Πρέπει κάποια στιγμή να συνεννοηθούμε σε αυτήν τη χώρα. Γιατί ταυτόχρονα και να παραπονιόμαστε πως κανένας ισχυρός δεν μπαίνει φυλακή και να διαμαρτυρόμαστε όταν αγγίζουν κάποιους από αυτούς δεν γίνεται.
Μια δικογραφία με εμπλεκομένα δέκα πολιτικά πρόσωπα πήγε στη Βουλή. Αν δεν ήταν πολιτικά πρόσωπα με ασυλία, γι’ αυτήν τη δικογραφία –στην οποία υπάρχουν μαρτυρίες για χρηματισμό– θα είχαν κληθεί από την εισαγγελία για εξέταση. Αυτό συμβαίνει με κάθε Ελληνα πολίτη. Οι υπουργοί όμως και οι πρωθυπουργοί έχουν ασυλία και ο μοναδικός εισαγγελέας που μπορεί να τους εξετάσει είναι αυτός της Βουλής και λέγεται προανακριτική επιτροπή της Βουλής. Να τους εξετάσει ή όχι; Ποιος θα αποφασίσει αν έχουν διαπράξει αδικήματα; Η βουή των κομματικών ακροατηρίων; Ο πρόεδρος της Βουλής; Οι ίδιοι οι εμπλεκόμενοι και ελεγχόμενοι;
Στη χώρα αυτή με ευθύνη Βενιζέλου –οποία ειρωνεία– δημιουργήθηκε ένας νόμος περί ΜΗ ευθύνης υπουργών. Πρακτικά έχουν το ακαταδίωκτο. Πάει μια δικογραφία στη Βουλή και για να κινηθεί οποιαδήποτε διαδικασία πρέπει να υπάρξουν ειδικές συνθήκες. Αυτό θέλουμε; Ακόμη και όταν δίνεται η δυνατότητα να λογοδοτήσουν, όχι να καταδικαστούν, εκείνοι για τους οποίους υπάρχουν αυτό που στα δικαστήρια όπου οδηγούνται οι κοινοί θνητοί λέγονται αποχρώσες ενδείξεις θα οδηγούμαστε στη μη Δικαιοσύνη διά των διαθέσεων;
Αυτοί που θα έπρεπε να είναι στη διάθεση των πολιτών και της Βουλής για να αποδείξουν ποιοι είναι απειλούν μάρτυρες, βρίζουν εισαγγελείς, μιλούν για σκευωρίες; Ποιος την έστησε τη σκευωρία, οι εισαγγελείς και οι δικαστές που μέχρι πριν από λίγο καιρό τούς αποκαλούσαν γενναίους και ανεξάρτητους; Τι έγινε και σε δύο μεσημέρια η ανεξάρτητη Δικαιοσύνη απέκτησε εξαρτήσεις;
Ξεσηκώνονταν τα νεοφιλελεύθερα πλήθη έτσι και έκανε ανάρτηση στο Facebook ο Πολάκης που αμφισβητούσε δικαστική απόφαση. Παρέμβαινε στη Δικαιοσύνη. Τώρα τι έγινε; Δεν είναι παρέμβαση να αμφισβητείς με τον πιο άκομψο τρόπο τη δουλειά των εισαγγελέων Διαφθοράς οι οποίοι δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να πάρουν καταθέσεις και να τις στείλουν αμελλητί στη Βουλή όπως ορίζει το σύνταγμα επειδή αφορούσαν υπουργούς; Να μην έπαιρναν καταθέσεις;
Μήπως αλήθεια ήθελαν αυτή η δικογραφία με τόσο σοβαρές καταγγελίες να μείνει στα συρτάρια μαζί με τόσες άλλες; Αυτό ήθελαν, να παραμείνουμε στη μη απονομή Δικαιοσύνης, στον κλειστό κύκλο της πλατείας Συντάγματος όπου συχνά πυκνά θεωρείται πως όταν λέμε σύνταγμα εννοούμε την πλατεία;
Και καλά οι εμπλεκόμενοι έχουν δικαίωμα να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, αν και θα έπρεπε να το κάνουν με κάποια αξιοπρέπεια. Αυτοί που συστοιχίζονται με τους αλαλαγμούς περί πολιτικής δίωξης; Να θυμίσω πως και ο Γιάννος και ο Άκης μίλαγαν για πολιτική δίωξη; Να θυμίσω πως όταν είχαν φτάσει οι λογαριασμοί του Ακη στην επιτροπή της Βουλής ο Βενιζέλος με τον Λοβέρδο –οποία ειρωνεία πάλι– έλεγαν πως οι λογαριασμοί του Άκη είναι αριθμοί τηλεφώνου και κάποιοι στήνουν την πολιτική καταστροφή του; Μήπως ο Βενιζέλος με τον Λοβέρδο έστηναν προκαταβολικά το ακαταδίωκτό τους για κάτι μέρες σαν τις τωρινές που υπάρχει κίνδυνος να βρεθούν μπροστά στη δίωξη.
Γιατί η δικαστική διερεύνηση είναι έγκλημα; Γιατί την ενοχοποιούν δίνοντας την εντύπωση πως οι καθαροί και αθώοι άνθρωποι πρέπει να συμπεριφέρονται σαν τον κλέφτη που φωνάζει για να φοβάται ο νοικοκύρης; Αυτοί που φωνάζουν για την ανομία στα Εξάρχεια γιατί είναι τόσο εξοικειωμένοι με την αυθαιρεσία και τη διαφθορά;
Η υπόθεση Novartis είναι ένα αυταπόδεικτο σκάνδαλο. Μια χώρα με φαρμακευτική δαπάνη 1,3 δισεκατομμύρια ευρώ, είχε δαπάνη 6 δισεκατομμύρια. Οι γιατροί υπερσυνταγογραφούσαν, οι υπουργοί υπέγραφαν αποφάσεις αγοράς υπερτιμολογημένου φαρμάκου και η Novartis κερδοσκοπούσε. Να βρούμε ποιος φταίει; Να ψάξουμε ή είναι έγκλημα; Συμμετέχουν σε αυτό το έγκλημα υπουργοί ή ο καστανάς που συνέλαβαν στη Θεσσαλονίκη γιατί δεν έκοψε απόδειξη;
Και πότε συνέβαιναν αυτά; Οταν ο κόσμος πεινούσε, έχανε τη δουλειά του και δεν μπορούσε να έχει πρόσβαση στην υγεία. Γάζες μπορεί να μην είχαμε στα νοσοκομεία, αλλά φάρμακα Νovartis που δεν είχαν άλλες ευρωπαϊκές χώρες είχαμε.
Γιατί μια πλευρά του σκανδάλου, η πιο έκδηλη σε ανηθικότητα, είναι αυτή. Πως κάποιοι πλούτιζαν εκμεταλλευόμενοι τη δυστυχία και την υγεία του κόσμου. Επινε φαρμάκι ο Ελληνας και αυτοί Novartis και θεάματα. Αδίστακτοι. Εβγαιναν στις τηλεοράσεις, δημιουργούσαν καταστάσεις πανικού και κινδύνου για να αγοράσουμε φάρμακα. Μέχρι και παιδί εμφάνισαν μεταχρονολογημένα να πεθαίνει από AIDS για να βγάλουν εκατομμύρια από προμήθειες. Μας φαρμάκωναν με εμβόλια, με διαφημίσεις για καλά φάρμακα, με την μπόχα της διαπλοκής τους για να κερδίσουν και να κερδίσουν κι άλλα.
Ποιος είναι αυτός που θα πει πως δεν πρέπει να σταθούν απέναντι στον εισαγγελέα τους, την προανακριτική της Βουλής για να δώσουν εξηγήσεις; Γιατί να μη δώσουν; Τι φοβούνται; Γιατί πολιτικοποιούν την ποινική τους λειτουργία; Γι’ αυτό πρόκειται και όχι για ποινικοποίηση της πολιτικής.
Όχι, έχει δίκιο ο κόσμος όταν αναρωτιέται: «Μόνο ο Άκης έκλεψε;». Σε τελευταία ανάλυση ο Άκης έβαλε στην τσέπη του κλέβοντας από οπλικά συστήματα. Δεν έκλεψε την ασπιρίνη του κόσμου και δεν χρησιμοποίησε τον πόνο του. Διυλίζουμε τον Άκη για να καταπιούμε αμάσητη την προσπάθεια που κάνουν μερικοί, οι ένοχοι λέω εγώ, να εμφανίσουν ότι τα σκάνδαλα και κυρίως αυτό της Novartis έγιναν από εξωγήινους που θα έλεγε και ο Κυριάκος. Αθώοι όλοι, παραγεγραμμένοι, παρεξηγημένοι, ό,τι θέλετε. Αλλά μην ξαναγκρινιάξετε.
