Ένα από τα χαρακτηριστικά των φιλελεύθερων δυτικών δημοκρατιών είναι ότι ο τρόπος λειτουργίας τους περιλαμβάνει όλα τα θεσμικά αντίβαρα σε περίπτωση που κάποιος ακόμη και δημοκρατικά εκλεγμένος ηγέτης, επιχειρήσει να καταλύσει το Σύνταγμα και τη λειτουργία κάθε έννοια περί κράτους Δικαίου.
Ένα από τα αντίβαρα αυτά είναι και η λειτουργία των Ανεξάρτητων Αρχών. Η πραγματικά ανεξάρτητη λειτουργία των αρχών αυτών. Δυστυχώς στη χώρα μας αυτό σπανίως συμβαίνει. Πολλοί κατά καιρούς έχουν χρησιμοποιήσει τη σταδιοδρομία τους σε Ανεξάρτητες Αρχές για να ανέλθουν πολιτικά, «πουλώντας» εξυπηρετήσεις σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος. Είναι ένας από τους λόγους για παράδειγμα που ως έλληνες πολίτες πληρώνουμε παραπάνω από άλλες χώρες, πιο πλούσιες από εμάς, την κινητή τηλεφωνία, τα τρόφιμα, την ενέργεια, τους δρόμους κτλ. Ευημερούν οι οικογένειες όσων δεν πράττουν το καθήκον τους σε βάρος του ελληνικού λαού και του δημοσίου συμφέροντος. Με γελιόμαστε. Αυτοί είμαστε. Αυτή είναι η κατάντια μας. Χώρα ραγιάδων. Νοοτροπία κοτζαμπάσηδων. Ποτέ δεν ξεφύγαμε από αυτό. Ούτε εμείς ούτε οι πολιτικές ηγεσίες.
Ο δικαστής Χρήστος Ράμμος, επικεφαλής της ΑΔΑΕ αποτελεί κατά τη γνώμη μου «φωτεινή» εξαίρεση. Μόνος του ενάντια σε «»θεούς, δαίμονες και κάθε λογής Ντογιάκους, προσπαθεί να ρίξει «φως» στο σκάνδαλο των υποκλοπών. Τολμώ να πω ότι είναι ίσως ο νέος «Σαρτζετάκης», αυτή τη φορά ενός παρακράτους που λειτουργεί με επίφαση Δημοκρατίας, λόγω και της παντοκρατορίας Μητσοτάκη στα ΜΜΕ. Πιο ύπουλο ίσως γιατί τότε το παρακράτος ήταν ορατό ενώ τώρα καλύπτεται πίσω από έναν «μανδύα» Δημοκρατίας.
Δεν ξέρω, ούτε εγώ ούτε κανείς άλλος πως θα εξελιχθεί το σκάνδαλο των υποκλοπών. Εξαρτάται άλλωστε και από τις πολιτικές εξελίξεις. Ένα όμως είναι σίγουρο: Η ιστορία γράφεται με «φωτεινά» γράμματα όταν δικαστές μάχονται και υψώνουν ανάστημα όπως ο Ράμμος. Αντίθετα «ξεφτίζει» και «θολώνει», όταν ανώτατοι εισαγγελείς «υποτάσσονται» στην εξουσία, όπως ο Ντογιάκος.
