Αποδόμηση εκ μέρους του τού «επιτελικού κράτους» και δημιουργία ενός μάχιμου κόμματος στον δρόμο προς το συνέδριο για το οποίο κορυφώνονται οι εσωκομματικές διαδικασίες
Διπλές εξετάσεις δίνει αυτή την περίοδο ο ΣΥΡΙΖΑ τόσο σε εσωκομματικό επίπεδο, όπου την ερχόμενη εβδομάδα κορυφώνονται ανά την επικράτεια οι ψηφοφορίες στις νομαρχιακές (οι οποίες σε μεγάλο βαθμό θα κρίνουν και την ανθρωπογεωγραφία του τακτικού συνεδρίου) όσο και ως αξιωματική αντιπολίτευση, αφού είναι η πρώτη φορά από την εκλογή της ΝΔ τον Ιούλιο του 2019 που το κυβερνών κόμμα βρίσκεται για αρκετές ημέρες στη δίνη του κυκλώνα για πολύ σοβαρά θέματα και παραλείψεις τα οποία είναι ψηλά στη λεγόμενη επικοινωνιακή ατζέντα, όπως η διαχείριση της πανδημίας, η κακοκαιρία και οι επιπτώσεις της και το ελληνικό #MeToo.
Οι πρώτες ρωγμές παρά τη μιντιακή υπεροπλία
Επί της ουσίας η κυβέρνηση Μητσοτάκη και το περίφημο «επιτελικό κράτος», έτσι όπως φιλοτεχνήθηκαν από τα κυρίαρχα ΜΜΕ, εμφανίζουν τις πρώτες ρωγμές τις οποίες δεν μπορεί να κρύψει η μιντιακή υπεροπλία τους. Σε αυτές ακριβώς τις ρωγμές ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε αυτή την εβδομάδα –και θα συνεχίσει να το πράττει το επόμενο διάστημα– αφενός να φιλοτεχνήσει την εικόνα ικανού διαχειριστή, αφετέρου ή να στήσει διαύλους επικοινωνίας με συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες με τις οποίες το κόμμα του δεν διέθετε και τις καλύτερες σχέσεις (όπως για παράδειγμα η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα) ή να επανασυστηθεί σε προνομιακούς για την Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ χώρους, όπως εκείνος του πολιτισμού. Χαρακτηριστική είναι η διαδικτυακή συζήτηση του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ με θέμα «Οι ηθοποιοί στον καιρό της Covid-19 και του #MeToo» την περασμένη Πέμπτη, η οποία κρίθηκε εξαιρετικά επιτυχημένη επειδή το κόμμα παρενέβη δημόσια σε ένα τόσο σημαντικό θέμα ξεπερνώντας και τα εμπόδια που βάζουν η πανδημία και τα περιοριστικά μέτρα. Παράλληλα δόθηκε η ευκαιρία στον Αλέξη Τσίπρα να βάλει στο στόχαστρο της κριτικής του ΣΥΡΙΖΑ τον ίδιο τον πρωθυπουργό μιλώντας για «προσπάθεια συγκάλυψης» (στο θέμα του Δημήτρη Λιγνάδη), χαρακτηρίζοντάς την «χειρότερο έγκλημα από αυτά τα οποία καταγγέλλονται».
Για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ τόσο η δήλωση ότι ο Δ. Λιγνάδης «παραιτήθηκε για προσωπικούς λόγους» όσο και το «άδειασμα» της Λίνας Μενδώνη στον πρωθυπουργό όταν είπε ότι γνώρισε τον Δ. Λιγνάδη «τρεις μέρες πριν από τον διορισμό του στο Εθνικό Θέατρο» λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία, όσο κι αν εκ των υστέρων η υπουργός Πολιτισμού με τη συνέντευξή της την Παρασκευή επιχείρησε να πάρει πάνω της την ευθύνη μιλώντας για εξαπάτησή της. Η πιο ενδεικτική όμως περίπτωση της νέας γραμμής που εγκαινιάζει εσχάτως η Κουμουνδούρου είναι η κακοκαιρία «Μήδεια» και τα προβλήματα που προκάλεσε. Την περασμένη Τετάρτη στη συζήτηση του νομοσχεδίου για τα ΜΜΕ στη Βουλή ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία άσκησε δριμεία κριτική στην κυβέρνηση για τον τρόπο αντιμετώπισης της κακοκαιρίας, λέγοντας ότι «ο μέσος πολίτης έχει αρχίσει να βιώνει την αδυναμία του κράτους να τον προστατεύσει στοιχειωδώς από τις δυσκολίες που περνά, έχει αρχίσει να σας παίρνει χαμπάρι».
Και αναφερόμενος στο «επιτελικό κράτος» είπε ότι «έχει θαφτεί μες στο χιόνι και ενώ έχει παραλύσει η κρατική μηχανή κι ενώ χιλιάδες νοικοκυριά, σχεδόν η μισή Αττική, βρέθηκαν από τα ξημερώματα της Τρίτης χωρίς ρεύμα και πολλά νοικοκυριά και χωρίς νερό και θέρμανση» και ότι μόνη έγνοια της κυβέρνησης είναι «μην τυχόν και δεν προλάβει να ψηφίσει τις αυξήσεις στους μισθούς της διοίκησης της ΕΡΤ και το νέο δώρο προς τους ιδιοκτήτες των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών».
Στην Κουμουνδούρου παρακολουθούν με πολύ ενδιαφέρον αυτά τα πρώτα ψήγματα κριτικής προς την κυβέρνηση Μητσοτάκη από τα λεγόμενα συστημικά ΜΜΕ προσπαθώντας να κατανοήσουν κι εκείνοι τη λεπτή κόκκινη γραμμή που ορίζει τα όρια μεταξύ της «λίστας Πέτσα» και της απώλειας κάθε αξιοπιστίας έναντι της κοινωνίας. Εκεί πιστεύουν ότι βρίσκεται και το κλειδί για την αναστροφή μιας ιδιαίτερα ενοχλητικής για τον ΣΥΡΙΖΑ πραγματικότητας εδώ και αρκετά χρόνια.
Εσωκομματικές διεργασίες
Την ίδια ώρα κορυφώνονται οι εσωκομματικές διαδικασίες με τις εκλογές για τα νομαρχιακά συμβούλια σε όλη τη χώρα, με εκατέρωθεν –είναι αλήθεια– καταγγελίες είτε για μαζικές εγγραφές από την πλευρά της Κίνησης Μελών με στόχο τον έλεγχο του συνεδρίου είτε για οργανωμένη προσπάθεια απόρριψης εγγραφής νέων μελών στο κόμμα από την πλευρά της Ομπρέλας.
Ίσως εκείνο στο οποίο αξίζει να σταθεί κανείς περισσότερο (προκειμένου να κατανοήσει και τον τρόπο σκέψης) είναι ένα άρθρο του Ευκλείδη Τσακαλώτου την Παρασκευή στο TVXS, στο οποίο ο πρώην υπουργός Οικονομικών σχολιάζοντας τις πολιτικές εξελίξεις στη γειτονική Ιταλία χαρακτηρίζει «θλιβερό» τον Ματέο Ρέντσι γράφοντας ότι «προκάλεσε την κυβερνητική κρίση εν μέσω πανδημίας έχοντας διασπάσει το Δημοκρατικό Κόμμα και με το 3% στις δημοσκοπήσεις συνεχίζει μια εντελώς προσωπική πολιτική εξουσίας με τη μόνη ελπίδα ότι θα βρει κάποια απήχηση σε μέρος των ελίτ».
Και ακολούθως (και εδώ αξίζει να σταθεί κανείς) παραλληλίζει τις εξελίξεις αυτές με τον ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας ότι «αυτή τη μοίρα υπόσχονται οι καλοθελητές όταν μας συμβουλεύουν να αποχωριστούμε από αυτό που αποκαλούν ΣΥΡΙΖΑ του 3% ώστε να ανοίξουμε πλώρη για το μεγάλο κέντρο».
