Από τους πιο σεμνούς ηθοποιούς σε θέατρο και κινηματογράφο ο Δημήτρης Ήμελλος είχε σημαντική παρουσία σε αρκετές ταινίες της τελευταίας 20ετίας.

Μπορεί το πλατύ κοινό να τον ανακάλυψε από τον τηλεοπτικό «Σασμό» αλλά ο ναξιώτης ηθοποιός ήταν ένας άψογος καρατερίστας για όσους σκηνοθέτες αναζητούσαν μια χαρακτηριστική ερμηνευτική προσέγγιση είτε σε κωμωδίας είτε σε δράματα. Για πρώτη φορά στο σινεμά τον προσέξαμε το 1999 όταν συμμετείχε στην ταινία του Θανάση Σκρουμπέλου «Αλιόσα». Μετά από δύο χρόνια είχε ένα μικρό ρόλο στο «Beautiful People» του Νίκου Παναγιωτόπουλου για να ακολουθήσει τον επόμενο χρόνο η συμμετοχή του στο «Παρά λίγο, παρά πόντο, παρά τρίχα» της Στέλλας Θεοδωράκη. Το 2004 με το «Delivery» συνεργάζεται εκ νέου με τον Νίκο Παναγιωτόπουλο, ο οποίος φαινόταν να είχε βρει στο πρόσωπο του την χαρμολύπη των εμβληματικών δευτεραγωνιστών του που ζητούν το νόημα της ύπαρξης τους σε μια αφιλόξενη και μοναχική Αθήνα.

Το 2005 συμμετέχει στην πολιτικά φορτισμένη «Γλυκιά Μνήμη» του Κυριάκου Κατζουράκη, αλλά το 2008 με το «Bank Bang» του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου δίνει για πρώτη φορά τα αψεγάδιαστα κωμικά διαπιστευτήρια του δίπλα στον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο. Η ερμηνεία του φυσικά και δεν περνάει απαρατήρητη και ο Σωτήρης Γκορίτσας τον επιλέγει για κομβικό ρόλο στη σάτιρα του για την νεοελληνική παράνοια «Απ’ τα Κόκαλα Βγαλμένα» του 2011.

Ακολουθούν το «Illusion» (2013) του Σάββα Καρύδα, ενώ το 2016 εμφανίζεται σε δύο φιλμ: στο «Νοτιά» του Τάσου Μπουλμέτη και τον τρισδιάστατο «Μαγικό Καθρέφτη» του Χρήστου Δήμα. Δύο χρόνια μετά παίζει στο «Happy Birthday» του Χρίστου Γεωργίου αλλά και το δυνατό δράμα «Η Δουλειά της» του Νίκου Λαμπότ. Η κορυφαία όμως κινηματογραφική στιγμή του έρχεται το 2020 και είναι ο «Ράφτης» της Σόνιας Λίζα Κέντερμαν που βασίζει όλη την ιστορία του μοναχικού και ευαίσθητου ήρωα πάνω του. Ως μεσήλικας ράφτης που βιώνει μια καθυστερημένη ενηλικίωση ο Ήμελλος φτιάχνει ένα τρομερά συγκινητικό χαρακτήρα που ισορροπεί μοναδικά μεταξύ χιούμορ και δράματος.