Στο βιογραφικό της δεν διευκρινίζεται αν και πόσα χιλιόμετρα τη μέρα περπατούσε για να πάει στο Γιορκ ή το Κέιμπριτζ, όπου σπούδασε Οικονομικά. Αυτό όμως δεν την εμποδίζει να διαφημίζει το περπάτημα των παιδιών που συνεπάγεται η συγχώνευση των σχολείων που αποφάσισε η κυβέρνηση. Μέχρι οχτώ χιλιόμετρα τη μέρα συμβουλεύει ο ΠΟΥ να κάνουμε, όπως είπε, αλλά υπολόγισε ότι τα παιδιά που θα πάρει μπάλα η συγχώνευση θα κάνουν το πολύ ενάμισι. Η βροχή, το χιόνι, το κρύο, το χαλάζι ή ο καύσωνας απλώς θα τα σκληραγωγήσουν. Εξάλλου στην κοινωνία που επιχειρούν να επιβάλουν η ίδια και ο άρχων του Μαξίμου περπάτημα και σκληραγώγηση είναι προϋπόθεση επιβίωσης. Οι τιμές στα καύσιμα, στο ρεύμα, το σουπερμάρκετ το επιβεβαιώνουν.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Δόμνα Μιχαηλίδου δείχνει κοφτερά δόντια πίσω από το λευκό χαμόγελο. Οποιος έχει καλή μνήμη θα θυμάται τα αξιομνημόνευτα του Δοξιάδη τα οποία υιοθέτησε και επαύξησε δημόσια και με μεγάλη χαρά για τη «συλλογική ψυχική νόσο» της Αριστεράς και την «αγιοποίηση του αντιδικτατορικού αγώνα». Ή την τοξική της μπούρδα για τα όπλα που βρέθηκαν στην ΑΣΟΕΕ και στα οποία μπορεί να είχε πρόσβαση ο στρατός της Συρίας! Ή, τέλος, τη χυδαιότητα να αποκαλύψει τα προσωπικά στοιχεία δωδεκάχρονου θύματος μαστροπείας, με αποτέλεσμα όλη η αντιπολίτευση να ζητάει την αποπομπή της από την κυβέρνηση. Η Δόμνα εν γένει, νέα, ευειδής και σπουδαγμένη, κάτι μαύρο κι άραχλο έχει στην ψυχούλα της.
Ως πολιτικό ζώο προσφέρεται πάντως για μελέτη. Η μόστρα που καλλιεργεί είναι μόστρα σύγχρονης γυναίκας, μορφωμένης, χαμογελαστής κ.λπ. Μόστρα και τέλος, όμως. Από εκεί και πέρα, πολιτικός αναλφαβητισμός έως ακροδεξιά κατινιά που βγάζουν μάτι. Λατρεία της επικοινωνίας –τι ωραία που είμαι, τι μαλλιά-μετάξι– σε βαθμό κακουργήματος. Να φανταστείτε ότι έτρεξε απρόσκλητη σε σχολείο που επισκέφτηκε ο Κασσελάκης για να μη λείψει από την εικόνα. Και, το κυριότερο, πλήρης απουσία αισθημάτων, κατανόησης, ενσυναίσθησης για όσους –υποτίθεται ότι– εκπροσωπεί. Η ίδια ζει τον μύθο της, οι άλλοι ας ζήσουν την αλήθεια τους. Η αλά Αντουανέτα ατάκα για το περπάτημα των απόκληρων της δημόσιας εκπαίδευσης τα λέει όλα.
Με τούτα και με κείνα, η Δόμνα είναι η αριστεία του Μητσοτάκη προσωποποιημένη. Ανταγωνίζεται επάξια στην πασαρέλα των αρίστων την Κεραμέως, τον Γεραπετρίτη, τον Χατζηδάκη, ακόμη και τον Παύλο Μαρινάκη που λέει ο λόγος. Εκεί πάνω στο βασίλειο των Ηλιογάβαλων το σκληρό μάρμαρο στο μέσα της είναι προτέρημα. Της ανοίγει πόρτες κι ας κλείνει σπίτια. Δεν περπατάει, όπως συμβουλεύει τους μαθητές, αλλά τρέχει, μήπως δεν προλάβει να ξεχαρβαλώσει τη δημόσια παιδεία. Η δρομέας των αρίστων!
