Το 2010 στη Μολδαβία ξεκίνησε η επιχείρηση «Angel Killers». Ηταν μια εκτεταμένη επιχείρηση των αρχών ενάντια στο trafficking και στη σεξουαλική εκμετάλλευση παιδιών. Στη Μολδαβία και τη διπλανή Υπερδνειστερία (επαρχία της Μολδαβίας που αυτονομήθηκε) ένα κύκλωμα με πλούσιους Αμερικανούς και Ευρωπαίους πελάτες και θύματα φτωχά και πεινασμένα παιδιά έκλεινε δουλειές μέσω διαδικτύου.
Κουστουμαρισμένοι διπλωμάτες και πλούσιοι λομπίστες, επιχειρηματίες και πολιτικοί επισκέπτονταν τη Μολδαβία για να κακοποιήσουν παιδιά. Τον Νοέμβριο του 2010 η επιχείρηση στην οποία χρησιμοποιήθηκαν τεχνικά μέσα παρακολούθησης και καταγραφές τηλεφωνικών συνομιλιών οδήγησε σε φυλακίσεις.
Ο Νικ ο Ελληνας ήταν ένας από τους επισκέπτες «δολοφόνους αγγέλων» και ακινητοποιήθηκε στις 30 Νοεμβρίου στο αεροδρόμιο ενώ προσπαθούσε να εγκαταλείψει τη χώρα. Ο Νικ ταυτοποιήθηκε ως Νίκος Γεωργιάδης, αυτός ο λαμπερός φίλος του Κυριάκου Μητσοτάκη. Θυμίζω κάθε φορά τη σχέση του με τον Κυριάκο μήπως και ο αυξημένος αριθμός αναφορών του Ν. Γεωργιάδη ως φίλου του τον κάνει να ντραπεί για τις υπηρεσίες κάλυψης που του παρέχει.
Ο Νικ the Greek έδειξε, όπως πλέον είναι γνωστό, το διπλωματικό του διαβατήριο και έφυγε ανενόχλητος λόγω της διπλωματικής ασυλίας που του παρείχαν η ΕΕ και ο ΟΗΕ, που απέφυγαν να ασχοληθούν με την υπόθεση. Iσως γιατί τα Ηνωμένα Εθνη δεν μπορούσαν ούτε να σηκώσουν ένα τόσο μεγάλο σκάνδαλο ούτε να πουν ποιος σύστησε τον Γεωργιάδη ως σύμβουλο.
Στη Μολδαβία μια ΜΚΟ, η La Strada, και μερικοί δημοσιογράφοι προσπαθούσαν να φέρουν το τέρας (έτσι θα αποκαλούσαν κάποιον πολίτη της διπλανής πόρτας τα ΜΜΕ τα οποία δεν είδαν τον Γεωργιάδη) μπροστά στον δικαστή. Οι διασυνδέσεις του Ν. Γεωργιάδη με τον υπουργό Οικονομικών και τον πρωθυπουργό (ο οποίος είναι τώρα φυλακή) είχαν στεγανοποιήσει τα πάντα. Το Ανώτατο Δικαστήριο δεν δέχτηκε να ανοίξει την υπόθεση όταν ο Ν. Γεωργιάδης έχασε πλέον την ασυλία του. Ενας Ιταλός και ένας Δανός που ανήκαν στους angel killers μπήκαν φυλακή , ενώ αντιθέτως ο Ν. Γεωργιάδης εμφανίστηκε στο πλευρό του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Τον Ιανουάριο του 2016 μερικοί δημοσιογράφοι αποκαλύπτουν την υπόθεση στην Ελλάδα. Εκείνες τις μέρες ξεκινούν δράση άλλοι δολοφόνοι αγγέλων για να καλύψουν τον Ν. Γεωργιάδη. Παρά τα δημοσιεύματα του Hot Doc, δεν βρέθηκε κανένας εισαγγελέας, από αυτούς που συχνά μοστράρουν την εικόνα του Χριστού και της Παναγίας στο γραφείο τους, να διατάξει μια έρευνα για τα παιδιά που ένα δημόσιο πρόσωπο φαινόταν να κακοποίησε. Από μια πλευρά τους καταλαβαίνω. Πού να μπλέκουν με θηρία.
Ως δημοσιογραφική ομάδα και ο υπογράφων ως φυσικό πρόσωπο πήραμε την απόφαση να κάνουμε μηνυτήρια αναφορά στην εισαγγελία. Να μπλέξουμε (ξανά) με τα θηρία δηλαδή. Ηταν η δεύτερη φορά που δίπλα στη δημοσιογραφική λειτουργία βάλαμε αυτή του διαδίκου κάνοντας μήνυση. Η πρώτη ήταν με την υπόθεση Βγενόπουλου, που οδήγησε σε ανάλογη περιπέτεια αλλά και σε νίκη. Οσοι καταγγέλθηκαν τότε στη μηνυτήρια αναφορά μας για τα θαλασσοδάνειά τους έχουν ήδη επιστρέψει στις ελληνικές τράπεζες εκατοντάδες εκατομμύρια που τους έδωσε ο Βγενόπουλος.
Ηταν λοιπόν σαν να παίζαμε σε ταινία, όπου οι κακοί είναι μπροστά σου και έχουν άδικο αλλά στο τέλος είναι μοιραίο να χάσεις. Στο Τμήμα Ανηλίκων που ανέλαβε την έρευνα κάποιες στιγμές αισθανθήκαμε ότι ήμασταν εμείς… παιδεραστές. Η δικογραφία αρχειοθετήθηκε και ξανάνοιξε χάρη σε έναν εισαγγελέα που είχε θάρρος και μπήκε στην ουσία. Η Εισαγγελία Πρωτοδικών, όμως, υπό την εποπτεία του θεοσεβούμενου Ηλία Ζαγοραίου τότε, δεν έκανε καμία αίτηση δικαστικής συνδρομής για να πάρει τα στοιχεία. Η δίκη αναβλήθηκε πολλές φορές, οι μάρτυρες δεν κλήθηκαν και η υπεράσπιση του Ν. Γεωργιάδη επέμενε να μη διαβαστούν καν οι καταθέσεις των μαρτύρων στο δικαστήριο. Οπως ορθά υπογράμμισε ο εισαγγελέας της έδρας, τόσο στη Μολδαβία όσο και στην Ελλάδα, ο Νίκος Γεωργιάδης κατέβαλε κάθε νομική προσπάθεια για να μην κριθεί με βάση τα στοιχεία.
Πίσω από τα εγκλήματα υπάρχουν εγκληματίες. Και πίσω από τη δημοσιογραφία υπάρχουν δημοσιογράφοι. Δεν είναι πάντα απέναντι από το έγκλημα και τον εγκληματία. Στην περίπτωση του Νίκου Γεωργιάδη, από τον Ιανουάριο του 2016 ακόμη, ήταν με το έγκλημα. Μπορεί τα θύματα να ήταν παιδιά, αλλά αυτοί ήταν με το έγκλημα και με τον Ν. Γεωργιάδη. Δημοσιεύσαμε πάνω από 300 σελίδες στοιχεία, αλλά δημοσιογράφοι και πολιτικοί συμπεριφέρονταν σαν την Κατίνα στην ελληνική επαρχία που έχει για όλους να πει και για όλους να αμφιβάλει, πράγμα το οποίο προτιμάει από το να δει.
Η αλήθεια ήταν μπροστά και αυτοί αναρωτιούνταν γιατί γράφαμε όσα γράφαμε. Επικαλέστηκαν πολιτικές σκοπιμότητας, αφερεγγυότητα, μα πιο πολύ άφησαν να απλωθεί ο ψίθυρος της χολερικής αμφισβήτησης για να πετύχουν το ζητούμενο. Να μην απολογηθεί ποτέ ο Νίκος Γεωργιάδης. Αυτή ήταν και η επιθυμία του φίλου του, Κυριάκου Μητσοτάκη. Επρεπε λοιπόν για μία ακόμη φορά εμείς να ονομαστούμε συκοφάντες. Και ως απόδειξη μάλιστα έλεγαν: «Για ποιον λόγο τα κάνουν αυτά;». Επρεπε γι’ αυτούς να υπάρχει λόγος που περνάει από την τσέπη και οδηγεί στο συμφέρον και σε τραπεζικό λογαριασμό.
Να τους λύσουμε την απορία. Ο,τι κάναμε το κάναμε για εκείνα τα παιδιά της Μολδαβίας και τα παιδιά του κόσμου, σε οποιαδήποτε γωνιά, που ανυπεράσπιστα βιάζονται και πεθαίνουν κάθε μέρα, ενώ οι θύτες τους φεύγουν με διπλωματικό διαβατήριο ή διαβατήριο εξουσίας. Και θα το ξανακάνουμε αν χρειαστεί. Με τη σειρά μας τώρα να ρωτήσουμε τον Κυριάκο Μητσοτάκη γιατί επέλεξε να «κακοποιήσει» αυτά τα παιδιά για δεύτερη φορά. Και τους δημοσιογράφους γιατί μετατράπηκαν σε angel killers.
