Ο κουβανός μαέστρος και βιρτουόζος τρομπετίστας Ερνέστο «Τίτο» Πουέντε, πέθανε σήμερα το πρωί σε ηλικία 88 ετών στο Μονπελιέ, όπου ήταν εγκατεστημένος, σύμφωνα με ανακοίνωση που διαβίβασε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο μάνατζέρ του, ο Ζαν-Λουίς Περιέ.
Γεννημένος στις 7 Νοεμβρίου του 1928 στην Αβάνα, ο «Τίτο» ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του με δύο τρομπετίστες θείους του παίζοντας ένα αυτοσχέδιο κόρνο.
Χαρισματικός μουσικός, έγινε γνωστός στην Κούβα τη δεκαετία του 1940 προτού αποκτήσει διεθνή φήμη με περισσότερα από 200 άλμπουμ στο ενεργητικό του ως ερμηνευτής ή ως σολίστας.
«Όταν παίζω τζαζ, οι συμπατριώτες μου μού λένε ότι δεν είμαι πια Κουβανός, αλλά τζαζίστας. Σήμερα με λένε σαλσέρο… Και προτιμώ περισσότερο τον όρο αφρο-κουβανική μουσική αντί σάλσα που μου φαίνεται κάπως ακατάλληλη γιατί πάνω απ΄όλα είναι ένας όρος που επινόησαν οι Αμερικανοί… (…) Εγώ λέω ότι είμαι μουσικός. Προσπαθώ να ενσωματώσω στη μουσική μου ευρωπαϊκές και αφρικανικές επιρροές… Η μουσική μου είναι πληθυντική», έλεγε.
Ο Ερνέστο Τίτο Πουέντες έφυγε από τη χώρα όπου γεννήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1950 για μια περιοδεία ενός έτους στην Ευρώπη, στη Μέση Ανατολή και στον Λίβανο. Όταν ο διοργανωτής της περιοδείας άφησε τους μουσικούς απλήρωτους και χωρίς καθόλου χρήματα, εγκαταστάθηκε στη Γαλλία, από την οποία γνώριζε την Επανάσταση και τον Σαρλ Τρενέ.
Στο Παρίσι ο «Τίτο» έκανε γρήγορα όνομα με τους ταλαντευόμενους ρυθμούς του.
Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1970 έπαιξε κυρίως στο πλάι της Σιλβί Βαρτάν, του Μισέλ Ντελπές, του Κλοντ Φρανσουά, του Νίνο Φερέρ, του Έντι Μίτσελ ή του Τζο Ντασέν.
Υπήρξε επίσης μαέστρος και διασκευαστής της Big Band της εκπομπής του Μανού Ντιμπάνγκο, “Salut Manu”, στο France 3.
Το 1993 δημιούργησε τη δική του Big Band, που αποτελείτο από 20 μουσικούς που προέρχονταν κυρίως από την Κούβα, τη Βενεζουέλα, την Κολομβία.
Στο τελευταίο άλμπουμ του με τίτλο “Gracias” (2012), συμμετείχαν ο Μανού Nτιμπάνγκο και ο Ιμπραχίμ Μααλούφ.
Ο Τίτο και η Big Band του έπαιξαν για τελευταία φορά τον Ιούλιο του 2015 στο φεστιβάλ Tempo-Latino στο Βικ-Φεζενσάκ, όπου είχε καλέσει τον Ιμπραχίμ Μααλούφ, τον Ραούλ Πας και είχε ξαναβρεθεί με τον παντοτινό φίλο του Μανού Ντιμπάνγκο, υπογραμμίζει ο Περιέ.
«Ο πιο Παριζιάνος από τους Κουβανούς», συνοψίζει, «έφυγε για να ενωθεί με τους άλλους σαλσέρος για ένα αιώνιο descarga».
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
