Μπαράζ τοποθετήσεων από αξιωματούχους, οι οποίες μόνο πονοκέφαλο θα έπρεπε να φέρνουν σχετικά με το μέλλον της ΕΕ και τις σχέσεις μεταξύ των κρατών μελών (ιδιαίτερα όσον αφορά στην θέση της Ελλάδας και του Νότου γενικότερα στην Ένωση), έφερε η πρόσφατη άτυπη σύνοδος στην Αθήνα.
Το θέμα της διεύρυνσης της Ένωσης έθεσε επιτακτικά από το ετήσιο συνέδριο του Στρατηγικού Φόρουμ του Μπλεντ της Σλοβενίας σήμερα ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ υποστηρίζοντας ότι η ΕΕ θα πρέπει να είναι έτοιμη για την διεύρυνση μέχρι το 2030 και ξεκαθάρισε ότι το θέμα θα είναι στην ατζέντα των επόμενων συνεδριάσεων του Συμβουλίου. Όπως χαρακτηριστικά τόνισε: «Το παράθυρο της ευκαιρίας είναι ανοιχτό. Η Ένωσή μας βασίζεται στις θεμελιώδεις αξίες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας, της δημοκρατίας και της αλληλεγγύης. Το κράτος δικαίου διασφαλίζει ότι μπορούμε να ζούμε, να εργαζόμαστε, να δημιουργούμε και να εμπορευόμαστε δίκαια σε έναν μεγάλο τομέα ελευθεριών. Με πλήρη σεβασμό στη διαφορετικότητά μας. Στην ΕΕ, κάθε πολίτης, κάθε εταιρεία πρέπει να εμπιστεύεται ότι θα έχει δίκαιη μεταχείριση — όπου κι αν ζει ή δραστηριοποιείται επιχειρηματικά. Αυτό περιλαμβάνει τον σεβασμό των δικαιωμάτων των μειονοτήτων».
Ο Μισέλ που ήταν παρών στην άτυπη σύνοδο στην Αθήνα, έκανε γνωστό το χρονικό πλαίσιο (που μάλλον συζητήθηκε τις προηγούμενες μέρες) για την ένταξη των νέων υποψήφιων χωρών μελών (με οριακά fast track διαδικασίες εξαιτίας της πίεσης του πολέμου της Ουκρανίας), όμως την ίδια ώρα ήρθε η απάντηση από την Γαλλία σχετικά με το πώς η γαλλική κυβέρνηση οραματίζεται την ένταξη των υποψήφιων χωρών μελών.
Σύμφωνα με δηλώσεις του προέδρου της Γαλλίας Εμμανουέλ Μακρόν για να είναι επιτυχημένη η διεύρυνση θα πρέπει οι ευρωπαίοι να δείξουμε αποφασιστικότητα και να δεχθούμε να υπάρξει μια «Ένωση πολλών ταχυτήτων». Η αναφορά αυτή του Μακρόν κατά την διάρκεια της ετήσιας συνάντησης των Γάλλων διπλωματών στο Παρίσι, έρχεται να υπενθυμίσει τους λόγους για τους οποίους η τελευταία διεύρυνση της ΕΕ έγινε πριν από μια δεκαετία με την είσοδο της Κροατίας το 2013. Ο Μακρόν προφανώς γνωρίζοντας το τι συζητήθηκε στην Αθήνα, θέλησε να προλάβει τις όποιες συζητήσεις στις Βρυξέλλες που αναμένονται ιδιαίτερα έντονες το φθινόπωρο, εκφράζοντας μια άποψη που είναι τουλάχιστον προβληματική για μια σειρά άλλων χωρών, όπως αυτές του Νότου ή των χωρών του πρώην Ανατολικού μπλοκ, που σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελαν να μείνουν στην δεύτερη ή την τρίτη ταχύτητα.
Σε κάθε περίπτωση πάντως ήδη η ευρωπαϊκή διπλωματία έχει βαλθεί να εξετάζει αυτό που θα γίνει σίγουρα buzzword τους επόμενους μήνες στα ευρωπαϊκά σαλόνια, η περίφημη «χωρητικότητα απορρόφησης», δηλαδή πόσες χώρες αντέχει να «απορροφήσει» η ΕΕ και πως θα λειτουργεί μετά από αυτό. Γαλλία και Γερμανία έχουν μάλιστα ήδη συστήσει μια κοινή ομάδα εργασίας για το θέμα αυτό και αναμένεται να παρουσιάσουν τις αρχικές ιδέες τους στα υπόλοιπα κράτη μέλη τον Σεπτέμβριο (οι δηλώσεις Μακρόν δίνουν μια πρόγευση βέβαια). Ήδη σύμφωνα με αναφορές στον διεθνή Τύπο γίνονται συζητήσεις για μια «ΕΕ των 35», όπερ σημαίνει ότι στην ουσία στις συζητήσεις δεν συμπεριλαμβάνονται όλες οι υποψήφιες (ανεξαρτήτως του στάτους της υποψηφιότητας τους), αφού συνολικά είναι δέκα χώρες.
Στην ουσία οι δηλώσεις Μακρόν, περιγράφουν αυτό που είχε έρθει και πέρσι στην επιφάνεια -περίπου τέτοια εποχή που συζητούταν πάλι η διεύρυνση και άνοιξαν οι διαπραγματεύσεις της υποψηφιότητας (και) της Αλβανίας- σαν ένας «συμβιβασμός». Για να γίνουν δεκτές οι χώρες των Δυτικών Βαλκανίων, η Μολδαβία και η Ουκρανία θα πρέπει να γίνει ευρύτερη συζήτηση για την λειτουργία της ΕΕ και αυτό σημαίνει ότι ανοίγει ο δρόμο για μια αναθεώρηση των ευρωπαϊκών συνθηκών. Παραδοσιακά μια τέτοια συζήτηση στους κόλπους της ΕΕ δεν είναι κάτι ευχάριστο στις Βρυξέλλες και τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.
