Η καινούργια του συλλογή με τα σινγκλ του ήταν καλή αφορμή για να αναζητήσουμε τον καλλιτέχνη «ξάδερφο» του πρωθυπουργού.
Στα µέσα των 90s από τη µια µεσουρανούσαν οι λεγόµενοι «έντεχνοι» τραγουδοποιοί και τραγουδιστές και από την άλλη συγκροτήµατα όπως τα Ξύλινα Σπαθιά, τα Υπόγεια Ρεύµατα και οι Ενδελέχεια – οι εκπρόσωποι της ελληνόφωνης ηλεκτρικής σκηνής. Ο ∆ηµήτρης Μητσοτάκης, ως στιχουργός κυρίως, υπέγραψε τις µεγαλύτερες επιτυχίες των Ενδελέχεια, κοµµάτια άλλοτε ρυθµικά και σκληρά και άλλοτε τρυφερά και ευαίσθητα, ακόµη και πεισιθάνατα. Και όταν η δισκογραφία έπνεε τα λοίσθια στην Ελλάδα, πριν από µια δεκαετία, εκείνος παρουσίασε ένα ανανεωµένο συνθετικό προφίλ µε τους Ευδαίµονες, το καινούργιο µουσικό του project. ∆ύο χρόνια µετά το σκωπτικό τραγούδι του για τον συνεπώνυµό του, ο οποίος τυγχάνει πρωθυπουργός της χώρας, ο ∆ηµήτρης Μητσοτάκης µάζεψε όλα τα νέα κοµµάτια του και τα παρουσιάζει σε ένα συλλεκτικό CD µε τίτλο «∆εν χωράµε όλοι (singles 2017-2020)».
Το 2019 βγάλατε το τραγούδι «Κούλη, θ’ αλλάξω επίθετο» που είχε γίνει viral. Σήµερα κυκλοφορείτε µια συλλογή µε όλα τα σινγκλ σας από το 2017 έως το 2020.
Η ιστορία µε τα σινγκλ ξεκίνησε το 2017, όταν τελείωσα τις «Κατρακύλες» µε τον Γρηγόρη Κλιούµη. Από τότε αποφάσισα να µην ξαναβγάλω τίποτε σε µορφή CD. Οι «Κατρακύλες» ήταν µια καταπληκτική δουλειά που πέρασε εντελώς απαρατήρητη σε µια περίοδο που είχε αρχίσει η εξαφάνιση της δισκογραφίας. Με στενοχώρησε πολύ αυτό – είπα ότι δεν αξίζει να φτιάχνεις ένα ολόκληρο concept album που να χάνεται µες στη δίνη του διαδικτύου. Ξεκίνησα να δηµοσιοποιώ σινγκλάκια στο κανάλι µου στο YouTube και στο Spotify – από ένα κάθε δυο τρεις µήνες. Θεώρησα ότι αφού έχουµε γυρίσει ως κοινωνία στις δεκαετίες του ’50 και του ’60 το ίδιο γίνεται και στη µουσική.
Εχετε δίκιο. Ολα συνηγορούν σε µια επιστροφή στα jukeboxes στην πιο σύγχρονη, ψηφιακή τους εκδοχή.
Ακριβώς. Ετσι από τον Γενάρη του ’17 µέχρι το καλοκαίρι του ’20 µάζεψα κάποια σινγκλ και το «Κούλη» το έβαλα bonus track για ευνόητους λόγους. Μου µπήκε η σκέψη πως ό,τι δεν εκδίδεται δεν υπάρχει. Ενώ δηλαδή είχα αποφασίσει να µην ξαναβγάλω CD, κατάλαβα πως φτάσαµε σε µια εποχή που θα έχουµε λιγότερες φωτογραφίες από τους παππούδες µας.
Λέτε να συµβεί αυτό όταν ανεβάζει ο καθένας πενήντα σέλφι κάθε εβδοµάδα;
Ποιος θυµάται το Myspace που κάποτε µεσουρανούσε; Ποιος µου λέει ότι αύριο µεθαύριο θα εξακολουθεί να υπάρχει το YouTube ή το Spotify µε τα κοµµάτια µου ανεβασµένα; Τηλεφώνησα πανικόβλητος στον Θανάση Συλιβό στον Μετρονόµο και του είπα: «Θανάση, θέλω να τυπώσω ένα CD απλώς για να υπάρχει, χωρίς να µε νοιάζει πόσο θα πουλήσει. Κάν’ το εσύ να το διαθέσεις όπως γουστάρεις και θα έχω κι εγώ µερικά να τα δίνω στα live».
Και γιατί όχι σε βινύλιο, που επανήλθε στη µόδα;
Μου µπήκε και αυτή η ιδέα, αλλά είναι κάτι που µπορεί να γίνει µελλοντικά. Προείχε βασικά να τυπωνόταν το υλικό σε έναν φορέα ήχου για να υπάρχει. Εχουµε χιλιάδες φωτογραφίες, ξαναλέω, και δεν έχουµε καµία! ∆εν ξέρεις πού να σώσεις τα αρχεία σου και µοιραία χάνονται. Εδωσα στο CD τον τίτλο «∆εν χωράµε όλοι» που ήταν και ο τίτλος του πρώτου µου σινγκλ.
Είστε πολύ πολιτικοποιηµένος καλλιτέχνης, σχεδόν στρατευµένος.
Την έντονη πολιτικοποίηση την είχα από πιτσιρικάς, προτού ξεκινήσω να φτιάχνω τραγούδια. Ενας φίλος στο Facebook µου θύµισε ότι τα ίδια έλεγα απ’ όταν είχαµε το δεκαπενταµελές στο σχολείο. Είναι παλιά αυτή η λόξα και πάντα είχα κριτική µατιά απέναντι στα πράγµατα που µε ενοχλούσαν ώστε να µιλάω χωρίς κανένα φόβο.
Απλώς τώρα το κακό παράγινε, έτσι δεν είναι;
Μας δίνεται η δυνατότητα µε τα social media να εκφραζόµαστε πιο άνετα. ∆εν νοµίζω να έχω αλλάξει εγώ, το σύστηµα όλο, ο τρόπος έχει αλλάξει. Σηκώνοµαι το πρωί, σκέφτοµαι κάτι, θα το γράψω και θα το ακούσουν 10.000 άνθρωποι, πράγµα που παλιά δεν συνέβαινε: περίµενες πρώτα να βγει µια συνέντευξή σου κάθε δυο χρόνια που έκανες δίσκο ώστε να απαντήσεις σε πέντε δέκα ερωτήµατα. ∆εν ξέρω αν σήµερα είναι πιο καλό αυτό, γιατί εγώ είµαι και της παλιάς σχολής. Προτιµώ την εποχή των άλµπουµ, ακόµη και των εταιρειών που ως επιχειρήσεις χρηµατοδοτούσαν τους καλλιτέχνες, διότι τώρα αν δεν έχεις καβάντζες, τεχνογνωσία και στούντιο, είσαι αποκλεισµένος από παντού. Για σκεφτείτε πόσο ταξικό είναι αυτό το πράγµα.
Βλέπω τελευταία να έχετε εξελίξει την ονοµαστική σχέση σας µε τον πρωθυπουργό. Τον αποκαλείτε «ξάδερφο».
Το έδαφος είναι γόνιµο για να γίνεται πλάκα. Πλέον τρολάρω µε το να τον αποκαλώ ξάδερφό µου. Φαντάζοµαι πως θα υπάρχουν και άνθρωποι που το έχουν πάρει στα σοβαρά, αφού δέχοµαι µερικές συµβουλές πολύ αστείες: «Πρόσεχε, είναι πολύ επικίνδυνο το επώνυµο που έχεις», αλλά εγώ απαντάω: «Μη φοβάστε, έχω κάνει ευχέλαιο» (γέλια). Αλλοι µου ζητάνε ρουσφέτια από τον «ξάδερφο», σε κωµικό πλαίσιο νοµίζω. Τρολάρουν και οι ίδιοι.
Αναρωτιέµαι αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης γνωρίζει για έναν συνεπώνυµό του µουσικό που τον τρολάρει ανελέητα.
∆εν ξέρω, αλλά φαντάζοµαι πως θα έχει συµβούλους που θα τον έχουν ενηµερώσει. Σίγουρα θα έχει ακούσει το «Κούλη», για το οποίο µέχρι και στο Open µε είχαν βγάλει. Με είχαν κράξει, αν θυµάστε, ο Χασαπόπουλος µε τον Σακελλαρόπουλο σε στιλ «ο κάθε τρελός παίρνει µια κιθάρα και βγαίνει και λέει ό,τι θέλει αποζητώντας πέντε λεπτά δηµοσιότητας». Είχε γίνει χαµός!
Ανθρωποι που ούτε ήξεραν ποιοι ήταν οι Ενδελέχεια.
Μετά όµως µου ζήτησαν συγγνώµη και είχαν βγει στην εκποµπή δηµόσια, αφού εγώ ανέβασα ένα ποστ ότι επιφυλάσσοµαι για κάθε νόµιµο δικαίωµά µου. Προφανώς κάποιος τους σφύριξε από το κανάλι πως «ο άνθρωπος είναι επαγγελµατίας µουσικός και ζητήστε δηµοσίως συγγνώµη γιατί θα έχουµε θέµα». Το πιο αστείο είναι που δέχτηκα πρόσκληση για να πήγαινα από την εκποµπή να τα λέγαµε από κοντά, αλλά φυσικά δεν πήγα γιατί θα γινότανε του Κουτρούλη ο γάµος.
Το Facebook δεν είναι όπως ήταν πριν από δύο χρόνια. Υπάρχει πια ξεκάθαρη αστυνόµευση. Τίθεται θέµα ποιοι είναι πίσω από τη διαχείρισή του στη χώρα µας.
Εχω διαβάσει επ’ αυτού αλλά δεν γνωρίζω πολλά στοιχεία. Αυτό που βλέπω είναι ό,τι και ο υπόλοιπος κόσµος: τα «κυβερνητικά» κανάλια παρουσιάζουν µόνο τη µία φωνή και έχουµε γίνει διεθνώς ρεζίλι γι’ αυτό. Ξέρετε, φαντάζοµαι, ότι είµαστε στις τελευταίες θέσεις στην Ευρώπη αναφορικά µε την ελευθερία των ΜΜΕ. Βάσει ευρωπαϊκών ερευνών έχουµε γίνει λίγο Βόρεια Κορέα και Τουρκία του Εβρέν. Ολοι πια το βλέπουν αυτό και µάλιστα –δεν ξέρω αν ισχύει–, όπως διάβαζα, έχουν πέσει πολύ τα δελτία ειδήσεων. Εχει απαυδήσει ο κόσµος, δεν µπορείς να λες ότι όλα είναι ζάχαρη σε αυτήν τη χώρα και ο άλλος να υποφέρει ή να πεθαίνει. Κάπου, αν µη τι άλλο, καταντά γελοίο.
Iσως γι’ αυτό λογοκρίνονται άνθρωποι µε µεγάλη επιρροή στη δηµόσια σφαίρα.
∆ικό τους κακό είναι όταν δεν βλέπουν το πράγµα που βράζει από κάτω. Προσωπικά τους προέτρεψα να διαβάσουν τα «Ρούχα του βασιλιά», αν δεν τα έχουν διαβάσει, όπου ο βασιλιάς είναι γυµνός αλλά όλοι νοµίζουν πως είναι ντυµένος. Οταν το καταλάβουν θα είναι αργά.
Σας αγχώνει το ενδεχόµενο ενός δικού σας αποκλεισµού από τα social media, που είναι το όπλο σας αυτό τον καιρό;
Η αλήθεια είναι πως δεν το έχω σκεφτεί. Αν φτάσουν όµως στο σηµείο να µπλοκάρουν απροκάλυπτα έργα τέχνης, τότε εισερχόµαστε σε άλλα ζητήµατα. Αλλο είναι να πεις σε µπλοκάρω γιατί προτρέπεις σε βία ή σε τροµοκρατία και άλλο γιατί έβγαλες τραγούδι που λέει «∆εν χωράµε όλοι». Εκεί σοβαρεύουν πολύ τα πράγµατα.
Θεωρώ χειρότερο να µην τρέχει µία µε δηλωµένους φασίστες και να µπλοκάρεσαι όταν αντιδράς εναντίον τους.
Απαράδεκτο είναι, αλλά πιστεύω πως το να απαγορεύεις έργα τέχνης είναι άλλο στάδιο. Μιλάµε για Βόρεια Κορέα και κάτι παραπέρα.
Εχετε οικογένεια… είστε πατέρας. ∆ύσκολη η ζωή για έναν καλλιτέχνη που δεν είναι µόνος του.
Είµαι από τους τυχερούς που µπορούν να ζουν αξιοπρεπώς από την τέχνη τους. Είµαι δάσκαλος 25 χρόνια στο ΚΕΘΕΑ, ενώ διδάσκω και στο Μουσικό Εργαστήρι του Πανεπιστηµίου. Κάνω και κάποια live, οπότε όλα αυτά ζουν αξιοπρεπώς εµένα και την οικογένειά µου. Ωστόσο τον τελευταίο χρόνο έχουν σταµατήσει όλες οι περιφερειακές δουλειές και µου έχουν κοπεί τα 3/4 των δραστηριοτήτων µου χωρίς να αποζηµιώνοµαι και ενώ φορολογούµαι κανονικά, καταλάβατε; Κοιµόµαστε και ξυπνάµε µε την αγωνία πότε θα λήξει αυτός ο εφιάλτης που µας εµποδίζει να κάνουµε τη δουλειά µας.
Και από την άλλη ετοιµαζόµαστε να υποδεχτούµε τουρίστες εν µέσω της πιο άγριας φάσης της πανδηµίας.
Ισχύει, γι’ αυτό έγραψα ότι πάνε οι τουρίστες στα Χανιά ενώ εγώ έχω να δω τη µάνα µου έναν χρόνο. Μου έκαναν και πλάκα να πάω µέσω Βερολίνου. Μπήκα στη σελίδα της Ντόρας και της έγραψα: «Ξαδέρφη, πάρε µε µαζί σου στα Χανιά να δω τη µάνα µου» (γέλια). Ξέρετε ότι τα ίδια κάνουν και οι Ιταλοί; Ούτε αυτοί µπορούν να πάνε από νοµό σε νοµό αλλά δέχονται τουρίστες. Παίζει να έχουµε την ίδια επιτροπή εµπειρογνωµόνων. Ζούµε τροµερές καταστάσεις. Θεωρώ ότι το έχουν χάσει το παιχνίδι, ο κόσµος δεν τους εµπιστεύεται καθόλου, ειδικά στο θέµα της πανδηµίας. Φταίει ότι δεν βγήκαν ποτέ να πουν για ποιον λόγο παίρνουν τις αποφάσεις τις οποίες οι ίδιοι δεν τηρούν. ∆εν µπορείς να ζητάς από τον άλλο ατοµική ευθύνη κι εσύ να καταπατάς τα δικά σου µέτρα. Ο κόσµος αντιδρά και στρέφεται στη συνωµοσιολογία, αλλά κανείς δεν βγήκε να πει «παίρνουµε τα συγκεκριµένα µέτρα γι’ αυτό τον λόγο».
Μετάφερέ µου µια αχτίδα αισιοδοξίας.
Επειδή ανέκαθεν ήµουν αισιόδοξος, αν θέλουµε να είµαστε δηµιουργικοί στη ζωή αυτή, οφείλουµε να βλέπουµε φωτεινά πράγµατα. Να ονειρευόµαστε. Το οφείλουµε στον εαυτό µας, στα παιδιά µας και στην ίδια µας τη χώρα. Αυτό όµως δεν σηµαίνει ότι θα ζω στην κοσµάρα µου, δεν θα βλέπω τι γίνεται γύρω µου, δεν θα στηλιτεύω όσα βλέπω ως επικίνδυνα και εγκληµατικά και δεν θα κριτικάρω. Πιστεύω πολύ στους νέους ανθρώπους και ευτυχώς δικαιώνοµαι µε όλα αυτά που συµβαίνουν τελευταία. Χάρηκα που είδα µερικές από τις µεγαλύτερες διαδηλώσεις των τελευταίων χρόνων σε Νέα Σµύρνη και κέντρο. Βλέπω να ανατροφοδοτούνται οι συλλογικότητες, εκεί που είχαν χαθεί σχεδόν και ο καθένας κοίταγε την πάρτη του. Ο κόσµος οφείλει να πάρει θέση και να µην είναι απλός θεατής. Και ο χώρος ο δικός µας, όµως, να πάρει θέση.
Μα δεν είδατε που η Ελένη Καραΐνδρου κατακεραύνωσε το event µε τον εθνικό ύµνο και έπεσαν να τη φάνε;
∆εν µπορούµε να καθόµαστε να λαµβάνουµε υπόψη κάθε σχόλιο. Σε αυτά εγώ δεν δίνω σηµασία. ∆εν µε ενδιαφέρει τι πρεσβεύει ο κάθε καµένος. Εγώ έγραψα ένα ποστ: «Καλλιτέχνη, πάρε θέση, εκτός κι αν είσαι σκέτο διασκεδαστής». Η Καραΐνδρου ουδέποτε υπήρξε διασκεδάστρια µε την τέχνη της. Ξέρουµε πολύ καλά ποιοι παίρνουν θέση –οι περισσότεροι είναι φίλοι και τους εκτιµώ–, όπως ξέρουµε και ποιοι είναι διασκεδαστές και το κάνουν για να µη χάσουν τα πελατάκια τους.
INF0
Το CD «Δεν χωράμε όλοι (singles 2017-2020)» του Δημήτρη Μητσοτάκη κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μετρονόμος