Ο βουλευτής και πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για τον θυμό της κοινωνίας που αγωνίζεται να επιβιώσει και για τα δεδομένα που κάνουν δυνατή την πρωτιά του κόμματος.
Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, πρώην υπουργός Επικρατείας, κυβερνητικός εκπρόσωπος και υποψήφιος στην Α΄ Αθήνας Δημήτρης Τζανακόποπουλος τονίζει ότι την τελευταία δεκαετία έχουμε μια διαρκή δημοσκοπική υποεκτίμηση του ΣΥΡΙΖΑ, χαρακτηρίζει ειλικρινές και κοινωνικά αναγκαίο το κάλεσμα της Κουμουνδούρου για την προοδευτική διακυβέρνηση, κάνει λόγο για μονομέτωπο αγώνα απέναντι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη και ακτινογραφεί το «Δικαιοσύνη παντού». Παράλληλα δηλώνει με έμφαση για τους πλειστηριασμούς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπήρξε και δεν πρόκειται να υπάρξει η εικόνα της σπασμένης πόρτας, ενώ στην ερώτηση για τον ρόλο του κράτους δηλώνει ότι το ζήτημα είναι να μην αποσύρεται από την κοινωνική του λειτουργία.
Το πρώτο πράγμα που θέλω να σας ρωτήσω είναι γιατί με την ακρίβεια να σαρώνει, τους δανειολήπτες να είναι επί της ουσίας απροστάτευτοι, το περίφημο «επιτελικό κράτος» να έχει ναυαγήσει στην τρικυμία των παρακολουθήσεων, της στρατιάς μετακλητών, των απευθείας αναθέσεων και των σκανδάλων τύπου Πάτση, ο ΣΥΡΙΖΑ, δημοσκοπικά τουλάχιστον, υπολείπεται του αντιπάλου του; Αρκεί μόνο η ερμηνεία της διαπλοκής ή είναι πιο περίπλοκο;
Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται στη δίνη επάλληλων κρίσεων, η κόπωση είναι μεγάλη. Ενα πολύ μεγάλο ποσοστό ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας και ένα επίσης σημαντικό ποσοστό απειλείται με φτωχοποίηση. Η καθημερινότητα γίνεται αβίωτη. Σε αυτή τη συνθήκη κάνει την εμφάνισή της και η κρίση αντιπροσώπευσης με στοιχεία παραίτησης και στάσεις αντιπολιτικής. Η διαρκής προπαγάνδα κατά του ΣΥΡΙΖΑ και των εκπροσώπων του και η λάσπη στον ανεμιστήρα στοχεύουν στο να ενισχύουν τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Είναι συστημική επιλογή που γίνεται με συστηματικό τρόπο. Καθημερινά πρέπει να υπερβαίνουμε αυτά τα εμπόδια για να ακουστούν καθαρά οι θέσεις μας στην κοινωνία και να διανύσουμε πολύ μεγαλύτερη απόσταση και για την αλήθεια και για την αξιοπιστία.
Από εκεί και πέρα, την τελευταία δεκαετία έχουμε μια διαρκή δημοσκοπική υποεκτίμηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Και το ερώτημα αυτό πρέπει να μπαίνει σε καθημερινή βάση: είναι ζήτημα εργαλείων ανάλυσης ή τελικά οι δημοσκοπήσεις και η συχνότητα με την οποία παρουσιάζονται είναι μηχανισμός χειραγώγησης της κοινής γνώμης; Πολύ πρόσφατα ευρωπαϊκά παραδείγματα έρχονται να επιβεβαιώσουν το δεύτερο. Η Κύπρος ήταν το τελευταίο παράδειγμα. Και δεν γίνεται να μην είμαστε τουλάχιστον επιφυλακτικοί στα μπαζώματα που επιχειρούνται με δημοσκοπήσεις χωματουργικών εταιρειών.
Να έρθουμε τότε στις επικείμενες εκλογές. Πόσο εφικτά είναι το σενάριο πρωτιάς του ΣΥΡΙΖΑ στην κάλπη της απλής αναλογικής και η πιθανότητα προοδευτικής κυβέρνησης με τη συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ ή του ΜέΡΑ25 ή και των δύο;
Στην ελληνική κοινωνία υπάρχει οργή. Eυθύνη μας είναι να αναδείξουμε το εναλλακτικό σχέδιο της προοδευτικής διακυβέρνησης που υπό το σύνθημα «Δικαιοσύνη παντού» μπορεί να εγγυηθεί το εισόδημα της κοινωνικής πλειοψηφίας, τον δημοκρατικό μετασχηματισμό του κράτους, την απελευθέρωση της δυναμικής της ελληνικής οικονομίας και της ελληνικής κοινωνίας από την παγίδα Μητσοτάκη. Ευθύνη μας είναι να μετατρέψουμε την οργή σε συμμετοχή. Με αυτά τα δεδομένα μπορούμε να μιλάμε για πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ στην κάλπη.
Οι θέσεις μας είναι ξεκάθαρες και έχουμε παρουσιάσει προγραμματικές δεσμεύσεις για ν’ ανασάνουν η κοινωνία και η δημοκρατία. Το κάλεσμά μας για την προοδευτική διακυβέρνηση είναι ειλικρινές και κοινωνικά αναγκαίο. Στην κοινωνική αναγκαιότητα δεν καλούμαστε να απαντήσουμε μόνο εμείς. Θα απαντήσει πρώτα απ’ όλα η ελληνική κοινωνία και το μήνυμά της θα πρέπει να το αξιολογήσουν και να το ακολουθήσουν τα κόμματα.
Η πρόσφατη αντιπαράθεση με το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ ήταν απλώς θέμα της γνωστής δήλωσης για το ενδεχόμενο εκβιασμού του Νίκου Ανδρουλάκη η οποία θα μπορούσε να αποφευχθεί ή υποκρύπτει τη διάθεση κάποιων εντός του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ να «κάψουν» το χαρτί συνεργασίας με το κόμμα σας;
Εμείς έχουμε ξεκαθαρίσει ότι ο αγώνας μας είναι μονομέτωπος, είναι απέναντι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη και επιδιώκουμε με όλες τις δυνάμεις μας να απαλλαγεί η χώρα από το καθεστώς που βουλιάζει κάθε μέρα την ελληνική κοινωνία και την οδηγεί σε αδιέξοδα και απόγνωση. Δεν αντιμετωπίζουμε υπαρξιακά ερωτήματα και σε καμιά περίπτωση δεν είμαστε εμείς εκείνοι που στήνουν παγίδες στα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Στο υποθετικό σενάριο που έρχεστε στην εξουσία πόσο εφικτό θεωρείτε να γίνει πράξη το «Δικαιοσύνη παντού»; Δεν φοβάστε μην κατηγορηθείτε και πάλι για προσπάθεια ελέγχου των περίφημων αρμών της εξουσίας;
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ακολουθεί ένα ενιαίο σχέδιο διακυβέρνησης και για να επιβάλει άθλιες πολιτικές μετέρχεται άθλιες μεθοδεύσεις. Ετσι το «Δικαιοσύνη παντού» δεν είναι μόνο ένα σύνθημα, αλλά μπορεί να γίνει το εννοιολογικό περιεχόμενο ενός πολιτικού κύκλου που θα χαρακτηρίζεται από κοινωνική συνοχή και σταθερότητα. Χρειάζονται όμως η αποκατάσταση της λειτουργίας του κοινωνικού κράτους, της παραγωγής, της εργασίας, της ίδιας της Δικαιοσύνης και της δημοκρατίας. Και όλα αυτά απαιτούν συμμετοχή, διαφάνεια, λογοδοσία και κοινωνικό έλεγχο όλων. Η ελληνική κοινωνία πρέπει να βγει από τον κύκλο των συνεχόμενων κρίσεων και της κατάστασης εξαίρεσης. Για να αναπτύξει τη δυναμική της χρειάζονται δημόσιες πολιτικές βιώσιμες και συμπεριληπτικές, άρα δίκαιες.
Να έρθουμε λίγο στο θέμα των ημερών, στους πλειστηριασμούς. Με το νομοθετικό οπλοστάσιο της χώρας ναρκοθετημένο υπέρ των τραπεζών και με τους οίκους αξιολόγησης να καραδοκούν πόσο εφικτή θεωρείτε μια οριστική λύση στο πρόβλημα και ποια μπορεί να είναι αυτή;
Καλό είναι να υπενθυμίσουμε κάποια γεγονότα. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είχε εξασφαλίσει πλαίσιο προστασίας μέχρι τον Δεκέμβριο του 2019. Σε αυτό το πλαίσιο έδωσε δύο φορές παράταση η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Δεν γίνεται να παρατείνεται κάτι που δεν υπήρχε. Στο κείμενο συμπερασμάτων του Eurogroup της 5ης Απριλίου 2019 υπήρχε σαφής αναφορά ότι τους επόμενους μήνες οι ελληνικές αρχές θα έφερναν ολιστικό πλαίσιο πριν από τον Δεκέμβριο του 2019. Είναι επίσης γνωστό ότι οι εκλογές έγιναν τον Ιούλιο του 2019. Στα reports μεταμνημονιακής εποπτείας επί ΝΔ ξεκαθαρίζουν ότι θα λήξει η προστασία της πρώτης κατοικίας. Συγκεκριμένα, στο report του Νοεμβρίου του 2019 η κυβέρνηση Μητσοτάκη υπέγραψε πως «οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται ότι θα παρατείνουν το υφιστάμενο πλαίσιο για τέσσερις μήνες και θα το παύσουν στο τέλος Απριλίου του 2020. Στο νέο πλαίσιο που θα φέρουν θα εξασφαλιστεί η ελεύθερη, αναγκαστική εκτέλεση κατά κάθε ασφάλειας που παρασχέθηκε για παροχή δανείων, συμπεριλαμβανομένης της πρώτης κατοικίας». Και στο 6ο report, τον Φεβρουάριο του 2020, η κυβέρνηση της ΝΔ δεσμεύεται πάλι ότι τον Απρίλιο θα τελειώσει η προστασία της πρώτης κατοικίας. Αυτά είναι γεγονότα που δεν μπορούν ούτε να παραγραφούν ούτε να αποσιωπηθούν. Οπως επίσης δεν γίνεται να αποσιωπηθεί ότι με ΣΥΡΙΖΑ δεν υπήρξε και δεν πρόκειται να υπάρξει η εικόνα της σπασμένης πόρτας. Και αυτό γιατί έχουμε σχέδιο που προστατεύει την κοινωνία, την πρώτη κατοικία. Θα δίνει προοπτική βιώσιμων ρυθμίσεων. Και έχουμε δεσμευτεί ότι θα αποτελεί και τον πρώτο νόμο που θα φέρουμε ως κυβέρνηση. Λεπτομέρειες αυτού του σχεδίου θα ανακοινώσει σε άμεσο χρόνο ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ.
Σε αυτές τις συνθήκες όμως η υπερβολική κερδοφορία που παρουσιάζουν οι τράπεζες δεν μπορεί να συνεχίσει να γίνεται ανεκτή. Τα υψηλά επιτόκια χορηγήσεων και οι μεταβολές στα επιτόκια των στεγαστικών που γονατίζουν αυτό το διάστημα τους μέχρι πρόσφατα συνεπείς δανειολήπτες σε συνδυασμό με την έκρηξη πληθωρισμού δημιουργούν νέο κύκλο ιδιωτικού χρέους. Οι τράπεζες οφείλουν να χρηματοδοτήσουν την πραγματική οικονομία, τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Κυρίως όμως οφείλουν να συγκρατήσουν και να χαμηλώσουν άμεσα τα επιτόκια χορηγήσεων στον βαθμό που κρατούν καθηλωμένα τα επιτόκια καταθέσεων.
Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ για πάγωμα των πλειστηριασμών δεν είναι μια προσωρινή λύση που κρατά σε άτυπη ομηρία (βέβαια σαφώς καλύτερη από την οριστική απώλεια της περιουσίας τους) τους δανειολήπτες;
Η πρότασή μας είναι για πάγωμα μέχρι τις εκλογές γιατί είδαμε τη σπουδή για την άμεση καθαρογραφή της απόφασης του Αρειου Πάγου και τον Κυρ. Μητσοτάκη να επιχειρεί να παίξει τον ρόλο του Πόντιου Πιλάτου, ενώ στην πραγματικότητα είναι αυτός που κρύβεται πίσω από την απελευθέρωση των πλειστηριασμών. Και θέλουμε να προλάβουμε την καταστροφή, το τσουνάμι. Δεν επενδύουμε στα κοινωνικά ερείπια, αλλά θέλουμε αμέσως μετά τις εκλογές μια νέα προοδευτική κυβέρνηση. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να φέρει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο, το οποίο όπως προανέφερα θα παρουσιαστεί αναλυτικά τις επόμενες μέρες.
Επειδή γυρνάμε και ξαναγυρνάμε γύρω από το ίδιο πρόβλημα πόσο εύκολο είναι για ένα κράτος όπως η Ελλάδα, που χρεοκόπησε το 2010 και ενσωμάτωσε στη νομοθεσία του εκατοντάδες μνημονιακές υποχρεώσεις, να ανακτήσει την κυριαρχία του προωθώντας την ανάπτυξη της κοινωνίας;
Η αρχιτεκτονική των υπερτοπικών θεσμών και δεσμεύσεων στην οποία μετέχει η χώρα έχει κεντρικό ζητούμενο την πειθάρχηση στη δημοσιονομική ορθοδοξία. Αυτή είναι η λειτουργία των αγορών χρήματος, αυτή είναι και η κεντρική λειτουργία της ευρωζώνης και της ΕΕ. Καμία χώρα στην πραγματικότητα δεν είναι απολύτως ελεύθερη να ακολουθεί τη δική της αυτόνομη δημοσιονομική πολιτική και αυτός ήταν από την αρχή ο στόχος της ΕΕ, πώς δηλαδή θα εκτεθούν τα κράτη-μέλη της στον διεθνή ανταγωνισμό και πώς θα καταστούν ευάλωτα στην πειθαρχική λειτουργία των αγορών ομολόγων. Τα παραπάνω όμως δεν σημαίνουν ότι δεν υπάρχουν ευελιξίες και μεγάλες δυνατότητες στο εθνικό επίπεδο, ειδικά μετά τη ρύθμιση του χρέους το 2018 από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Αυξήσεις στους μισθούς, ρύθμιση της αγοράς εργασίας, συλλογικές διαπραγματεύσεις, φορολόγηση έκτακτων κερδών των εταιρειών ενέργειας, στήριξη του κοινωνικού κράτους, προστασία από τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας και άλλα μέτρα αναδιανομής υπέρ της κοινωνικής πλειοψηφίας είναι μέτρα απολύτως ρεαλιστικά και εφικτά ακόμη και υπό τους υπάρχοντες συσχετισμούς.
Θέλω να σας κάνω μια τελευταία ερώτηση για το περίφημο «επιτελικό κράτος» του Κυριάκου Μητσοτάκη. Είστε από εκείνους που πιστεύουν ότι πρόκειται για κακογραμμένη εκδοχή του κράτους της Δεξιάς των δεκαετιών μετά το ’50; Και αν ναι, υπάρχει πρόθεση από τον ΣΥΡΙΖΑ το κράτος να κατακτήσει επιτέλους την αυτοτέλειά του έναντι της εκάστοτε εξουσίας;
Το «επιτελικό κράτος» Μητσοτάκη δεν είναι εικόνα από το παρελθόν αλλά η συμπύκνωση μιας σκληρής αντεργατικής και αντικοινωνικής πολιτικής στρατηγικής. Τι σημαίνει στη θεωρία «επιτελικό κράτος»; Σημαίνει ένα κράτος που αποσύρεται από τις κοινωνικές του λειτουργίες και οργανώνει τις συνθήκες ανταγωνισμού στην αγορά, που πλέον εισβάλλει παντού. Στην παιδεία, την υγεία, την ενέργεια, στο νερό, σε κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής. Το «επιτελικό κράτος» χρησιμοποιήθηκε όμως από την ομάδα του κ. Μητσοτάκη ως φωτεινή επιγραφή για να κρύψει και την αναξιοκρατία, την κατασπατάληση δημόσιου χρήματος με απευθείας αναθέσεις σε κολλητούς, τα πελατειακά δίκτυα, την κομματικοποίηση του κράτους και μάλιστα με μειωμένα προσόντα, τα «γαλάζια» golden boys και στην κορυφή του ένα κέντρο που με μαφιόζικες πρακτικές δρούσε ανεξέλεγκτα. Επομένως ούτε στη θεωρία ούτε στην πράξη μπορεί να αποτελεί λύση για την κοινωνική πλειοψηφία. Το ζήτημα είναι να μην αποσύρεται το κράτος από την κοινωνική του λειτουργία και όχι η αυτοτέλεια από μόνη της, που στις περισσότερες περιόδους λειτουργεί ως μανδύας της συμπύκνωσης και της ενοποίησης της εξουσίας των ελίτ πάνω στις λαϊκές τάξεις.
