Σε μια αποκάλυψη που σοκάρει, η εφέτης Πατρίσια Μίλετ έφερε στο φως μια δυστοπική πραγματικότητα: κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ακόμη και οι Ναζί που συνελήφθησαν στις ΗΠΑ είχαν περισσότερα νομικά δικαιώματα από τους Βενεζουελάνους μετανάστες που απελάθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες από την κυβέρνηση Τραμπ.
Η Μίλετ, σε μια φορτισμένη ακροαματική διαδικασία, έθεσε τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Ντριου Ενσάιν προ των ευθυνών του, ρωτώντας αν οι μετανάστες αυτοί είχαν καν την ευκαιρία να αμφισβητήσουν την κατηγορία ότι είναι μέλη της συμμορίας Tren de Aragua πριν επιβιβαστούν σε πτήσεις απέλασης προς το Ελ Σαλβαδόρ.
«Οι Ναζί είχαν καλύτερη μεταχείριση, με βάση τον Νόμο περί Αλλοδαπών Εχθρών, απ’ ό,τι συνέβη εδώ», είπε η Μίλετ, εκθέτοντας την ωμή πραγματικότητα της μεταναστευτικής πολιτικής της διοίκησης Τραμπ.
Αν και ο κυβερνητικός δικηγόρος έσπευσε να απορρίψει τον παραλληλισμό, η ιστορική πραγματικότητα τον διαψεύδει. Ο νόμος του 1798, που επικαλέστηκε η κυβέρνηση Τραμπ, είχε χρησιμοποιηθεί μόλις τρεις φορές στην αμερικανική ιστορία – με πιο πρόσφατη εφαρμογή στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν χρησιμοποιήθηκε για να εγκλειστούν ή να εκδιωχθούν Ιάπωνες, Γερμανοί και Ιταλοί μετανάστες. Ωστόσο, ακόμη και τότε, οι Ναζί είχαν τη δυνατότητα να διεκδικήσουν το δικαίωμά τους στην παραμονή μέσω των αμερικανικών δικαστηρίων.
Η νομική διαμάχη αφορά την απόφαση του δικαστή Τζέιμς Μπόσμπεργκ, που είχε μπλοκάρει προσωρινά τις απελάσεις, κρίνοντας ότι οι μετανάστες έχουν το δικαίωμα να αμφισβητήσουν τη σύνδεσή τους με την Tren de Aragua. Παρά τις αντιδράσεις, η κυβέρνηση Τραμπ επέμεινε, ζητώντας την ακύρωση της απόφασης, με το επιχείρημα ότι οι δικαστές δεν έχουν αρμοδιότητα να αμφισβητούν τις αποφάσεις του προέδρου για θέματα εξωτερικής πολιτικής.
Η δικαστής Μίλετ, όμως, κατέστησε σαφές ότι η εκτελεστική εξουσία έχει ήδη υπερβεί κάθε προηγούμενο. Η πολιτική των μαζικών απελάσεων και της ακραίας καταστολής απέναντι στους μετανάστες βρίσκει πλέον αντιστάσεις, ενώ οι συγκρίσεις με σκοτεινές σελίδες της ιστορίας φέρνουν στην επιφάνεια την αυθαιρεσία και την καταπάτηση θεμελιωδών δικαιωμάτων.
Η ιστορία δείχνει πως, ακόμα και σε καιρούς πολέμου, υπήρχαν περισσότερες εγγυήσεις για εχθρούς του κράτους απ’ όσες προσφέρει σήμερα το αμερικανικό σύστημα σε απλούς μετανάστες. Και αυτή είναι μια αλήθεια που δύσκολα μπορεί να αμφισβητηθεί.
