Ο σπουδαίος drummer-leader E.J. Strickland, ένας από τους πιο επιδραστικούς καλλιτέχνες της σύγχρονης τζαζ, έρχεται µε το κουιντέτο του στο Half Note Jazz Club στην Αθήνα για να παρουσιάσει το σύγχρονο post-bop στην καλύτερη εκδοχή του.
Η συζήτηση µαζί του ξεκίνησε από το Μαϊάµι και τη θρυλική σκηνή της Νέας Υόρκης προτού καταλήξει στον Ντόναλντ Τραµπ και στη θέση της Ελλάδας στο φαντασιακό του µέσου Αµερικανού.
Μεγάλωσες στο Μαϊάµι σε ένα σπίτι στο οποίο δέχτηκες επιρροές από τον πατέρα σου που έκανε κρουστά στη Ft. Lauderdale Orchestra. Θεωρείς λοιπόν ότι η διαδροµή που ακολουθήσατε εσύ και ο δίδυµος αδερφός σου προδιαγράφηκε από πολύ νωρίς;
Ναι, πιστεύω πως ήταν προδιαγραµµένο να γίνουµε και οι δύο µουσικοί. Ο πατέρας µας έπαιξε πολύ µεγάλο ρόλο στην επαφή µας µε σπουδαίες µουσικές κάθε εποχής και κάθε είδους. Πάντα αγαπούσαµε τη µουσική. Και µετά ξεκινήσαµε να παίζουµε αυτόµατα και γνωρίζαµε ότι αυτό θέλαµε να κάνουµε για την υπόλοιπη ζωή µας.
Μπορείς να ανακαλέσεις στη µνήµη σου τα πρώτα χρόνια της ενασχόλησής σου µε τη µουσική;
Πάντα επιθυµούσα να παίξω ντραµς. Από τη στιγµή που άκουσα τον πατέρα µου να παίζει σε ένα µπάρµπεκιου που είχαµε κάνει στη γειτονιά ήθελα να παίξω ντραµς. Βέβαια όταν πρωτοξεκίνησα να παίζω σε µια µπάντα στο γυµνάσιο ο δάσκαλός µου ήθελε να µάθω πρώτα µελωδία και αρµονία. Τυχαία άρπαξα, λοιπόν, το τροµπόνι και το αγάπησα. Αλλά ύστερα από ένα καλοκαίρι που µελέτησα το τροµπόνι παρακάλεσα να παίξω ντραµς. Με το που έκανα το πρώτο µου µάθηµα µε τον πατέρα µου δεν κοίταξα ποτέ πίσω.
Και µετά το Μαϊάµι έρχεται η σειρά της Νέας Υόρκης, όπου γνωρίζεις µια σειρά από µουσικούς που σήµερα απαρτίζουν τη σκηνή της τζαζ της πόλης.
Όταν πρωτοπήγα στη Νέα Υόρκη υπήρχε ακόµη το κίνηµα «young lions». Ο Roy Hargrove και οι νέες αυθεντίες όπως εκείνος βρίσκονταν στο προσκήνιο. Η γενιά µου πρόλαβε το τέλος όλων αυτών. Η µουσική βιοµηχανία ξεκίνησε να αλλάζει δραστικά όταν τα CDs πλέον ξεπεράστηκαν. Η δισκογραφική βιοµηχανία άρχισε σχεδόν να εξαφανίζεται. Η δική µου γενιά επιδίωξε να ενσωµατώσει τις προσωπικές επιρροές της στη µουσική. Κι αυτό γιατί αγαπούσαµε όλα τα είδη και τα στιλ της µουσικής. Κέρδισα µεγάλη γνώση και καθοδήγηση από ανθρώπους όπως ο Vincent Herring, ο Russell Malone και ο Ravi Coltrane. Και από τον Wynton Marsalis δέχτηκα επίσης επιρροές από πολύ νωρίς.
Όταν το 2009 ξεκίνησα τα δικά µου πρότζεκτ υπήρξε µια αλλαγή. ∆εν ήθελα απλώς να είµαι ένας µουσικός σε συγκρότηµα, ήθελα να ακουστεί όλη η µουσική που έγραφα µαζί µε την µπάντα µου. Ηταν, θα έλεγα, πολύ σπουδαία απόφαση. Με δίδαξε πολύ περισσότερα από όσα θα µπορούσα να φανταστώ – πώς να ηγείσαι ενός σχήµατος, πώς να διοργανώνεις, πώς να κρατάς µια µπάντα σε συνοχή, τη διαδικασία της ηχογράφησης και της διανοµής ενός άλµπουµ, τα ενδότερα της βιοµηχανίας και πολλά ακόµη.
Αποκλειστική συνέντευξη της κουβανής τραγουδίστριας Ομάρα Πορτουόντο στο Documento
Οι Ηνωµένες Πολιτείες στον καιρό µας: ποιες ψυχολογικές και κοινωνικές συνθήκες συνέτειναν ώστε ο Ντόναλντ Τραµπ να αναρριχηθεί στην προεδρία των ΗΠΑ;
Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που οδήγησαν στην εκλογή του Τραµπ: υπήρχαν άνθρωποι θυµωµένοι µε την εκλογή του Μπαράκ Οµπάµα που ήθελαν να αναιρέσουν όλα όσα είχε κάνει για τη χώρα. Επίσης όλοι οι ρατσιστές είχαν δηµοφιλείς απόψεις, ενώ πρέπει να συνυπολογιστεί και η ανάµειξη της Ρωσίας στις εκλογές µας, όπως και το ελαττωµατικό εκλογικό σύστηµα που έχουµε.
Είναι η δεύτερη φορά που επισκέπτεσαι την Ελλάδα…
Πράγµατι, είναι η δεύτερη επίσκεψή µου στην Αθήνα. Και η δεύτερη φορά µου στο Half Note. Η πρώτη ήταν µε την υπέροχη µπάντα της Claudia Acuna.
Ποιες είναι οι προσδοκίες σου από τις εµφανίσεις σου στο Half Note;
Σε αυτές τις εµφανίσεις µας θα εστιάσουµε στο τελευταίο µας άλµπουµ, ενώ θα παίξουµε και συνθέσεις άλλων, κυρίως του Roy Hargrove, τον οποίο η κοινότητα της τζαζ έχασε πρόσφατα. Μπορώ µόνο να ελπίζω σε µια εξαιρετική συµµετοχή του κοινού στην υπέροχη µουσική που θα παίξουµε και στο να επιστρέψουν όλοι σπίτι µε υπογραµµένα CDs του άλµπουµ «Warriors for peace».
Η τραγουδίστρια των Pink Martini µιλά αποκλειστικά στο Docville του Documento
Ποια θέση κατέχει η Ελλάδα στο φαντασιακό του µέσου κατοίκου της ανατολικής ακτής των ΗΠΑ;
Όταν ακούµε τη λέξη «Ελλάδα», ο νους µας πάει στον πολιτισµό της και φυσικά στο νόστιµο φαγητό: γύρος, φέτα, ελιές κ.λπ. (γέλια). Σκεφτόµαστε πόσο όµορφοι και φιλόξενοι είναι οι Ελληνες. Εχω πολλούς Έλληνες φίλους οι οποίοι στην παρέα είναι µοναδικοί!
INFΟ
E.J. Strickland Quintet Από τις 30 Νοεμβρίου έως τις 3 Δεκεμβρίου στο Half Note Jazz Club
*To άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Documento