Πριν από λίγο καιρό κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις Στερέωμα δύο σημαντικά κείμενα, τα οποία εντάσσονται στη νέα σειρά «Αστερισμοί». Πρόκειται για το «Περιστατικό στη γέφυρα του Άουλ Κρικ» του Άμπροουζ Μπιρς (μτφρ. Χρήστος-Αρμάντο Γκέζος) και την «Κούκλα» της Δάφνης ντυ Μωριέ (μτφρ. Ευαγγελία Κουλιζάκη).
Ο Άμπροουζ Μπιρς (1842-1914) ο οποίος έγινε γνωστός κυρίως μέσα από το «Λεξικό του διαβόλου» (θεωρείται από τα αριστουργήματα της αμερικανικής λογοτεχνίας), περιγράφει στο διήγημά του, που εκτυλίσσεται την περίοδο του Αμερικανικού Εμφυλίου, τις τελευταίες στιγμές ενός 35χρονου γαιοκτήμονα και δουλοκτήτη. Ο Πέιτον Φάρκουαρ κατάγεται από παλιά και αξιοσέβαστη οικογένεια της Αλαμπάμα. Όπως και όσοι άλλοι κατέχουν σκλάβους, στην πορεία έγινε και πολιτικός. Κατά τη διάρκεια του πολέμου παρέμεινε αφοσιωμένος στον αγώνα του Νότου και φανατικός υποστηρικτής της απόσχισης από τον Βορρά.
Στο ολιγοσέλιδο διήγημα παρακολουθούμε τον τρόπο που ο άντρας αυτός βιώνει τη συντριβή του, με την ιστορία να εκκινεί λίγα λεπτά προτού εκτελεστεί δια απαγχονισμού σε μια σιδηροδρομική γέφυρα της Αλαμπάμα από τους στρατιώτες της Ένωσης. Το «Περιστατικό στη γέφυρα του Άουλ Κρικ» πρωτοεκδόθηκε το 1890 στο «San Francisco Examiner» του περιβόητου εκδότη Ουίλιαμ Ράντολφ Χιρστ, στο οποίο ο βετεράνος του Εμφυλίου Μπιρς αρθρογραφούσε τακτικά. Θεωρείται από τα πιο πολυδιαβασμένα διηγήματα της αμερικανικής λογοτεχνίας, στο οποίο αναδεικνύεται η υποκειμενικότητα της ροής του χρόνου. Όσα διαβάζουμε εκτυλίσσονται σε διεσταλμένο χρονικό πλαίσιο, όπως δηλαδή το αντιλαμβάνεται ένας άνθρωπος που βιώνει την πιο οριακή κατάσταση της ζωής του, την στιγμή δηλαδή που βρίσκεται στο κατώφλι του θανάτου. Στα συν της έκδοσης η εισαγωγή του Χρήστου Αρμάντο Γκέζου σχετικά με την προσωπικότητα και την εποχή του Μπιρς.
Το δεύτερο διήγημα της σειράς «Αστερισμοί», η «Κούκλα» της Δάφνης ντυ Μωριέ, εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1937 και μετά χάθηκε. Ξαναείδε το φως της δημοσιότητας επτά δεκαετίες αργότερα. Η Αγγλίδα συγγραφέας, η οποία στις βιογραφίες της περιγράφεται ως άνθρωπος με εύθραυστη ψυχοσύνθεση που ταλαιπωρήθηκε από φοβίες και εμμονές, δανείστηκε μοτίβα της γοτθικής λογοτεχνίας για να μιλήσει για την αθέατη πλευρά της ψυχής, για την ανασφάλεια που προκαλεί ο κόσμος ο οποίος αλλάζει με ρυθμούς που ο σύγχρονος άνθρωπος αδυνατεί να ακολουθήσει.
Οι ήρωές της συχνά νιώθουν ξένοι στο περιβάλλον τους, υπό διαρκή πραγματική ή υπερφυσική απειλή. Εν ολίγοις αισθάνονται τον κόσμο πολύ μεγάλο για τα δικά τους μέτρα. Στα έργα της η έννοια του χωροχρόνου είναι σχετική και ο τρόπος που την αντιλαμβανόμαστε στην κοινωνία του ορθολογισμού τίθεται υπό αμφισβήτηση. Κι αν η Ντυ Μωριέ στα δεκαεπτά μυθιστορήματα που έγραψε συνδιαλέγεται με το υπερφυσικό, το παράδοξο και το σκοτεινό, στα διηγήματά της τολμά τη βαθιά βουτιά στον ίλιγγο που πάντα έχει υπαρξιακές προεκτάσεις.
Στην «Κούκλα», που μεταφράζεται για πρώτη φορά στα ελληνικά και συνοδεύεται από μια εξαιρετική εισαγωγή της Ευαγγελίας Κουλιζάκη, περιγράφεται η σκοτεινή ιστορία του ερωτικού πάθους ενός άντρα για μια όμορφη βιολονίστρια, τη Ρεβέκκα. Θεωρείται ο προάγγελος της κλασικής «Ρεβέκκας», ενός από τα σημαντικότερα μυθιστορήματα του 20ού αιώνα, γραμμένο στη γοτθική μυθοπλαστική παράδοση, που έγινε ευρύτερα γνωστό μέσα από την κινηματογραφική μεταφορά του το 1940 από τον Άλφρεντ Χίτσκοκ.
Διαβάστε επίσης
Από το σαβουάρ βιβρ στο «Φωτιά και τσεκούρι» – Την Κυριακή στο Documento
Ιράν: Αποκαλύπτει υπόγεια ναυτική βάση 500 μέτρα κάτω από τη γη με εκατοντάδες σκάφη (Video)
Καταφτάνει νέο κύμα κακοκαιρίας με κρύο – Οι αλλαγές μετά τις 25 Ιανουαρίου
