«Μαχητική, δημιουργική και δομική αντιπολίτευση σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. πρέπει να βρίσκεται παντού. Εντός και εκτός θεσμών. Στη Βουλή, στα συνδικάτα, στις επιστημονικές ενώσεις, στα επιμελητήρια, στην Αυτοδιοίκηση, που αποτελούν θεσμικές εκφράσεις των κοινωνικών ομάδων που θέλουμε να εκπροσωπούμε», δηλώνει η Έφη Αχτσιόγλου στην “Αυγή της Κυριακής” και προσθέτει, «ταυτόχρονα να βρίσκεται και να παρεμβαίνει στα πολύμορφα κοινωνικά κινήματα. Σε κάθε ριζοσπαστική κινηματική μορφή που αναδύεται μέσα στην κοινωνική ζωή, είτε αναφέρεται σε παλιές, είτε σε νέες αντιθέσεις».
Η κ. Αχτσιόγλου τονίζει ότι «σε κάθε επιμέρους ζήτημα και στη μεγάλη εικόνα συνολικά ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. πρέπει να είναι το κόμμα που θα καταθέτει προτάσεις, θα σχεδιάζει τομές και θα υλοποιεί πολιτικές που θα καθιστούν σαφές ότι ανταποκρίνονται στις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες και ταυτόχρονα θα διευρύνουν το ιστορικά προσδιορισμένο όριο αυτών των αναγκών. Και είναι αυτό ακριβώς που εννοούμε ότι δεν θέλουμε μια κοινωνία χαμηλών προσδοκιών, αλλά μια κοινωνία που διεκδικεί και διευρύνει διαρκώς τις απαιτήσεις της. Για καλύτερο μισθό, δικαιώματα στην εργασία, οικολογική προστασία, κοινωνικά δικαιώματα, ατομικές και δημοκρατικές ελευθερίες, κρατική αποτελεσματικότητα, κοινά αγαθά. Μια κοινωνία που θέλει και μπορεί να ζήσει καλύτερα».
Αναφέρει, παράλληλα, πως «ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. είναι πρωταρχικά ένα λαϊκό κόμμα και ένα κόμμα της εργασίας. Η εργασία στις παραδοσιακές και σύγχρονες μορφές της είναι μια δύναμη παραγωγής. Όχι μόνο παραγωγής υπηρεσιών ή αγαθών, αλλά παραγωγής ιδεών, πρακτικών, μορφών συνεργασίας και αλληλεγγύης, μορφών επικοινωνίας, τελικά μορφών ζωής. Η στήριξη και η ενίσχυση του κόσμου της εργασίας είναι το μείζον προγραμματικό στοιχείο που μας διαφοροποιεί από τους κομματικούς μας αντιπάλους. Το κρίσιμο, λοιπόν, είναι ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. να αποτελεί ουσιαστικό εκφραστή των λαϊκών και των μεσαίων στρωμάτων, των ανθρώπων που παράγουν, των ανθρώπων της δημιουργίας».
Η υποψήφια Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. υπογραμμίζει «την ανάγκη να πείσουμε τους πολίτες και ιδιαίτερα τις κοινωνικές ομάδες που αποτελούν προτεραιότητα για μας ότι οι προτάσεις μας είναι συγχρόνως κοινωνικά αναγκαίες και ρεαλιστικές».
Για τη στάση του πρωθυπουργού, μετά τη δολοφονία του Μιχάλη Κατσουρή στη Νέα Φιλαδέλφεια, σημειώνει ότι ο κ. Μητσοτάκης «προτίμησε για άλλη μια φορά να λειτουργήσει ως σχολιαστής και όχι ως πρωθυπουργός που φέρει αντικειμενικά την ευθύνη για την αδράνεια των κρατικών μηχανισμών» και προσθέτει πως «το χειρότερο, όμως, είναι ότι έδειξε να μην αντιλαμβάνεται ή να μην θέλει να αντιληφθεί τον σύνθετο χαρακτήρα του φαινομένου, καθώς εδώ έχουμε να κάνουμε με φαινόμενα βίας στα οποία ο οπαδισμός εμπλέκεται με την Ακροδεξιά και τον φασισμό και στην Ελλάδα»