Ο Δημοσθένης Δαββέτας γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και είναι διδάκτωρ Αισθητικής στο Πανεπιστήμιο Paris VIII. Διδάσκει στο IESA στο Παρίσι. Έχει διδάξει Φιλοσοφία της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, στο Strate Collège και στο Créapole στο Παρίσι. Έχει παραδώσει σεμινάρια Φιλοσοφίας της Τέχνης στο École des Beaux-Arts (Παρίσι), σεμινάρια φιλοσοφίας και μοντέρνας τέχνης στο Paris IV (Παρίσι) και Φιλοσοφία Εφαρμοσμένων Τεχνών στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Πανεπιστημίου Πατρών. Συχνά, δίνει διαλέξεις σε σχολές τέχνης και πανεπιστήμια.
Ποιητής και συγγραφέας, ζωγράφος και εικαστικός, γράφει ήδη από το 1982 σχετικά άρθρα και δοκίμια σε διεθνή περιοδικά με θέμα την τέχνη. Πλήθος βιβλίων του έχουν κυκλοφορήσει στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Τα εικαστικά του έργα έχουν εκτεθεί σε πολλές χώρες, και στην Ελλάδα. Το 2014 παρουσιάστηκε η έκθεση ζωγραφικής του στο Maison Européenne de la Photographie, στο Παρίσι, ενώ το 2017 συμμετείχε δύο φορές σε εκθέσεις στην πόλη Hangzhou στην Κίνα.
Πρόσφατα κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις Κάκτος δύο βιβλία του, η «Σύντομη ιστορία του design» στο οποίο ξεδιπλώνεται, με συνοπτικό αλλά ιστορικά συγκεκριμένο τρόπο, η ιστορία του ντιζάιν από το ξεκίνημά της έως τις μέρες μας και οι «Διάλογοι» όπου περιλαμβάνονται οι συζητήσεις που είχε πραγματοποιήσει ο συγγραφέας όταν εργαζόταν στη γαλλική εφημερίδα «Libération» με τους κορυφαίους εικαστικούς της σύγχρονης τέχνης (Γουόρχωλ, Μπόις, Αμπράμοβιτς, Μπάσκια, Τουόμπλι, Μπάζελιτς, Λόγκας, Σαμαράς, Γιάννης Κουνέλλης κ.ά). Με αφορμή την κυκλοφορία των βιβλίων του απαντά στο Ερωτηματολόγιο του Docville.
Πού γεννηθήκατε και πού μεγαλώσατε;
Γεννήθηκα στην Αθήνα και μεγάλωσα στο Νέο Ηράκλειο Αττικής.
Όταν ακούτε τη λέξη σπίτι τι σας έρχεται στο μυαλό;
Ένα σαλόνι στο οικογενειακό μας σπίτι όπου πάντα με περίμενε αρχικά πιο νέος ο πατέρας μου και μετά τον πρόωρο θάνατο του, η μητέρα μου κι η αδελφή μου Πηνελόπη, απ’ όπου και να ερχόμουν, από το σχολείο παιδί η έφηβος, από το γυμναστήριο αργότερα, από το Πανεπιστήμιο, ή ακόμα κι όταν ερχόμουν από το Παρίσι όταν μετά πήγα για μεταπτυχιακές σπουδές και τελικά βρήκα εκεί την βάση εργασίας μου. Το σαλόνι αυτό ήταν και παραμένει στο μυαλό και στην καρδιά μου, το σπίτι, η αγκαλιά της μητέρας, των γονιών μου, η αγκαλιά των ριζών μου.
Μια ανάμνηση από τα παιδικά σας χρόνια.
Όταν για πρώτη φορά φίλησα ένα κορίτσι σε ηλικία 13 η 14 χρόνων. Το ρίγος που διαπέρασε το κορμί μου και το ασταμάτητο καρδιοχτύπι ακολουθούν ακόμη. Τα θυμάμαι σαν να’ ναι πάντα τώρα.
Πότε ήταν η πρώτη φορά που βυθιστήκατε σε ένα βιβλίο;
Στο πανεπιστήμιο, στο πρώτο έτος, όταν η κοπέλα που έβγαινα μου προσέφερε ένα βιβλίο ποιημάτων του Γιάννη Ρίτσου. Χάθηκα στις σελίδες του. Ήταν η «Σονάτα του σεληνόφωτος». Παράλληλα ,ταυτόχρονα ανακάλυψα τον Καβάφη και ήταν για μένα Αποκάλυψη.
Ποιος ήταν ο άνθρωπος που σας μύησε στο διάβασμα;
Ουσιαστικά ο πατέρας μου που διάβαζε κι έγραφε συνέχεια. Τον θαύμαζα. Τυπικά ο πρώτος μου έρωτας στο πανεπιστήμιο. Με μύησε στην ποίηση του Ρίτσου.
Τι σας ώθησε στη συγγραφή;
Η ανάγκη μου να κάνω πράξη ό,τι ονειρευόμουν δίχως να φοβάμαι ό,τι θα ’μαι ένοχος για τις σκέψεις, τα όνειρα μου και το αίσθημα της αδιαπραγμάτευτης ελευθερίας που με διαπερνούσε και με διαπερνά από παιδί.
Η συγγραφή είναι τρόπος ζωής;
Απολύτως. Για μένα ούτε συζήτηση. Είναι όπως αναπνέω.
Η ζωή του συγγραφέα είναι μοναχική;
Είναι γιατί γράφει μόνος του παρέα με τα όνειρα τις επιθυμίες, τις αναμνήσεις, τα βιώματα του. Είναι αυτός κι οι σκιές του που προσπαθεί να τους δώσει μορφή και ζωή βάζοντας τες σε λέξεις.
Υπάρχουν ιδανικές συνθήκες για τη συγγραφή ενός βιβλίου;
Ναι. Μια γωνιά οπουδήποτε, σε σπίτι, σε καφέ, στο τρένο, στους κήπους η τα πάρκα, ναι οπουδήποτε μπορεί ήσυχος δίχως ενοχλήσεις να προσπαθήσει να δώσει ζωή μέσα από τις λέξεις του.
Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που σκεφτήκατε όταν ολοκληρώσατε το νέο βιβλίο σας;
Πότε θα ξεκινήσω το επόμενο. Αν δεν το ’χω ήδη ξεκινήσει παράλληλα με το προηγούμενο.
Συγγραφικό μπλοκάρισμα. Σας έχει τύχει;
Ναι οπότε χρειαζόταν να γράψω για κάτι που θα τελειώσει αλλά δεν ήθελα να δεχτώ το τέλος.
Ποιοι συγγραφείς έχουν «γράψει» μέσα σας;
Καβάφης, Ρίτσος, Ντοστογιέφσκι, Πεσσόα, Χέρμαν Εσσε, Όσκαρ Ουάιλντ.
Το ποτήρι είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο;
Είναι μισοάδειο.
Αύριο ξημερώνει μια καλύτερη μέρα;
Πάντα κάθε μέρα που ξημερώνει για μένα είναι γιορτή. Καθότι γλίτωσα για μια ακόμη φορά από την απειλή του σκοταδιού.
Βασίζεστε στην καλοσύνη των ξένων;
Βασίζομαι στην καλοσύνη γενικώς η οποία μπορεί να εκπλήξει κι εμένα και τους «ξένους».
Η κόλαση είναι οι άλλοι;
Η κόλαση μας είναι και οι άλλοι.
Ποιο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης εκτιμάτε ιδιαιτέρως;
Την τρυφερότητα.
Ποιο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης σας απωθεί;
Η επιθετικότητα.
Τι ρόλο παίζει η φιλία στη ζωή σας;
Η φιλία με βοήθησε πολύ. Στηρίχτηκα σε λίγους και καλούς φίλους και κέρδισα Πολλά. Πιστεύω στη φιλία.
Είναι σημαντικός για εσάς ο έρωτας;
Ναι. Γιατί θέτει συνεχώς υπό αμφισβήτηση τα όρια μου και με ωθεί στην αναζήτηση της σοφίας.
Τι είναι ευτυχία για εσάς;
Ευτυχία είναι για μένα να ’μαι ισορροπημένος ανάμεσα στα όνειρα μου και χρόνο για την πραγματοποίηση τους.
Η ομορφιά μπορεί να σώσει τον κόσμο;
Μπορεί να σώσει μόνο την πλευρά του κόσμου που θα εμφανιστεί.
Πώς σκέφτεστε τον εαυτό σας σε δέκα χρόνια;
Με τρομάζει ο χρόνος, η ηλικία κι ο θάνατος. Δεν τον σκέφτομαι. Ζω πλήρως το τώρα.
Είστε ικανοποιημένος με όσα έχετε καταφέρει μέχρι σήμερα;
Και ναι και όχι. Κάποια τα πέτυχα. Χρειάζομαι όμως καιρό ακόμη και το ζητώ από τον Θεό για τα υπόλοιπα.
