Το Documento συνεχίζει τις προσφορές του και εκτάκτως το Σάββατο 5 Μαρτίου 2022 δίνει στην τιμή του ενός δύο τόμους από τη σειρά HotDoc.History. Όλα όσα θέλατε να μάθετε για την ανάπαυλα των διακοπών και πώς καθιερώθηκε, τα κοινωνικοοικονομικά στοιχεία του τουρισμού κ.λπ. αλλά και τη μαγεία του κινηματογράφου, από πρόσωπα μέχρι εθνικές σχολές.
Τουρισμός – Ανάπτυξη και προοπτικές ενός μοντέρνου φαινομένου
«Δεν είναι μόνο μια αναδρομή στη γιγάντωση του τουριστικού φαινομένου, σαν μια κατάκτηση κοινωνικού εκδημοκρατισμού», τους δύο τελευταίους αιώνες Είναι ταυτόχρονα ένα χρήσιμο εργαλείο για όποιον ασχολείται με τον τουρισμό. Ή για όποιον σχεδιάζει να ασχοληθεί με αυτόν. Είτε ως ξενοδόχος είτε ως διαχειριστής Airbnb, ιδιοκτήτης Rent Room, ως εργαζόμενος ακόμη και ως χρήστης της τουριστικής απόλαυσης.
Μέσα από ένα πλήθος πινάκων και στατιστικών ο δυνητικός επενδυτής μπορεί να σταθμίσει κινδύνους και οφέλη. Μέσα από έγκυρες προβλέψεις των κατ’ εξοχήν ειδημόνων διαγράφεται το νέο τουριστικό πλαίσιο που –πρέπει να το αποφασίσουμε– στη μετά πανδημία εποχή. Τίποτε πλέον δεν θα είναι το ίδιο ούτε σε όρους ατομικής τουριστικής αναψυχής ούτε σε όρους επενδυτικής απόδοσης.
Η δημιουργία διανεμητέου εισοδήματος, ενισχυμένη από τα τεχνολογικά επιτεύγματα (αεροναυπηγική, αυτοκινητοβιομηχανία, κατασκευές) είχαν συνεισφέρει.
Τώρα ήταν η σειρά της πολιτικής. Έλαχε στο Λαϊκό Μέτωπο να καινοτομήσει το 1936. Αύξησε τους μισθούς, περιόρισε τις ώρες εργασίας σε 40 και πρόσφερε δύο εβδομάδες άδεια μετ’ αποδοχών στους Γάλλους. Αυτοί –οι μεγαλοαστοί θα τους αποκαλούσαν χλευαστικά «τουρίστες πληρωμένων διακοπών»– απολάμβαναν πρωτόγνωρες εμπειρίες. Χάρη στον αριστερό υπουργό Αναψυχής Léo Lagrange που καθιέρωσε το δημοφιλές «ετήσιο εισιτήριο διακοπών». Μια παρισινή συνοικία θυμίζει σήμερα το όνομα αυτού του σκαπανέα του σωτήριου νεωτερικού φαινομένου.
Ακολούθησαν τα γερμανικά συνδικάτα που μεταπολεμικά μετατόπισαν τα αιτήματα από τα αμιγώς μισθολογικά στη διεκδίκηση περισσότερου ελεύθερου χρόνου.
Και η εκτόξευση στα ιλιγγιώδη μεγέθη 1,5 δισεκατομμυρίου τουριστών και 1,5 τρισ. δολαρίων· κάτι περισσοτερο από 10% του παγκόσμιου ΑΕΠ σήμερα.
Η δημιουργία μιας «δεύτερης Οικονομίας» πάνω στα μέχρι τότε γνωστά μεγέθη ήταν απότοκος αυτής της «δεύτερης ζωής» των ανθρώπων. Του ξενοδοχείου, του εξοχικού, του κρουαζιερόπλοιου που μεγέθυναν εντυπωσιακά το ΑΕΠ. Με αναπτυξιακές παροχές και όχι με ιδεοληπτικές περικοπές.
Σε αυτό το παγκόσμιο πάρτι η Ελλάδα διεκδίκησε μερίδιο. Ίδρυσε τον ΕΟΤ το 1929 και τον επανίδρυσε το 1951. Μια δυναμική ομάδα τεχνοκρατών και αρχιτεκτόνων δημιούργησε εκτεταμένες υποδομές και τα «Ξενία», που ξεπέρασαν τα 80, λειτούργησαν σαν οδηγός των διστακτικών ιδιωτών επενδυτών. Έτσι το 2019 η Ελλάδα βρέθηκε 21η παγκοσμίως με 34.000.000 επισκέπτες και εισπράξεις 20,4 δισ. δολάρια.
Ο «εκδημοκρατισμός» μόνο καλός μπορεί να είναι. Όσο κι αν γκρινιάζουμε δικαιολογημένα για στρεβλώσεις (Overtourism, All Inclusive, Airbnb) η υπεράσπιση του τουριστικού κεκτημένου αποτελεί στοίχημα ανάμεσα στις συμπληγάδες της πανδημίας και της νεοφιλελεύθερης ακύρωσης.
Μέσα από ένα πλήθος πινάκων και στατιστικών ο δυνητικός επενδυτής μπορεί να σταθμίσει κινδύνους και οφέλη. Μέσα από έγκυρες προβλέψεις των κατ’ εξοχήν ειδημόνων διαγράφεται το νέο τουριστικό πλαίσιο που –πρέπει να το αποφασίσουμε– στη μετά πανδημία εποχή. Τίποτε πλέον δεν θα είναι το ίδιο ούτε σε όρους ατομικής τουριστικής αναψυχής ούτε σε όρους επενδυτικής απόδοσης.
Η δημιουργία διανεμητέου εισοδήματος, ενισχυμένη από τα τεχνολογικά επιτεύγματα (αεροναυπηγική, αυτοκινητοβιομηχανία, κατασκευές) είχαν συνεισφέρει.
Τώρα ήταν η σειρά της πολιτικής. Έλαχε στο Λαϊκό Μέτωπο να καινοτομήσει το 1936. Αύξησε τους μισθούς, περιόρισε τις ώρες εργασίας σε 40 και πρόσφερε δύο εβδομάδες άδεια μετ’ αποδοχών στους Γάλλους. Αυτοί –οι μεγαλοαστοί θα τους αποκαλούσαν χλευαστικά «τουρίστες πληρωμένων διακοπών»– απολάμβαναν πρωτόγνωρες εμπειρίες. Χάρη στον αριστερό υπουργό Αναψυχής Léo Lagrange που καθιέρωσε το δημοφιλές «ετήσιο εισιτήριο διακοπών». Μια παρισινή συνοικία θυμίζει σήμερα το όνομα αυτού του σκαπανέα του σωτήριου νεωτερικού φαινομένου.
Ακολούθησαν τα γερμανικά συνδικάτα που μεταπολεμικά μετατόπισαν τα αιτήματα από τα αμιγώς μισθολογικά στη διεκδίκηση περισσότερου ελεύθερου χρόνου.
Και η εκτόξευση στα ιλιγγιώδη μεγέθη 1,5 δισεκατομμυρίου τουριστών και 1,5 τρισ. δολαρίων· κάτι περισσοτερο από 10% του παγκόσμιου ΑΕΠ σήμερα.
Η δημιουργία μιας «δεύτερης Οικονομίας» πάνω στα μέχρι τότε γνωστά μεγέθη ήταν απότοκος αυτής της «δεύτερης ζωής» των ανθρώπων. Του ξενοδοχείου, του εξοχικού, του κρουαζιερόπλοιου που μεγέθυναν εντυπωσιακά το ΑΕΠ. Με αναπτυξιακές παροχές και όχι με ιδεοληπτικές περικοπές.
Σε αυτό το παγκόσμιο πάρτι η Ελλάδα διεκδίκησε μερίδιο. Ίδρυσε τον ΕΟΤ το 1929 και τον επανίδρυσε το 1951. Μια δυναμική ομάδα τεχνοκρατών και αρχιτεκτόνων δημιούργησε εκτεταμένες υποδομές και τα «Ξενία», που ξεπέρασαν τα 80, λειτούργησαν σαν οδηγός των διστακτικών ιδιωτών επενδυτών. Έτσι το 2019 η Ελλάδα βρέθηκε 21η παγκοσμίως με 34.000.000 επισκέπτες και εισπράξεις 20,4 δισ. δολάρια.
Ο «εκδημοκρατισμός» μόνο καλός μπορεί να είναι. Όσο κι αν γκρινιάζουμε δικαιολογημένα για στρεβλώσεις (Overtourism, All Inclusive, Airbnb) η υπεράσπιση του τουριστικού κεκτημένου αποτελεί στοίχημα ανάμεσα στις συμπληγάδες της πανδημίας και της νεοφιλελεύθερης ακύρωσης.
Κινηματογράφος – 130 χρόνια κινούμενης εικόνας
Το πανόραμα του κινηματογράφου σε 116 σελίδες για την πιο επιδραστική Τέχνη. Ένα ευσύνοπτο, ολοκληρωμένο και διαβαστερό βιβλίο με τις μεγάλες ταινίες, τους εμπνευσμένους σκηνοθέτες, τους σπουδαίους και σπουδαίες ηθοποιούς.
Τις σημαντικότερες εθνικές σχολές. Γυρίζουμε την υδρόγειο, την «πατρίδα» Ευρώπη, την καινοτόμο Αμερική, στον ανατρεπτικό Παγκόσμιο Νότο. Από το βραζιλιάνικο Cinema Novo μέχρι το ινδικό Bollywood. Βάζουμε στη «μονταζιέρα» της κριτικής τα αισθητικά ρεύματα. Από τον ακαδημαϊσμό μέχρι τον νεορεαλισμό και τις αμερικάνικες b movies.
Καλούμε στην παρέα σας τον Όρσον, τον Γκρίφιθ, τον Πουντόβκιν, τον Λανγκ, τον Γουάιλντερ, τον Χίτσκοκ, τον Φελίνι, τον Γκλάουμπερ Ρόσα, τον Βάιντα, τον Κιαροστάμι, τον Αλέα. Μαζί με τους ήρωες τους. Τον Μπόγκαρτ, τον Σαρλό, τον Μιούνι, τη Ναργκίς, τον Μάρλον, τη Μέριλιν, τη Ρόμι, την Ίνγκριντ, τον Πίτερ Ο’Τουλ.
Αποδίδουμε τα οφειλόμενα στο ελληνικό σινεμά, από τον «δάσκαλο Σταυράκο» ως τον τελειομανή Φίνο. Τους Αγγελόπουλο, Βούλγαρη, Τζαβέλλα, Σακελλάριο, Λάνθιμο. Μαζί με τις νοσταλγικές μας φιγούρες. Αλίκη, Χορν, Λογοθετιδης. Η Τζένη, η Λαμπέτη, ο Κατράκης, ο Φωτόπουλος, ο Χατζηχρήστος, η Ζέτα Αποστόλου, η Σαπφώ Νοταρά, ο Βέγγος.
Τις σημαντικότερες εθνικές σχολές. Γυρίζουμε την υδρόγειο, την «πατρίδα» Ευρώπη, την καινοτόμο Αμερική, στον ανατρεπτικό Παγκόσμιο Νότο. Από το βραζιλιάνικο Cinema Novo μέχρι το ινδικό Bollywood. Βάζουμε στη «μονταζιέρα» της κριτικής τα αισθητικά ρεύματα. Από τον ακαδημαϊσμό μέχρι τον νεορεαλισμό και τις αμερικάνικες b movies.
Καλούμε στην παρέα σας τον Όρσον, τον Γκρίφιθ, τον Πουντόβκιν, τον Λανγκ, τον Γουάιλντερ, τον Χίτσκοκ, τον Φελίνι, τον Γκλάουμπερ Ρόσα, τον Βάιντα, τον Κιαροστάμι, τον Αλέα. Μαζί με τους ήρωες τους. Τον Μπόγκαρτ, τον Σαρλό, τον Μιούνι, τη Ναργκίς, τον Μάρλον, τη Μέριλιν, τη Ρόμι, την Ίνγκριντ, τον Πίτερ Ο’Τουλ.
Αποδίδουμε τα οφειλόμενα στο ελληνικό σινεμά, από τον «δάσκαλο Σταυράκο» ως τον τελειομανή Φίνο. Τους Αγγελόπουλο, Βούλγαρη, Τζαβέλλα, Σακελλάριο, Λάνθιμο. Μαζί με τις νοσταλγικές μας φιγούρες. Αλίκη, Χορν, Λογοθετιδης. Η Τζένη, η Λαμπέτη, ο Κατράκης, ο Φωτόπουλος, ο Χατζηχρήστος, η Ζέτα Αποστόλου, η Σαπφώ Νοταρά, ο Βέγγος.
