Πέθανε σε ηλικία 96 ετών ο κορυφαίος συνδικαλιστής και ιστορικός του εργατικού κινήματος Δημήτρης Λιβιεράτος.
Ποιος ήταν ο Δημήτρης Λιβιεράτος
Είχε γεννηθεί στην Αθήνα το 1927.
Στη διάρκεια της Κατοχής συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση ως μέλος του Επαναστατικού Σοσιαλιστικού Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας (ΕΣΚΚΕ), τροτσιστικής τοποθέτησης, με ηγέτη το ιδρυτικό στέλεχος του ΣΕΚΕ και στη συνέχεια γραμματέα του ΚΚΕ Θωμά Αποστολίδη. Το ΕΣΚΚΕ σε αντίθεση με άλλες τροτσκιστικές ομάδες που αντιμετώπιζαν το ΕΑΜ ως εθνικιστικό είχε ζητήσει να συμμετέχει στις τάξεις του, χωρίς να γίνει δεκτό. Τα μέλη του όμως προσχώρησαν στο αντιστασιακό κίνημα. Το ίδιο έκανε και ο Λιβιεράτος που το 1944 φοίτησε στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών του ΕΛΑΣ, ενώ πολέμησε και στα Δεκεμβριανά.
Το 1946 συμμετείχε στην ενοποίηση των τροτσκιστικών οργανώσεων της Ελλάδας που κατέληξε στη δημιουργία ενιαίου κόμματος με την ονομασία Κομμουνιστικό Διεθνιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΚΔΚΕ). Για τη δράση του, εξορίστηκε στη Μακρόνησο. Το 1951 μετείχε στο Κίνημα Ελεύθερου Συνδικαλισμού και το 1955 στο Δημοκρατικό Συνδικαλιστικό Κίνημα.
Μαζί με τον Μιχάλη Ράπτη και τον μηχανισμό της 4ης Διεθνούς, δραστηριοποιήθηκαν στην Αλγερινή Επανάσταση (1959-62), σε παράνομο δίκτυο για την κατασκευή όπλων στο Μαρόκο.
Μετά την επιβολή της χούντας το 1967 συμμετείχε στις «Δημοκρατικές Επιτροπές Αντίστασης» (ΔΕΑ). Διέφυγε στη Δυτική Γερμανία, όπου συνεργάστηκε με το ΠΑΚ, το οποίο είχε ιδρύσει ο Ανδρέας Παπανδρέου. Υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη του ΠΑΣΟΚ, από το οποίο όμως αποχώρησε το 1976. Στα επόμενα χρόνια ο Δημήτρης Λιβιεράτος ασχολήθηκε με τη συγγραφή της ιστορίας του ελληνικού εργατικού κινήματος, ενώ διατέλεσε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Αρχείου Ιστορίας των Συνδικάτων της ΓΣΕΕ (ΑΡΙΣΤΟΣ/ΓΣΕΕ).
