1) Η εκδήλωση που οργάνωσε η εφημερίδα «Εποχή» στο «Τριανόν» τον Νοέμβρη -ενόψει της απόσχισης των 11 βουλευτών- είχε εκθρέψει σε ένα τμήμα των οπαδών τους μεγάλες ελπίδες. Προσδοκίες για μια ριζοσπαστικότερη (ίσως και επαναστατική• Ομπρέλα, Πρωτ.Α ΣΥΡΙΖΑ) στροφή του νέου κόμματος, σε σχέση με τον ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ τον οποίο χαρακτήριζαν «μη-Αριστερό, σχεδόν κεντροδεξιό» και κάποιοι επώνυμοι «Αυριανίστικο λουμπεναριό».
Η στροφή αυτή προϋπέθετε την απόλυτη αποστασιοποίηση από το «λαϊκίστικο ΠΑΣΟΚ, το άντρο του Ανδρεϊκού Αυριανισμού». Γι’ αυτό ξόρκιζαν με ιερή οργή τους «περαστικούς ψηφοφόρους του διεύρω που… άλωσαν το κόμμα».
2) Η εκδήλωση την οποία υιοθέτησε η «ΕφΣυν», και έγινε στο θέατρο «Αλφα» στις 13 Φεβρουαρίου 2024, ήταν μια διαδικασία χαμηλής πτήσης, ανοιχτή σε όλους. Με προσκεκλημένο τον Γραμματέα του οργανωμένου ΚΙΝΑΛ. Προσέξτε, όχι μια ομάδα πρώην οπαδών του ΠΑΣΟΚ, που εγκατέλειψαν ή αποσκιρτούν από το κόμμα αυτό και θέλουν να προσχωρήσουν στην Αριστερά, όπως έχει συμβεί από το 2015 και εντεύθεν.
Όμως, σε αντίστιξη με όλα τα σπουδαίως εξαγγελθέντα, ήδη η Ν.ΑΡ. διοργανώνει «ανοιχτές συνελεύσεις» για όλους. Ένα σαφές προανάκρουσμα για επανάληψη του …επάρατου «δίευρου».
Το άλμα μεταξύ καλλιεργημένων προσδοκιών και εφαρμοσμένης πολιτικής είναι τεράστιο και το δίμηνο που πέρασε είναι μικρό για να σβήσει τις μνήμες εκείνων των μαξιμαλιστικών προσδοκιών. Αναπτυσσόταν μια κριτική, ήδη από την περίοδο Τσίπρα, του τύπου «Το Δ της ΔΕΗ δεν αρκεί – χρειάζεται πλήρης επανακρατικοποίηση. Η πτώση του Μητσοτάκη είναι αδιάφορη για τον σοσιαλισμό» και άλλα ηχηρά παρόμοια. Όταν η ζημιά έγινε, κάτι τέτοια οπισθοχώρησαν καθότι υπήρχε πλήρης διάσταση απόψεων στον χώρο.
Πολλοί έχουν λησμονήσει• άλλοι σιωπούν σε εφαρμογή μιας άτυπης εκεχειρίας ενδοπαραταξιακής κριτικής η οποία έχει διατυπωθεί και γραπτώς στα ΜΚΔ και εκφωνήθηκε από βήματος Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης της Νέας Αριστεράς στις 13 Ιανουαρίου τρέχοντος.
3) Ωστόσο δεν σιωπούν όλοι. Εκδηλώθηκαν οι πρώτες μπηχτές για το Τικ-Τοκ της ηττημένης των εσωκομματικών της 24ης Σεπτεμβρίου 2023. Συνεχίστηκε με επώνυμες και διακριτές διαφοροποιήσεις «Όχι στο όνομα μας» για την εκδήλωση στο “Τριανόν” και την απροϋπόθετη συμμετοχή «παλαιοΠΑΣΟΚων».
Πολύ χαρακτηριστικό είναι το άρθρο «γραμμής» της «Εποχής», προπαραμονή της εκδήλωσης, διατυπωμένο στην παλαιά κομματική γλώσσα με πολλά αλληλοαναιρούμενα «και τούτο ποιείν και τ’ άλλο μη αφιέναι», προϊόντα σαφούς αμηχανίας. Ωστόσο φαίνονται οι προειδοποιήσεις και οδηγίες:
«Εκφράστηκαν ανησυχίες και ενστάσεις τόσο για τη σύνθεση του πάνελ, όσο και για τον τίτλο της εκδήλωσης […] περισσότερη προσοχή στις δημόσιες παρουσίες, καθώς στις λεπτομέρειες και στο τάιμιγκ κρύβεται ο διάβολος […] Πρέπει να υπερασπιστεί (η Ν.ΑΡ.) το διάβημα της αποχώρησης από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ με πειστικό τρόπο και τους λόγους που καθιστούσαν και καθιστούν αδύνατη την κοινή πορεία […] ο λόγος της δεν μπορεί να είναι πειστικός, αν προσποιηθεί ότι δεν έχει παρελθόν, που μπορεί να μην την καθορίζει, αλλά δεν διαγράφεται με μια μονοκονδυλιά […] Να προσδιορίσει με σαφήνεια τη θέση της στον χώρο της Αριστεράς, σε ευκρινή και ευδιάκριτη απόσταση από προσμίξεις με το Κέντρο, την ίδια ώρα που χρειάζεται να καλλιεργεί την κριτική σχέση της με τις δυνάμεις που αυτοπροσδιορίζονται ως κεντροαριστερές […] να απαλλαγεί από τη φθοροποιό επίδραση του κυβερνητισμού, αποφεύγοντας τον κίνδυνο του απομονωτισμού […] να διατηρεί ζωηρό το ενδιαφέρον του για το πώς και από ποιους θα κυβερνηθεί αυτός ο τόπος, χωρίς να πνίγεται στα ρηχά της κυβερνησιμότητας […] να ταράζει τα νερά με καινοτόμες προτάσεις χωρίς να αφήνει, όμως, την εντύπωση της απρόβλεπτης δύναμης, που δεν γεννά εμπιστοσύνη».
Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με τον τίτλο του άρθρου: «Αν ήταν εύκολο το πρόβλημα, θα το είχαν ήδη λύσει άλλοι».
