετεροκαθορίζεται πολιτικά από τον εκφραστή της «συναινετικής αντιπολίτευσης;».
Θετική ήταν η στάση της Ζωής Κωνσταντοπούλου χωρίς να θέτει προϋποθέσεις αποφυγής της συνάντησης, γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα πως η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας αντιλαμβάνεται πλήρως την ανάγκη αντιπολιτευτικών συγκλίσεων. Ας ελπίσουμε ότι στο τέλος ο άγονος αντιπολιτευτικός διαγκωνισμός και τα πολιτικά «πυροτεχνήματα» εντυπωσιοθηρίας δεν θα αποδειχτούν πιο ελκυστικά από τη συλλογική έκφραση της κοινωνικής αγανάκτησης.
Διαβάστε επίσης:
Βορίδης και Βούλτεψη προσπαθούν να δικαιολογήσουν την κυβίστηση Μητσοτάκη (Video – Audio)
Έγκλημα Τέμπη: Τώρα η κυβέρνηση δεν «βρίσκει λόγο» να αμφισβητήσει τα πορίσματα
