Οταν τα πράγματα πάνε καλά –ή εμφανίζονται να πηγαίνουν καλά– όλοι τους, από τον Χαρδαλιά μέχρι τον Κικίλια και από τον Γεραπετρίτη μέχρι τον Μητσοτάκη, τρέχουν να φωτογραφηθούν για να δώσουν την ευκαιρία στα πετσωμένα ΜΜΕ να τους θαυμάσουν.
Μόλις το ειδυλλιακό σκηνικό καταρρεύσει και έρθουν στο φως τα πραγματικά στοιχεία αποκαλύπτοντας τις ευθύνες αρχίζουν το αντιγραμμένο από την παλαιό ελληνικό κινηματογράφο κόλπο της… Γιαδικιάρογλου!
Δεν φταίει κανείς τους για το έγκλημα. Γιατί ο Μητσοτάκης πρόσεχε τον Γεραπετρίτη, που πρόσεχε τον Κικίλια, που πρόσεχε τον Χαρδαλιά, που πρόσεχε τον Αρκουμανέα, που πρόσεχε τη Μαρέβα, που καβάλαγε τη μηχανή στην Πάρνηθα.
Με την πολλή προσοχή που δίνουν ο ένας στον άλλο και όλοι μαζί στον… καθρέφτη των ενσωματωμένων ΜΜΕ πώς να προσέξουν ότι τα κρούσματα πολλαπλασιάζονταν στη δυτική Αττική και πώς να πάρουν μέτρα εγκαίρως; Αλλωστε και να έδιναν βάση σε αυτούς που εγκαίρως προειδοποιούσαν, πάλι στο ίδιο αποτέλεσμα θα κατέληγαν: μηδέν εις το πηλίκον!
Γιατί εκεί καταλήγεις εάν βγάζεις από τους υπολογισμούς τους περισσότερους από τους παράγοντες που θα έπρεπε να εξετάζεις: τις προβληματικές μαζικές μετακινήσεις, τη μη τήρηση αποστάσεων στα εργοστάσια της δυτικής Αττικής τα οποία κανείς δεν ελέγχει, τα τεστ που δεν έγιναν εγκαίρως και ποτέ δεν είναι όσα θα έπρεπε. Το χειρότερο δηλαδή είναι ότι γνώριζαν πως τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο και δεν έκαναν τίποτε. Ο Κικίλιας λ.χ. πριν από δέκα ημέρες μας ενημέρωνε ότι ο Τσιόδρας… ανησυχεί για τη δυτική Αττική, χωρίς όμως να ανακοινώσει έστω και ένα ειδικό μέτρο για την περιοχή.
Και βέβαια όλοι τους ήδη από τις αρχές Νοεμβρίου άκουσαν ή έπρεπε να έχουν ακούσει το SOS που εξέπεμπε η περιφέρεια για τη μεγάλη αύξηση κρουσμάτων. Αλλά παλιά τους τέχνη κόσκινο, δεν έκαναν τίποτε. Το δικό τους «τίποτε» όμως το πληρώνουμε ακριβά εμείς.
