Μιλούν στο Documento οι άνθρωποι που έζησαν δίπλα σε ανθρώπινα οστά στην αυλή τους, πάνω σε στέγες για 24ωρα και τώρα παλεύουν αβοήθητοι με τις λάσπες αντιμετωπίζοντας την απόλυτη ανοργανωσιά
Βιβλική καταστροφή και εγκατάλειψη. Απελπισία. Ανθρωποι απεγνωσμένοι, σαν ήρωες ταινίας επιστημονικής φαντασίας με δυστοπικό θέμα. Πολίτες μιας χώρας που σε κατάσταση ειρήνης ζουν σε συνθήκες πολέμου. Πολίτες εξαθλιωμένοι που παλεύουν μόνοι τους να απεγκλωβιστούν από τα πλημμυρισμένα, καταστραμμένα σπίτια τους επιστρατεύοντας τρακτέρ, βάρκες, αυτοσχέδια κανό. Πρόχειρες «κιβωτοί του Νώε»… μετά τον κατακλυσμό. Πολίτες χωρίς ρούχα, χωρίς φάρμακα και τροφή, χωρίς νερό, χωρίς στέγη. Χωρίς θωράκιση για την υγεία τους από τις αρρώστιες που φέρνουν τα χιλιάδες άταφα νεκρά ζώα που κατέκλυσαν ακόμη και τις αυλές των σπιτιών, τις αποχετεύσεις που ξεχείλισαν. Το ημερολόγιο γράφει 2023, αλλά στη Θεσσαλία η εποχή είναι… λίθινη.
Και δεν φταίει γι’ αυτό ο κακός μας ο καιρός…
Φταίνε τα έργα–λίθινα τέχνεργα που κατέρρευσαν σαν χάρτινοι πύργοι.
Φταίει η απροκάλυπτη αδιαφορία του κράτους να θωρακίσει με πραγματικά αντιπλημμυρικά έργα την πολύπαθη Θεσσαλία.
Φταίει το ιλουστρασιόν, κενό περιεχομένου επικοινωνιακό περιτύλιγμα μιας προδοτικής για τον λαό πολιτικής. Φταίνε τα μπλε ντοσιέ του «επιτελικού κράτους» του Κυριάκου Μητσοτάκη που χώρεσαν δεκάδες απευθείας αναθέσεις και χρυσές εργολαβίες για τους ημέτερους, αλλά δεν είχαν χώρο για τα πραγματικά προβλήματα του τόπου.
Από την εποχή του Ιανού μέχρι και τον Ντάνιελ η χώρα ζει σε ένα διαρκές πένθος. Οι χιλιάδες «ανώνυμοι» νεκροί της πανδημίας, οι τεράστιες πυρκαγιές με την οσμή του καμένου να είναι ακόμη μες στα ρουθούνια μας, τα αδικοχαμένα παιδιά μας των Τεμπών, οι νεκροί της Πύλου και τώρα αυτή η συμφορά… Χαμένες ζωές και ατέλειωτα κυβικά λασπόνερων παντού.
Κι εδώ ήξεραν κι εδώ δεν έκαναν τίποτε.
Ας πάψουν τώρα να μιλούν κι ας αφήσουν να ακούσουμε το παράπονο των πληγέντων. Να ακούσουμε το μοιρολόι για τους νεκρούς τους, για τη ζωή τους που δεν θα γίνει ποτέ ξανά η ίδια.
Η Νικολέτα Παπάρα είναι κάτοικος Αγίας Τριάδας Καρδίτσας. Μαζί με ακόμη 40 άτομα, ανάμεσά τους βρέφη και άρρωστοι ηλικιωμένοι, έζησε μαρτυρικές ώρες στον δεύτερο όροφο του σπιτιού της, όπου έπρεπε να ανέβουν σε τραπέζια για να σωθούν από τον πνιγμό.
Μια άλλη γιαγιούλα, σε διπλανό σπίτι, κατάφερε αβοήθητη να ανέβει στο πατάρι του σπιτιού της βάζοντας τη μία καρέκλα πάνω στην άλλη. Και περίμενε σχεδόν δύο 24ωρα για να φανεί κάποιος δικός της.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει την αγωνία της γυναίκας που τηλεφωνούσε στα κανάλια εκλιπαρώντας για την κατάκοιτη μητέρα της που ζούσε μόνη και τελικά βρέθηκε να επιπλέει νεκρή; Πνιγμένη μες στο σαλόνι του σπιτιού της…
Και ποιος μπορεί να βγάλει από τον νου του τις εικόνες που στοιχειώνουν, τις εικόνες με τα έντρομα μικρά παιδιά να διασώζονται αγκιστρωμένα στις πλάτες των γονιών τους, με τους μισόγυμνους, άστεγους πλέον υπερήλικες στην αγκαλιά των εθελοντών, με τις μανάδες με τα βρέφη να περιμένουν 24ωρα στις ταράτσες των σπιτιών χωρίς νερό, γάλα, τροφή και ρεύμα;
Κι αφού σώθηκαν, έπρεπε μόνοι τους, όπως τα περισσότερα θύματα αυτής της τραγωδίας, να κρατήσουν πρώτα στη θέση του το μυαλό και το κορμί όρθιο. Και μετά να ανασκουμπωθούν.
Ο Κώστας Μαραγκός είναι κάτοικος Παλαμά και όταν κατάφερε να σωθεί από το νερό που έπνιξε το αυτοκίνητό του, γιατί το κακό τον βρήκε στον δρόμο αφού η προειδοποίηση του 112 πήγε μία ώρα μετά το ξέσπασμα της φύσης, έζησε για ημέρες έχοντας στην αυλή του σπιτιού του κρανία νεκρών που είχαν παρασυρθεί από το καταστραμμένο οστεοφυλάκιο της περιοχής.
Η Νικολέτα μιλούσε μαζί μας από την πρώτη στιγμή, περιγράφοντας τον τρόμο και ζητώντας βοήθεια.
«Δεν έμεινε τίποτε, παντού νερό και λάσπη. Τα χάσαμε όλα. Είμαστε τετρακόσιες οικογένειες και πολλοί δεν έχουμε ούτε καν τις γαλότσες που λένε ότι πρέπει να φοράμε για τα μικρόβια. Τις πήρε το νερό, όπως πήρε και τα υπάρχοντά μας. Και πού να πάμε να αγοράσουμε τα απαραίτητα; Δεν έχουμε πια αυτοκίνητα. Γύρω μας είναι μόνο ψόφια ζώα. Πρόβατα, αγελάδες, σκυλιά, γάτες, χήνες, κοτούλες» περιγράφει τη σημερινή κατάσταση.
Γειτονιές ολόκληρες θαμμένες, η δυσωδία αφόρητη…
«Εμάς νερό», λέει η Νικολέτα «μας έφερε η αδερφή μου από την Καρδίτσα. Δεν ρωτάνε ούτε σκέφτονται, μπορεί να πάει κάποιος από το χωριό να ζητήσει βοήθεια; Οσο για την αποζημίωση που λένε, τι να κάνει; Εμείς που ζούμε πολλές οικογένειες μαζί στο χωριό πού θα δώσουν τα λεφτά; Μόνο σ’ αυτούς που είναι στο όνομά τους τα σπίτια; Και τα άλλα νοικοκυριά τι θα κάνουν; Πώς θα ζήσουμε τώρα τα παιδιά μας;».
«Είμαστε σε κατάσταση πολέμου»
«Στην Ουκρανία έπεσαν σπίτια από βομβαρδισμό, εδώ έπεσαν από το νερό» λέει στο Documento ο Κ. Μαραγκός. Και συνεχίζει: «Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Επειδή δεν είχαμε βόμβες; Στην Ουκρανία πέθαναν άνθρωποι από βομβαρδισμούς κι εδώ πνίγηκαν. Οταν είχαν τους βομβαρδισμούς για ένα διάστημα δεν λειτουργούσε τίποτε, ανεφοδιασμός, τρόφιμα. Κι εδώ το ίδιο. Επειδή δεν είχαμε πόλεμο; Χωρίς να μιλώ κομματικά, είμαστε σε κατάσταση πολέμου. Ενας φίλος μου λέει (ζείτε ένα “Survivor”), μόνο που εκεί πίσω από τις κάμερες είχαν γιατρούς».
Ο Κ. Μαραγκός αναγκάστηκε να πάει μόνος του στους υπεύθυνους για τα ανθρώπινα κρανία που έφτασαν μέχρι την αυλή του από το οστεοφυλάκιο.
«Διέκοψα τη σύσκεψη, μπήκα μέσα, τους είπα ότι απαιτώ άμεση λύση και τους έκανα μια ερώτηση. Εσείς, που είστε όλοι εδώ υπεύθυνοι, περάσατε ποτέ κάποιου τύπου σεμινάριο για το πώς να διαχειριζόσαστε κρίσεις; Δεν ξέρουν καν κι αυτοί τι να κάνουν. Το κράτος μας χαλάει δισεκατομμύρια για ένα σκασμό αηδίες, για διαφημίσεις κομμάτων, για δεν ξέρω κι εγώ τι και δεν μπορεί να οργανώσει ένα τέτοιο πράγμα; Να πάνε να βρουν υπευθύνους από το εξωτερικό να έρθουν να τους μάθουν πώς αντιμετωπίζονται οι κρίσεις; Είτε αυτό λέγεται πλημμύρα είτε λέγεται πυρκαγιά».
«Εκατομμύρια για τα κόμματα, ψίχουλα για μας»
«Μιλάνε για αποζημιώσεις λίγων χιλιάδων ευρώ. Και κάνω την ερώτηση
στον εαυτό μου, εάν κάποιος υπεύθυνος, ο Μητσοτάκης, η παρέα εκεί, έχαναν τα πάντα και τους δίναμε αυτά τα λεφτά, θα ήταν ευχαριστημένοι να ξεκινήσουν τη ζωή τους; Τι να πρωτοπάρει ο πεθερός μου που τα έχασε όλα; Ποιον κοροϊδεύουν;
Δεν θέλω να μας δώσουν καθόλου λεφτά. Να έρθουν εδώ να δουν το σπίτι, μπορούν να το φτιάξουν όπως ήταν; Δεν θέλουμε καθόλου χρήματα στα χέρια μας. Εγώ δεν θέλω ούτε 1 ευρώ. Να έρθουν εδώ να αποκαταστήσουν με δικά τους συνεργεία τις ζημιές.
Υπολογίζουν ότι η ζημιά στη Θεσσαλία θα ξεπεράσει σίγουρα τα 10 δισ., δεν είναι μόνο τα σπίτια, είναι οι παραγωγές, οι δουλειές των ανθρώπων, τα κτηνοτροφικά. Εδώ δανείζονται εκατομμύρια για τα κόμματα, για τις λαμογιές τους, ένα σωρό λεφτά που δεν ξέρουμε καν πού πάνε…».
«Το 112 άργησε μία ώρα»
«Εχω φωτογραφία στο κινητό μου 05.43 με το αμάξι μες στη νύχτα, γιατί τα καλώδια μπαταρίας ενώθηκαν μέσω του νερού προφανώς και έχει σχεδόν πνιγεί το αυτοκίνητο. Και έχω φωτογραφία όλα τα μηνύματα του 112. Εδώ στον Παλαμά το μήνυμα του 112 ήρθε 06.33. Ξέρετε πού ήταν το νερό 06.30 ώρα; Στο 1,40» καταγγέλλει ο Κ. Μαραγκός, επιβεβαιώνοντας στη συνέχεια και όσα μας είπε η Ν. Παπάρα για τους κινδύνους που ελλοχεύουν από τα μικρόβια και την παντελή απουσία της πολιτείας.
«Εμείς αγρότες είμαστε, αλλά πολλοί δεν έχουν πια γαλότσες ούτε γάντια ούτε μάσκες… Τα πήρε όλα το νερό. Πώς θα κάνουν οι άνθρωποι τις εργασίες τους χωρίς να πάθουν κάτι; Πρέπει οι άνθρωποι να μπουν μέσα στις λάσπες να δουν τι θα καθαρίσουν.
Περιμένουμε ημέρες να έρθουν να πάρουν τα νεκρά ζώα. Εγώ απομάκρυνα μόνος μου κάποια. Η απόλυτη ανοργανωσιά, όπου και να πάρεις σου λένε “δεν είμαστε εμείς υπεύθυνοι”. Αναρωτιέμαι, έχει κάνει το κράτος μια μέριμνα; Αυτό βέβαια πρέπει να γίνεται σε καιρό ειρήνης. Γιατί τώρα είμαστε σε κατάσταση πολέμου».
Ομαδικά στη Δικαιοσύνη
Ο Κ. Μαραγκός, ο οποίος ευτυχώς είχε τη δυνατότητα να στείλει τα παιδιά του στην Αθήνα αφού στον Παλαμά χάθηκαν τα πάντα, είναι αποφασισμένος να στραφεί σε βάρος των υπευθύνων για την έλλειψη
των αντιπλημμυρικών έργων και για τις κακοτεχνίες σε όσα έγιναν με αποτέλεσμα την ανυπολόγιστη καταστροφή. Βρίσκεται μάλιστα σε συνεννόηση με συγχωριανούς του για να προσφύγουν ομαδικά στη Δικαιοσύνη.
Ομαδική προσφυγή στη Δικαιοσύνη έχουν ήδη κάνει 30 κάτοικοι της Φαρκαδόνας Τρικάλων υποστηρίζοντας ότι με το σπάσιμο αναχωμάτων στον ποταμό Ενιπέα πλημμύρισε το χωριό τους, όπως και πολλά άλλα, για να γλιτώσουν οι πόλεις της Θεσσαλίας. Ο δικηγόρος των κατοίκων Γιώργος Μπαρτζώκης κατηγόρησε ευθέως την τοπική αυτοδιοίκηση (ενέπλεξε και το υπουργείο Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας) ότι έσπασε το φράγμα του Ενιπέα με σκοπό τα νερά των πλημμυρών αντί για την Καρδίτσα, να πάνε στα γύρω χωριά, μεταξύ των οποίων και στη Φαρκαδόνα.
«Πληρώνουμε εισφορές για να μας αφήνουν να πνιγούμε;»
Μεγάλες είναι οι καταστροφές και στο Κεραμίδι Τρικάλων που όπως λένε οι κάτοικοι δεν έλαβαν κανένα μήνυμα από το 112.
Ενας γενναίος κάτοικος, ο Δημήτρης Νταλαρίζος, αποφάσισε κι αυτός να ψάξει να βρει το δίκιο του στα δικαστήρια. Εχασε σπίτι και επιχείρηση. Το βιος τους έχασαν και οι υπόλοιποι περίπου 200 κάτοικοι του χωριού.
Ο Δ. Νταλαρίζος, που ζει κι αυτός την εγκατάλειψη στο πετσί του, αναγκάστηκε να βγει στα ΜΜΕ για να μεταφέρει την πραγματική εικόνα. Μίλησε για κοροϊδία δίχως σταματημό, αναφερόμενος βέβαια στην ανακοίνωση των μέτρων για τους πληγέντες από την κυβέρνηση και αναρωτήθηκε: «Γιατί πληρώνουμε εισφορές; Για να μας αφήνουν να πνιγούμε; Μπορούσαν να γίνουν αντιπλημμυρικά έργα από την περιφέρεια, αλλά το μόνο που έκαναν ήταν να φτιάξουν ψεύτικα αναχώματα και να αφήσουν τον κόσμο στο έλεος του Θεού. Στο χωριό πλημμυρίζουν τα χωράφια μας και ο κόσμος χάνει τις σοδειές του. Τώρα όλα είναι τοξικά εδώ με τα νεκρά ζώα και τις αποχετεύσεις που ξεχείλισαν».
Ο κ. Δημήτρης σπουδάζει παιδί στην Αθήνα και τώρα αναρωτιέται πώς θα τα βγάλουν πέρα. «Δεν ξέρω πώς σκέφτεται το κράτος. Να πληρώνουμε εισφορές και χίλια δύο άλλα πράγματα και να σε αφήνουν χωρίς έργα».
