Αν μη τι άλλο, κινούμαστε σε «άγνωστη γη» με άδηλο το κοντινό μέλλον. Οπως και να έχει, τον τόνο δίνει η πανδημία Covid-19, που με τη μετάλλαξη Ομικρον απειλεί εκ νέου να αποσταθεροποιήσει την οικονομία του παγκόσμιου χωριού. Στο κάδρο εισέρχεται η Ελλάδα, η οποία δυστυχώς κυβερνιέται ανερμάτιστα. Τα ήξεις αφήξεις είναι στην καθημερινή ατζέντα της κυβέρνησης Μητσοτάκη, με μόνη σταθερά την ακατάβλητη εμμονή στην άρνηση ενίσχυσης του ΕΣΥ. Στο νοσηρό περιβάλλον κάποιοι θεσμοί λειτουργούν προσδοκώντας να εμφανίσουν το μαύρο άσπρο.
Να είναι κανείς επιστήμονας ή όχι;
Ενας τέτοιος θεσμός είναι και το Ελληνικό Δημοσιονομικό Συμβούλιο, ανεξάρτητη διοικητική αρχή που αναφέρεται στη Βουλή. Την περασμένη Τετάρτη το συμβούλιο δημοσίευσε τη φθινοπωρινή έκθεσή του για το 2021. Παρότι τα στοιχεία βοούν, η έκθεση αναλώνεται, όπως ακριβώς και το κυβερνητικό αφήγημα, στο ζήτημα της ανάπτυξης. Το Δημοσιονομικό Συμβούλιο εμφανίζεται αισιόδοξο για την πορεία της ελληνικής οικονομίας, καθώς εκτιμά ότι ο ρυθμός ανάπτυξης μπορεί να ξεπεράσει το 6,1% και να κυμανθεί κοντά στο 7% για το 2021. Προσθέτοντας μάλιστα δόσεις αισιοδοξίας, πληροφορούμαστε ότι η οικονομία σε όρους προστιθέμενης αξίας σε σχέση με το α΄ εξάμηνο του 2019 έχει καλύψει μεγάλο μέρος των απωλειών που προκάλεσε η πανδημία, ωστόσο υπολείπεται κατά 2,8% (το ποσοστό είναι τεράστιο!). Επίσης για τους εμπειρογνώμονες του Δημοσιονομικού Συμβουλίου μπορεί το δημόσιο χρέος να έχει ξεπεράσει το 205% του ΑΕΠ το 2020, αλλά δεν πρέπει να ανησυχούμε διότι οι προβλεπόμενοι υψηλοί ρυθμοί μεγέθυνσης αναμένεται να το αποκλιμακώσουν σημαντικά!
Ομως είναι κι αυτό το ρημάδι επιστημονικό στάτους που εύκολα αποσυντίθεται από την πραγματικότητα και πρέπει να μην ξοδευτεί όλο για να «πουληθεί» πάλι στο μέλλον. Το παράδειγμα του «χαμένου» Σωτήρη Τσιόδρα το τελευταίο διάστημα, κατά το οποίο η πανδημία θερίζει τον πληθυσμό υπό την 20άμηνη επιστημονική ομπρέλα προστασίας των κυβερνητικών παλινωδιών, δίνει αν μη τι άλλο ένα στίγμα στους κάθε λογής επιστήμονες.
Η αδυσώπητη πραγματικότητα
Στη φθινοπωρινή έκθεση υπάρχει το «αλλά». Παρατίθεται μεν αλλά δεν αναλύεται, τουλάχιστον όσο οι υπερφίαλες αισιόδοξες προβλέψεις για την πορεία της ελληνικής οικονομίας. Σύμφωνα πάντα με τους αναλυτές του Δημοσιονομικού Συμβουλίου, οι βασικοί κίνδυνοι για το 2022 μπορούν να προκύψουν:
-Από τυχόν αναζωπύρωση της πανδημίας. Μάλλον οι αναλυτές δεν γνωρίζουν τα έως τώρα «επιτεύγματα» της κυβέρνησης στην υγειονομική διαχείριση της πανδημίας. Μάλιστα επαφίεται η πρόβλεψη –για να μη χαλάσει η μαγιά της αισιοδοξίας– στην τύχη!
-Από ενδεχομένως παρατεταμένες πληθωριστικές πιέσεις, ιδίως στην ενέργεια. Ούτε εδώ οι εμπειρογνώμονες του συμβουλίου προβλέπουν κάτι, όταν είναι γνωστό τοις πάσι ότι εξαιτίας του βιαστικού κλεισίματος των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ αναγκαζόμαστε να προμηθευόμαστε εισαγόμενο ρεύμα που πλέον κοστίζει πανάκριβα και θα συνεχίσει να κοστίζει πανάκριβα. Είναι προφανές ότι ο πληθωρισμός που έχει ήδη γονατίσει τα ελληνικά νοικοκυριά ήρθε για να μείνει τουλάχιστον μέχρι το πρώτο εξάμηνο του 2022.
-Από τυχόν καταπτώσεις κρατικών εγγυήσεων. Για να ρίξουμε λίγο τόνο απαισιοδοξίας, απλώς να αναφέρουμε ότι η Τράπεζα της Ελλάδος στην έκθεσή της για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα εκφράζει τον φόβο νέου κύματος αθέτησης πληρωμών εξαιτίας της απόσυρσης των μέτρων στήριξης!
-Από έκδοση δικαστικών αποφάσεων με αρνητικό δημοσιονομικό αντίκτυπο. Προφανώς αποτελεί σήμα προς τους ανώτατους δικαστές να μην τολμήσουν να δικαιώσουν τους συνταξιούχους που έχουν προσφύγει κατά χιλιάδες ενάντια στις αντισυνταγματικές αποφάσεις της κυβέρνηση Μητσοτάκη στο θέμα των συντάξεων.
Οι επιστήμονες δεν μπορούν να κρύψουν πίσω από την κουρτίνα της αισιοδοξίας την τραγική αναζωπύρωση της πανδημίας, τον πληθωρισμό, την αδυναμία πληρωμών
