Την πρότασή του για άρση των δημοσιονομικών περιορισμών για τους εξοπλισμούς έθεσε και πάλι, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, στη συνέντευξή του στο Bloomberg TV.
«Είναι ώρα να πάμε από τα λόγια στα έργα, πρέπει να ξοδεύουμε περισσότερα για την ευρωπαϊκή άμυνα χωρίς περιορισμούς όσον αφορά το έλλειμμα», είπε χαρακτηριστικά.
Επιπλέον, πρότεινε τη χρήση ευρωπαϊκών πόρων, πέρα από τους εθνικούς προϋπολογισμούς, για την κάλυψη των δαπανών, αναφέροντας ότι «τα χρήματα αυτά δεν πρέπει να έρθουν μόνο από τους εθνικούς προϋπολογισμούς, αλλά απαιτείται συνδυασμός ευρωπαϊκών και εθνικών πόρων».
Η πρόταση του Μητσοτάκη για αύξηση των δαπανών σε αμυντικά προγράμματα, χωρίς περιορισμούς σε έλλειμμα, ανοίγει το δρόμο για νέο δανεισμό, δεδομένου ότι η έκδοση νέου χρήματος απαγορεύεται στην Ευρωζώνη. Αυτή η πολιτική, που παρουσιάζεται ως αναγκαιότητα λόγω των γεωπολιτικών απειλών, αγνοεί τις βαθύτερες κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες.
Η προτεραιότητα στη στρατιωτικοποίηση και στην αγορά όπλων έρχεται σε αντίθεση με τις άμεσες ανάγκες των πολιτών, οι οποίοι αντιμετωπίζουν αυξανόμενη φτώχεια, ανισότητα και υποβάθμιση των δημόσιων υπηρεσιών.
Η έμφαση στην «ευρωπαϊκή άμυνα» και στην «αντιπυραυλική ασπίδα» μπορεί να φαίνεται ως μια λογική απάντηση στις απειλές της εποχής μας, αλλά αποκρύπτει μια βαθύτερη πραγματικότητα: η στρατιωτικοποίηση της Ευρώπης δεν αποτελεί απλώς ένα μέσο άμυνας, αλλά ένα εργαλείο γεωπολιτικής επιρροής και ελέγχου.
Η συμμετοχή της Τουρκίας στην αντιπυραυλική ασπίδα ESSI (European Sky Shield Initiative), για παράδειγμα, δεν είναι τυχαία.
Με την ισχυρή αμυντική βιομηχανία της, η Άγκυρα βλέπει στην πρωτοβουλία αυτή μια ευκαιρία να εξασφαλίσει νέες παραγγελίες και να ενισχύσει τη θέση της ως κλειδί γεωπολιτικής ισορροπίας. Αυτό, ωστόσο, δημιουργεί ένα παράδοξο: μια πρωτοβουλία που παρουσιάζεται ως απάντηση στις απειλές από τη Ρωσία, στη πραγματικότητα ενισχύει τη θέση μιας χώρας που έχει επανειλημμένα προκαλέσει εντάσεις στην ανατολική Μεσόγειο.
Το σχέδιο της ESSI, έχει ως βασική του προτεραιότητα τη Ρωσία, ενώ οι πραγματικές απειλές που αντιμετωπίζει η Ελλάδα στα ανατολικά της σύνορα αγνοούνται.
Η πρόταση για «δημοσιονομική ευελιξία» που αναφέρει ο Μητσοτάκης μπορεί να φαίνεται ως μια λύση στο πρόβλημα της χρηματοδότησης, αλλά στην πραγματικότητα κρύβει τον κίνδυνο νέας λιτότητας.
Επιπλέον, η αναφορά στον Τραμπ και στη δικαιολόγηση των αυξημένων αμυντικών δαπανών αποκαλύπτει μια ειρωνεία: η Ευρώπη, που έχει επικρίνει τις πολιτικές του Τραμπ, τώρα υιοθετεί την ίδια λογική, δικαιολογώντας την ανάγκη για περισσότερα χρήματα στην άμυνα.
Αυτή η αλλαγή ρόλου δεν είναι απλώς μια στρατηγική προσαρμογή, αλλά μια παραδοχή της αποτυχίας να αντιμετωπιστούν οι ρίζες των γεωπολιτικών εντάσεων.
