«Μετατρέπουμε το καλοκαίρι σε καιρό σποράς της φροντίδας. Ωστε το φθινόπωρο να γίνει η άνοιξη της ελ-πίδας και να ανατείλει μέσα στον χειμώνα, μέσα στον χειμώνα του 2020 και στην άνοιξη του 2021 ο ζεστός ήλιος της ανάπτυξης». Ηταν 12 Ιουνίου του 2020 όταν ο πρωθυπουργός της χώρας Κυριάκος Μητσοτάκης σε μια ποιητική έξαρση περιέγραφε από το βήμα της Βουλής, αμέσως μετά το πρώτο lockdown, το λαμπερό μέλλον μας. Κρίμα που δεν βρέθηκε κάποιος να μελοποιήσει τον ποιητικό οίστρο του Μητσοτάκη ώστε να έχουμε κάτι να τραγουδάμε τις κρύες νύχτες του δεύτερου lockdown.
Είναι άγνωστο αν ο Μητσοτάκης φαντασιώνεται τον εαυτό του ως «Γαργάλατα» Αθανασιάδη-Νόβα ή Κοέλιο της Μαρέβας. Η εμφάνισή του ωστόσο σε συνέντευξη Τύπου με τον (λέγε με) Σωτήρη καθιστά την ποιητική του κοινοβουλευτική έξαρση απόδειξη πολιτικής απάτης.
Δεν είναι μόνο το ίδιο το γεγονός του δεύτερου εγκλεισμού που αποδεικνύει πως όσα έκαναν και κυρίως όσα δεν έκαναν συνιστούν αποτυχία των επιλογών τους. Είναι πως ακόμη και τώρα, αυτήν τη δύσκολη στιγμή, επιχειρούν να ρίξουν την ευθύνη στους πολίτες. Η ευθύνη είναι πολιτική, αλλά βαραίνει και την επιστημονική επιτροπή που δέχτηκε να παίξει πολιτικό ρόλο και άλλαξε τις αποφάσεις της γιατί έτσι ήθελε ο Μητσοτάκης.
Η προσπάθεια αγιοποίησης των μελών της επιτροπής και κατασκευής φωτοστέφανου αντικειμενικότητας (κυρίως του Σωτήρη της καρδιάς του Μητσοτάκη) είναι μια ανέντιμη πράξη. Αυτήν τη στιγμή μιλάμε για ανθρώπους που πεθαίνουν και μια χώρα που καταστρέφεται. Οσοι πήραν αποφάσεις ή έβαλαν πλάτη για να καταστήσουν επιτρεπτό το επιστημονικά απαράδεκτο έχουν ευθύνη. Δεν παίρνουν μέρος σε ριάλιτι με μπόνους τη δημοσιότητα.
Ποιες ήταν λοιπόν οι αρχικές αποφάσεις της επιτροπής για το άνοιγμα του τουρισμού; Τι είχαν αποφασίσει για το άνοιγμα των σχολείων; Είχαν άποψη για τη διασπορά του κορονοϊού στα μέσα μαζικής μεταφοράς; Τι έγινε με την απόφαση να ανοίξουν τα γήπεδα; Εδώ και τρεις εβδομάδες φωνάζουμε να δοθούν τα πρακτικά των συζητήσεων της επιτροπής, τα οποία είναι δημόσια έγγραφα, στη δημοσιότητα. Αν δεν υπάρχουν πρακτικά όπως ορίζει ο νόμος, τότε επιβεβαιώνονται οι καταγγελίες από μέλη της επιτροπής ότι τους έβαζαν να αλλάξουν τις αρχικές τους αποφάσεις κατά τις διαθέσεις του Μητσοτάκη.
Την περασμένη Πέμπτη η κυβέρνηση ανακοίνωσε δύο μέτρα στα μουλωχτά. Κατέθεσε τροπολογία για να προσ-ληφθεί προσωπικό στις ΜΕΘ και καθιέρωσε το αρνητικό τεστ Covid για την είσοδο κάποιου στη χώρα. Δηλαδή οκτώ μήνες μετά το πρώτο lockdown θα προσληφθεί προσωπικό (και μάλιστα χωρίς εμπειρία) για ΜΕΘ; Τώρα που άρχισαν να χτυπούν τα καμπανάκια και οι καμπάνες από τα νεκροταφεία μαζί;
Τώρα φτιάχνουν ΜΕΘ, οι οποίες ήταν αχρείαστες σύμφωνα με τη μεγάλη μορφή της πολιτικής του πετσώματος, τον Στέλιο Πέτσα; Αφού μπήκαν στη χώρα εκατομμύρια τουρίστες χωρίς τεστ, αφού έμειναν επί μήνες επί ελληνικού εδάφους χωρίς ούτε τεστ ανίχνευσης, τώρα τα τεστ είναι αναγκαία; Τώρα ανακάλυψαν πως τα παιδιά κολλάνε κορονοϊό; Και πως τα λεωφορεία είναι δρομολόγιο προς τον θάνατο χωρίς εισιτήριο; Τώρα όλα αυτά; «Μα τόση αθωότης» που θα έλεγε και ο Πουλικάκος.
Όλες οι αποφάσεις της κυβέρνησης των τελευταίων 24 ωρών είναι μια παραδοχή της ευθύνης της, της ολιγωρίας και της εγκληματικής πρακτικής της. Λένε ότι θα κάνουν τώρα όσα έπρεπε να κάνουν τότε που γλεντούσαν στη Σαντορίνη το «state of mind» και το άνοιγμα του τουρισμού στον κορονοϊό.
Πάμε τώρα στην ουσία. Γιατί τα κάνει όλα αυτά ο Μητσοτάκης; Είναι ένας τραγικός πρωθυπουργός που τον νοιάζουν τα long weekend και οι προσδιορισμοί που του αποδίδουν οι ακριβές καρικατούρες της δημοσιογραφίας; Είναι ένας πολιτικός απατεώνας που τον ενδιαφέρει η εξουσία και αυτό τον κάνει πρόθυμο στην εξαπάτηση; Μήπως είναι αστοιχείωτος και αλαζόνας μες στην ημιμάθειά του;
Προφανώς ισχύουν κάποια από αυτά ή και όλα όσα του αποδίδουν. Το έγκλημα όμως προκύπτει από την εγκληματική αντίληψη του Κυριάκου Μητσοτάκη και την προσήλωσή του σε συμφέροντα.
Ο πρωθυπουργός γνωρίζει πολύ καλά ότι η μόνη άμυνα απέναντι στον κορονοϊό είναι η στήριξη του δημόσιου συστήματος υγείας. Η πρόσληψη γιατρών και νοσηλευτών, η δημιουργία πολλών ΜΕΘ και η στήριξη των ανθρώπων του ΕΣΥ σε όλα τα επίπεδα. Το παραδέχεται ήδη ο βαρύς καπιταλισμός της Ευρώπης. Ο Μητσοτάκης δεν το κάνει γιατί κάθε πρόσληψη, ενίσχυση των δημόσιων νοσοκομείων και των κοινωνικών δομών, είναι αντίθετη με τα σχέδιά του.
Αν ενισχυθεί σήμερα το ΕΣΥ και κυρίως αν αναγνωριστεί η προσφορά του από τον κόσμο, δεν μπορεί αύριο να το καταργήσει ή να παραχωρήσει σε ιδιώτες κομμάτι του. Θα έχει απέναντι και αυτούς που προσέλαβε και τη χώρα που σώθηκε. Θέλει σύστημα υγείας ελεγχόμενο από ιδιώτες και ασφαλιστικές. Αυτός είναι ο λόγος που δεν το ενισχύει. Το θεωρητικό ηθικό δίλημμα το έχει λύσει ιδεολογικά. Θάνατος και κέρδος.
Ας προχωρήσουμε παρακάτω. Δεν γνώριζε ο Μητσοτάκης πως αν μπουν ανεξέλεγκτα τουρίστες, εκείνοι θα φέρουν και τον ιό; Το γνώριζε η κυπριακή κυβέρνηση αλλά όχι η ελληνική; Φυσικά και το γνώριζε. Οπως όμως ομολόγησε η Ντόρα Μπακογιάννη, ήταν απαίτηση της TUI και τον πρακτόρων τουρισμού να μην μπει τεστ για να μπορούν να κερδίζουν οι ίδιοι. Με την απαίτηση αυτή ευθυγραμμίστηκε ο Μητσοτάκης γιατί είναι συμβατή με το ιδεολογικό του σύστημα. Πάνω από όλα τα κέρδη. Οι άνθρωποι είναι μηχανισμός στην παραγωγή κερδών.
Δεν ήξερε το καλύτερο βιογραφικό της χώρας ότι στα λεωφορεία όπου συνωστίζονται οι άνθρωποι κολλά-ει ο ιός; Μπορεί να μην έχει πάρει ποτέ λεωφορείο ο ίδιος, αλλά δεν είναι βλάκας για να μπερδεύει το λεωφορείο με το ελικόπτερο με το οποίο μετακινείται. Γιατί λοιπόν ματαίωσε τον διαγωνισμό για την προμήθεια 750 λεωφορείων που είχε κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ; Ή γιατί δεν προμηθεύτηκε λεωφορεία με δικό του διαγωνισμό; Μα γιατί δεν θέλει δημόσιες συγκοινωνίες. Θα προμηθευτεί λεωφορεία με leasing και θα θέσει τις βάσεις για ιδιωτικές συγκοινωνίες. Ήδη υπογράφει σύμβαση με ιδιώτες των ΚΤΕΛ για να συνδράμουν (τώρα;) τις αστικές συγκοινωνίες.
Πίσω από όλα υπάρχει μια ιδεολογία και πίσω από την ιδεολογία υπάρχει το χρήμα. Ο νεοφιλελευθερισμός του Μητσοτάκη (με όλα τα επακόλουθα σε έσοδα για τους συνήθεις αετονύχηδες) έχει άγιο το χρήμα, όχι τη ζωή των ανθρώπων. Τώρα αν αγιοποιεί και τον Σωτήρη, είναι γιατί χρειάζεται λίγη σος για να γλιστράει.
ΥΓ.: Το δίστιχο «ήτανε τα στήθη σου άσπρα σαν τα γάλατα και μου έλεγες γαργάλατα» αποδίδεται (μάλλον κακώς) στον Αθανασιάδη-Νόβα, συνάδελφο του πατέρα Μητσοτάκη στην αποστασία του 1965. Αν τα πράγματα δεν ήταν τόσο τραγικά σήμερα, απλώς θα σπάγαμε πλάκα με τον ανταγωνιστή του Κυριάκο Μητσοτάκη και την παιδαριώδη λογοτεχνία των ομιλιών του. Δεν γίνεται όμως.
