Σε ανάρτησή στο facebook προχώρησε η δικηγόρος του Βασίλη Δημάκη, Ηλέκτρα Κούτρα, σχολιάζοντας το ότι σταμάτησε να δίνει σήμα το ηλεκτρονικό βραχιολάκι που είχε χορηγηθεί στον Βασίλη Δημάκη έτσι ώστε να παίρνει εκπαιδευτικές άδειες για να παρακολουθεί τα μαθήματά του στο πανεπιστήμιο.
Η δικηγόρος, στην ανάρτησή της σημειώνει πως δε γνωρίζει τι του συνέβη και ελπίζει να μην του συνέβη κάτι άσχημο.
Ολόκληρη η ανάρτηση:
«Παρακαλώ μην με παίρνετε και μην μου στέλνετε μηνύματα για το Βασίλη Δημάκη. Δεν ξέρω τι (του?) συνέβη.
Κατ’ αρχήν ελπίζω να είναι καλά και να μην του συνέβη κάτι άσχημο.
Περαιτέρω, ελπίζω από βάθους να μην το έσκασε. Θα το θεωρούσα τρομερή βλακεία και μεγάλο κρίμα, όταν έχει μόνο 2 μαθήματα για να τελειώσει το πανεπιστήμιο κι όταν, με σωστή (μη παραβιάζουσα τις διεθνείς προδιαγραφές) καταμέτρηση του ευεργετικού υπολογισμού ημερών υπό κράτηση θα εδικαιούτο να αιτηθεί την υφ’ όρον απόλυσή του.
Πριν μερικές μέρες με διαβεβαίωσε ότι έχει συγκεντρώσει τα δικαιολογητικά που ζήτησα για να προχωρήσουμε στο σχετικό αίτημα.
Το αίτημα αυτό σχεδιαζόταν να βοηθήσει όχι μόνο τον ίδιο, αλλά και όλους τους “108άρηδες” που παραμένουν στη φυλακή επί σειράν ετών δυνάμει του άρθρου 108 ΠΚ, χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να επανεκτιμηθεί η νομιμότητα και η σκοπιμότητα της κράτησής τους. Ο άνθρωπος όμως δεν είναι “απολίθωμα”. Μπορεί και να μην είναι πλέον ανάγκη να κρατείται, για να μπορέσει να επανενταχθεί στην κοινωνια. Μπορεί η περαιτέρω κράτηση να έχει το αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Αυτό πρέπει να μπορεί να γίνει αντικείμενο κρίσης.
Αναρωτιέμαι λοιπόν: γιατί να κάνει παράνομα ο Δημάκης ότι μπορεί να κάνει νόμιμα;
Θα το θεωρούσα επίσης ασυμβίβαστο με τους αγώνες του το να παραβιάσει όρους, ιδίως σε αυτό το χρονικό σημείο που συγκρατούμενοί του αγωνίζονται κι αυτοί για την εκπαιδευτική τους άδεια. Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι θα ενεργούσε με τρόπο που υπονομεύει τις προσπάθειες των συγκρατουμένων του για ανθρωπινότερη κράτηση.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, έχω υπόψη μου ότι η ορμή για την ελευθερία μπορεί και να είναι ακαταμάχητη. Είναι μέρος της φύσης του ανθρώπου να τείνει προς την ελευθερία του.
Επίσης έχω υπόψη μου ότι ο άνθρωπος αυτός έχει περάσει πάρα μα πάρα πολλές δυσκολίες μέσα στη φυλακή. Γνωρίζω επίσης ότι πρόσφατα φοβόταν ότι ετοιμάζεται εκδικητική συμπεριφορά της Πολιτείας σχετικά με τους αγώνες που έχει δώσει.
Ελπίζω να μην έχασε ανεπιστρεπτί την υπομονή του.
Ελπίζω ο φόβος να μην κατάπιε τη λογική του.»
