Με ύφος που περισσότερο θύμιζε κατήγορο παρά κατηγορούμενο, ο καθ’ ομολογίαν δολοφόνος της Καρολάιν Κράουτς Μπάμπης Αναγνωστόπουλος, σηκώθηκε, ίσιωσε την πλάτη του, έστρωσε το σακάκι που φορούσε πήρε το μικρόφωνο και χωρίς ίχνος αμηχανίας, μεταμέλειας ή ενοχών απευθύνθηκε σχεδόν σε όλους τους μάρτυρες κάνοντάς τους ερωτήσεις.
«Έχω καιρό να τη δω… έχω μεγάλη οικειότητα για να της μιλάω στον πληθυντικό» είπε παίρνοντας τον λόγο στο τέλος της κατάθεσης της γειτόνισσάς του Αγγελικής Γερολυμάτου, με την τελευταία να γυρίζει και να τον κοιτάει ταραγμένη.
Ο κατηγορούμενος επιχειρώντας να θέσει τα ερωτήματά του στη μάρτυρα, δεν κατάφερε να μείνει εντός των τυπικών πλαισίων με αποτέλεσμα η διαδικασία να μετατραπεί σε διάλογο μεταξύ των δύο άλλοτε φίλων.
Κατηγορούμενος: Πριν έρθει η σύζυγός μου στην Αθήνα, επικοινωνούσαμε συχνά και η αγάπη μας για τα ζώα μας είχε φέρει κοντά. Είχα φροντίσει αρκετά ζώα από τότε. Δεν έκανα τα πάντα για να περιθάλψω τα γατάκια; (σ.σ. αναφέρει χαϊδευτικά ονόματα των ζώων) Εγώ τα ξέρω. Ένα «ναι» χρειάζεται να πεις στους ανθρώπους που δεν με ξέρουν.
Μάρτυρας: Σε εσένα απαντάω. Δεν αμφιβάλλω για αυτό που λες όμως σκότωσες τη Ρόξυ.
Ο κατηγορούμενος μάλιστα θέλοντας να αναφερθεί στο διάστημα αμέσως μετά τη δολοφονία, επέλεξε να χρησιμοποιήσει τη φράση «το διάστημα αφού χάσαμε την Καρολάιν», προκαλώντας ψίθυρους μέσα στην αίθουσα.
Κατηγορούμενος: Το διάστημα αφού χάσαμε την Καρολάιν φροντίζατε τα γατάκια μου και με είχατε αγκαλιάσει. Γιατί με αγκαλιάσατε με τόση θέρμη; Γιατί με είχατε μέσα στο σπίτι σας;
Μάρτυρας: Εσύ και η Καρολάιν ήσασταν οικογένεια μας. Προσπαθούσαμε να σου συμπαρασταθούμε. Δεν είχε παει το μυαλό μου. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι είχε συμβεί κάτι τέτοιο. Γι’ αυτό σε είχα σπίτι μου. Δεν ήθελα να το πιστέψω.
Κατηγορούμενος: Ήξερες πόσο τη λάτρευα την Καρολάιν…
Μάρτυρας: Γιατί το έκανες; Γιατί; Γιατί;
Κατηγορούμενος: Από την πρώτη μέρα μέχρι το τέλος υπήρχε οποιαδήποτε στη συμπεριφορά που να είχε κάτι λιγότερο από σεβασμό και αγάπη προς την Καρολαιν;
Μάρτυρας: Όχι. Απλά πολλές φορές από τον Οκτώβριο του 2020 και μετά ήσουν λες και είχες κλειστεί στον εαυτό σου. Τη μία μέρα ήσουν καλά την άλλη μαζεμένος πολλές φορές μας έβλεπες να μιλάμε και ήσουν λίγο πιο απόμακρος και της έλεγες απότομα «έλα μέσα».
Κατηγορούμενος: Είχες δει ποτέ κάτι που να δείχνει ότι δεν αγαπάω τα ζώα;
Μάρτυρας: Όχι αλλά έχεις σκοτώσει τη Ρόξυ και αυτό είναι άσχημο! Το καταλαβαίνεις αυτό;
Κατηγορούμενος: Το ξέρω ρε Λίλα!
Αξίζει να σημειωθεί πως η τελευταία αυτή φράση του κατηγορούμενου, θα έλεγε κανείς ότι περιείχε ακόμα και μια δόση… αγανάκτησης.
«Η Καρολάιν ήταν ένα παιδί κλεισμένο μέσα σε ένα σπίτι»
Νωρίτερα η μάρτυρας η οποία ήταν φανερά ταραγμένη καθ’ όλη τη διάρκεια της εξέτασής της από το δικαστήριο, περιέγραψε την Καρολάιν ως κλειστό χαρακτήρα που δεν αναφερόταν στα προβλήματά του και ως ένα «γλυκύτατο πλάσμα, ένα παιδί καλοσυνάτο, πολύ ευαίσθητο, πολύ δοτικό» που είχε «πάνω από όλα το παιδί της» και πάντα ήταν συζητήσιμη.
Η ίδια προσπάθησε να περιγράψει τη σχέση του κατηγορούμενου με την Καρολάιν, χαρακτηρίζοντάς τον χειριστικό, ενώ πρόσθεσε πως η 20χρονη ήταν εξαρτημένη από εκείνον και πως από τη γέννηση της μικρής Λυδίας και έπειτα η συμπεριφορά της είχε αλλάξει. «Μου είχε πει μπούχτισα, πνίγομαι», είπε η μάρτυρας αναφερόμενη στην τελευταία μέρα της ζωής της Καρολάιν.
«Η αρχική μου σκέψη ήταν ότι λόγω του παιδιού άλλαξε η ζωή τους και είναι προβληματισμένη. Αλλάζουν οι ευθύνες. Από κει και πέρα η Καρολάιν δεν ήταν το χαμογελαστό παιδί που ήξερα εγώ. Εμείς βρισκόμασταν σπίτι μου καθημερινά πάντα τη ρώταγα, τι έχει, απλά την άφηνα να πάρει τον χρόνο της να τα πει η ίδια», είπε χαρακτηριστικά η μάρτυρας ενώ σημείωσε πως την προβλημάτιζε το γεγονός ότι ο σύζυγος «είχε αναλάβει τα ηνία». «Το μόνο που μου είχε κάνει εντύπωση είναι ότι ενώ μιλούσαμε στο τηλέφωνο και ερχόταν ο σύζυγος της μου έλεγε ‘’κλείνω κλείνω κλείνω’’. Είχε ένα άγχος», είπε χαρακτηριστικά:
Μάρτυρας: Ο,τι έκαναν το έκαναν μαζί. Την κατηγορούμενη την έβλεπα μόνο πρωινά που ήταν μόνη. Η Καρολάιν ήταν έτσι κι αλλιώς απομονωμένη.
Πρόεδρος: Ο κατηγορούμενος ήταν χειριστικός σύζυγος;
Μάρτυρας: Ναι. Ήταν εξαρτώμενη. Η Καρολάιν ήταν ένα παιδί κλεισμένο μέσα σε ένα σπίτι και περίμενε να έρθει ο σύζυγος της για να πάνε ακόμα και για ψώνια. Δεν έκανε τίποτα.
Πρόεδρος: Δεν είχε την πρωτοβουλία να πάει στο σουπερμάρκετ;
Μάρτυρας: Δεν είχε πάνω της χρήματα. Μου το είχε πει πολλές φορές.
Κατά τις εκτιμήσεις της μάρτυρα η Καρολάιν δεν ήταν ικανοποιημένη με τη ζωή της. «Είχε περάσει σε μια σχολή και ήθελε να σπουδάσει ζαχαροπλαστική. Λόγω της κατάστασης έλεγε να γίνει η Λυδία 2 χρονών να βρει μια κοπέλα να κρατάει το παιδί για να σπουδάσει, να συνεχίσει τα όνειρα της.
Η ίδια αναφερόμενη σε προγενέστερο της δολοφονίας περιστατικό, είπε πως ένα βράδυ άκουσε έναν δυνατό επαναλαμβανόμενο θόρυβο από το διπλανό σπίτι.
Εισαγγελέας: Μπορεί να ήταν περιστατικό βίας;
Μάρτυρας: Δεν υπήρχε τότε στο μυαλό μου κάτι τέτοιο. Ήταν πολύ έντονος θόρυβος που με ξύπνησε το βράδυ. Ρώτησα και μου είπαν ότι έπεσε το καρεκλάκι του φαγητού του παιδιού από τις σκάλες. Δεν συνέχισα την κουβέντα αλλά δεν το πίστεψα. Το καρεκλάκι του φαγητού ήταν στην κουζίνα.
Η ίδια αναφέρθηκε και σε έναν έντονο καυγά ανάμεσα στο ζευγάρι τον Νοέμβριο του 2020
Μάρτυρας: Πρώτη φορά ανέβηκα πάνω στη σοφίτα για να δω τι γίνεται. Ήταν μεγάλης έντασης καυγάς. Εκεί θορυβήθηκα.
Πρόεδρος: Είχε διάρκεια ο καυγάς;
Μάρτυρας: Ναι.
Αναφορικά με το βράδυ της δολοφονίας η μάρτυρας ξεκαθάρισε ότι δεν άκουσε τίποτα πέρα από το κλάμα του σκύλου στις 04:20 τα ξημερώματα, το οποίο και την ξύπνησε. Απαντώντας σε ερωτήσεις της Πολιτικής Αγωγής, ξεκαθάρισε πως αν υπήρχε καυγάς ανάμεσα στο ζευγάρι θα το είχε ακούσει, αφού τα σπίτια είναι μεσοτοιχία και όπως χαρακτηριστικά είπε, άκουγε ακόμα και τα νιαουρίσματα των γατιών.
Τα παραπάνω καταρρίπτουν τα όσα έχει υποστηρίξει ο κατηγορούμενος στην απολογία του ο οποίος αποδίδει την πράξη του σε βρασμό ψυχής και την παρουσιάζει ως αποτέλεσμα έντονου τσακωμού που είχαν με την Καρολάιν.
Απαντώντας σε ερωτήσεις της υπεράσπισης του κατηγορουμένου η μάρτυρας επεσήμανε ότι η 20χρονη ήταν απομονωμένη από τους φίλους της και γενικά τον τελευταίο καιρό ήταν πιεσμένη.
Υπεράσπιση: Σας εξέφρασε ποτέ παράπονο η Καρολάιν ότι ήταν αποκομμένη από τους γονείς της;
Μάρτυρας: Όχι αλλά σίγουρα ήταν απομονωμένη από τους φίλους της. Μου έλεγε θέλω να πάω να πιω ένα ποτό με μία φίλη μου. Ζοριζόταν εκεί το ένιωθα.
Υπεράσπιση: Το τελευταίο πεντάμηνο ποια ήταν η συμπεριφορά της;
Μάρτυρας: Η Καρολάιν μου είχε πει γενικά ότι ένιωθε πιεσμένη. Ήταν ένας άνθρωπος που πρόσεχε τον εαυτό της και το τελευταίο διάστημα δεν το έκανε. Δεν ήταν η Καρολάιν που ήξερα.
Σημειώνεται πως η μάρτυρας ήταν εξαιρετικά φορτισμένη, τόσο που μόλις ξεκίνησε η εξέτασή της από την πλευρά της υπεράσπισης, ζήτησε ολιγόλεπτη διακοπή και ξέσπασε σε κλάματα.