Είναι διαφορετικά να βλέπεις μια καταστροφή μέσα από την τηλεόραση ή να ακούς μια αφήγηση από το να την ζεις…
Όταν τα φυσικά φαινόμενα σε ξεπερνούν και αισθάνεσαι παραδομένος, ανύμπορος, στη μανία της φύσης.
Όταν το νερό, η λάσπη, ο αέρας, η βροχή και το κρύο μπαίνουν μέσα στο σπίτι σου.
Τότε που ο δικός σου χώρος, που πάλεψες να φτιάξεις, καταστρέφεται.
Ίσως και ο χώρος εργασίας σου, το εμπόρευμά σου.
Όταν όλα καταρρέουν, όταν δεν ξέρεις τι συμβαίνει στους γείτονες, στους φίλους ή στους συγγενείς…
Όταν δεν ξέρεις, αν ζουν ή πέθαναν…
Όταν δεν μπορείς να φας ένα ζεστό φαγητό ή να πιεις καθαρό νερό…
Και τόσα άλλα….
Τα αληθινά βιώματα δεν μπορούν να αντικατασταθούν με φωτογραφίες, αλλά μπορεί να δώσουν μια «γεύση»: πικρή, μαύρη…
