Η παραγωγική διάρθρωση της Ελλάδας αλλάζει με ταχείς ρυθμούς, σε μια κατεύθυνση όπως που καθιστά την ελληνική οικονομία δέσμια των εισαγωγών.
Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, προσκολλημένη στο δόγμα ότι ο τουρισμός είναι η ατμομηχανή της οικονομίας, τον έχει αφήσει ανεξέλεγκτο να επεκτείνεται παντού χωρίς κανόνες και χωρίς όρια.
Είναι τραγικό να βλέπεις ομπρέλες και ξύλινες κατασκευές να καταλαμβάνουν τις πιο όμορφες παραλίες της Ελλάδας, στο όνομα μιας κερδοσκοπικής ανάπτυξης που καταστρέφει το περιβάλλον.
Μόνο που το συγκεκριμένο αναπτυξιακό μοντέλο έδειξε τα όριά του την περίοδο της πανδημίας, καθώς κατέρρευσε τα δύο τελευταία χρόνια.
Από την άλλη πλευρά έχει εγκαταλειφθεί ο πρωτογενής τομέας. Στο όνομα του εύκολου, μέχρι πρότινος βέβαια, κέρδους από την ανεξέλεγκτη ανάπτυξη του τουρισμού, εκατομμύρια στρέμματα εύφορης γης έχουν αφεθεί ακαλλιέργητα, στερώντας από την ελληνική οικονομία δισεκατομμύρια ευρώ.
Είναι τραγικό στα σούπερ μάρκετ των τουριστικών και όχι μόνο περιοχών να βλέπει κανείς πατάτες από την Κύπρο και την Αίγυπτο, ντομάτες από την Ισπανία, αβοκάντο από την Αφρική, λεμόνια από την Αργεντινή και γενικά εισαγόμενα αγροτικά προϊόντα που κάποτε παράγονταν με αφθονία από την ελληνική γη έστω και με τις τότε πρωτόγονες μεθόδους.
Ο πρωτογενής τομέας δεν ήταν ποτέ στις προτεραιότητες των κυβερνήσεων της Δεξιάς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι σχεδόν καμία πρόνοια για κονδύλια που θα κατευθυνθούν σε αυτόν δεν υπάρχει στο Σχέδιο Ανάπτυξης που κατατέθηκε στην ΕΕ.
Η ελληνική οικονομία για να επιζήσει δεν έχει παρά μία επιλογή. Να αλλάξει. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει με κυβερνήσεις της Δεξιάς και των συνοδοιπόρων της.