Θα πάω κατευθείαν στο δια ταύτα: Από τη στιγμή που οι δημοσκοπήσεις έγιναν εργαλείο καθεστωτικής προπαγάνδας, κανένας πολίτης που δεν υποστηρίζει αυτό το καθεστώς δεν έχει κανένα λόγο να απαντά τι ψηφίζει.
Όχι βρισίδια. Όχι ειρωνείες – γιατί ο άνθρωπος στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής δε μας φταίει σε τίποτα. Απλώς ένα ευγενικό «συγγνώμη, δε θα ήθελα να συμμετάσχω» και κλείσιμο της γραμμής.
Τα τελευταία -πολλά πλέον- χρόνια, οι δημοσκοπήσεις έχουν δείξει ότι δεν μπορούν να τραβήξουν τη «φωτογραφία της στιγμής». Η εικόνα τους είναι κουνημένη. Από το δημοψήφισμα που έδειχναν ισοπαλία του ναι με το όχι, μέχρι τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 που αποτύπωναν ντέρμπι και ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε με 8 μονάδες διαφορά. Ακόμα και στην ήττα του ΣΥΡΙΖΑ το 2019, του έδιναν 25-26% και πήρε 32% στην κάλπη.
Είναι οι δημοσκόποι απατεώνες; Όχι. Τουλάχιστον, όχι όλοι. Υπάρχουν σοβαρές εταιρείες που αδυνατούν να καταγράψουν τις πραγματικές δυνάμεις των κομμάτων, γιατί ένα μεγάλο, αντισυστημικό κομμάτι ψηφοφόρων δεν απαντά.
Από τη στιγμή όμως που τα ΜΜΕ χρησιμοποιούν αυτήν την προβληματική διαδικασία με σκοπό να παρουσιάσουν ένα καθεστώς που τρεκλίζει ως κυρίαρχο, έναν wannabe δικτατορίσκο ως Μεσσία και να αποθαρρύνουν κάθε προοδευτικό ψηφοφόρο, δεν υπάρχει κανένας λόγος να απαντάς τι ψηφίζεις. Εκτός αν είσαι στυλοβάτης του μητσοτακισμού.
Για να το πω καθαρά: Δε γίνεται με μακεδονομάχους, χορό στις στάχτες και αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο να κερδίζεις με 8 μονάδες διαφορά και, ύστερα από τριάμισι χρόνια, με τρόφιμα στα ύψη, ενοίκια και καύσιμα στον Θεό, χορό διαφθοράς, χιλιάδες νεκρούς εκτός ΜΕΘ και παρακολουθήσεις τύπου Στάζι να προηγείσαι με 10%. Απλά, δε γίνεται.
Οπότε: Παίξτε μόνοι σας, απαντήστε στα ερωτηματολόγια μόνοι σας, χαρείτε μόνοι σας, πανηγυρίστε στα κανάλια και στα site μόνοι σας και θα τα πούμε στην κάλπη.
