Σοκ προκαλούν οι μαρτυρίες των γυναικών που ήρθαν αντιμέτωπες με τη μανία του Πέτρου Φιλιππίδη. Η δίκη του ηθοποιού θα συνεχιστεί τη Δευτέρα 28 Μαρτίου και αυτό που περιμένουμε όλοι είναι δικαιοσύνη.
Μία από τις καταγγέλλουσες είχε μιλήσει αποκλειστικά στο documentonews.gr καταθέτοντας την δική της εμπειρία με τον Φιλιππίδη το καλοκαίρι του 2014.
Διαβάστε αναλυτικά την καταγγελία
«Δεν είναι εύκολο να μιλάς μετά από χρόνια για κάτι που προσπαθείς όλα αυτά τα χρόνια να ξεχάσεις.
Όχι εγώ δεν το θυμήθηκα τώρα, το θυμόμουν κάθε φορά που άκουσα να λένε πως είναι φοβερός κωμικός και πως τον στηρίζει ο κόσμος στο θέατρο.
Το θυμόμουν, κάθε φορά που με ρωτούσαν γνωστοί γιατί δεν δουλεύω μαζί του και κάθε φορά ,που έτυχε να ακούσω να έχει κάνει κάτι ανάλογο σε άλλη συνάδελφο.
Πώς θα μπορούσα να ξεχάσω;
Και τι να έλεγα;
Ότι το καλοκαίρι του 2014 και ενώ ήμασταν και οι δύο σε καλοκαιρινές περιοδείες ,άρχισε να μου στέλνει μηνύματα και επέμενε να βρεθούμε για να με δει και να του δώσω βιογραφικό μου στο επόμενο ρεπό του.
Χάρηκα, κολακεύτηκα ,αγχώθηκα πήρα ταξί και πήγα!
Ήταν Παρασκευή 1η Αυγούστου, 12:30 το πρωί.
Έκανε πολλή ζέστη στην Αθήνα .. πόσες φορές σκέφτηκα, έπειτα, πως δεν έπρεπε να φοράω φορεματάκι εκείνο το πρωί;
Δώσαμε ραντεβού σε πολύ κεντρικό καφέ. Ήρθε με έπαρση ομορφονιού και με κοιτούσε σαν αρπακτικό απ’ την κορυφή ως τα νύχια.
Δεν είχαμε προλάβει να πούμε σχεδόν τίποτα και ένας φίλος του μπήκε στο καφέ. Έτυχε να τον γνωρίζω και εγώ οπότε έκατσε στο τραπέζι, μαζί μας, για λίγο.
Όταν έφυγε και μείναμε πάλι οι δυο μας του είπα ότι είχα παράσταση το βράδυ και έπρεπε να φύγω. Προσφέρθηκε να με γυρίσει στο σπίτι με το αυτοκίνητό του..
Δεν ήθελα, μα επέμενε. Βρήκα πολλές δικαιολογίες αλλά το ύφος του δεν μου άφηνε περιθώρια. Λάθος μου, γιατί είχα ήδη αρχίσει να νιώθω άβολα.
Αναγκάστηκα όμως, αν και υποψιασμένη, να δεχτώ και σκέφτηκα θετικά, ότι θα μπορούσαμε να μιλήσουμε παραπάνω για δουλειά και να με έπαιρνε στο θέατρο.
Απ’ τον φάρο του Ψυχικού όμως ,και αντί να στρίψει δεξιά για τη Λεωφόρο Μεσογείων, όπου του είπα ότι μένω ,εκείνος έστριψε αριστερά και μπήκε σε δρόμους του παλαιού Ψυχικού που οδηγούν σε αδιέξοδο.
Πάτησε το κεντρικό κλείδωμα και άρχισε να απλώνει το χέρι του πάνω μου και να μου σηκώνει το φόρεμα.
Του άρπαξα τα χέρια και του είπα να σταματήσει. “Κόφτο! Θα σε βγάλω στα κανάλια”. Γέλαγε και χαϊδευόταν !
“Τα @@ θα μου κλάσουν τα κανάλια!”, είπε.
Τον έβλεπα να ξεφεύγει .Άνοιξε το παντελόνι και άρχισε να αυνανίζεται.
Είχε ιδρώσει και ήταν απαίσιος!
Του φώναζα να ανοίξει τις πόρτες. Με έπιασε από το σβέρκο και με τράβηξε πάνω του.
Ο σιχαμένος!
Δεν ξέρω.. ίσως θα έπρεπε να τον δαγκώσω με λύσσα και να του κάνω ζημιά. Ούτε αυτό όμως άντεχα να κάνω εκείνη τη στιγμή.
Έκανα πως παθαίνω κρίση. Χτυπιόμουν! Χέρια… πόδια ..γόνατα.. αγκώνες.. Υστερία. Σοκ. Κρίση!
Στην αρχή του άρεσε. Έβαζε περισσότερη δύναμη και πόθο.’ Πάρτον ! Πάρτον στο στόμα’ ,μου έλεγε σχεδόν αυτιστικά .Μετά από λίγα λεπτά και αφού είχε δίπλα του ένα αγρίμι ,άνοιξε την πόρτα και με πέταξε έξω απ το αυτοκίνητο. Έπεσα με τα γόνατα.
‘Άντε γαμήσου!.. που θες και ρόλο!’, με ”έφτυσε”.
Εκεί είδα και το άλλο πρόσωπό του. Και αυτό τέρας!
Πρόλαβα να πάρω το βιογραφικό μου, πατημένο και σκισμένο, απ το πατάκι του συνοδηγού ενώ μου έκλεινε θυμωμένος την πόρτα.
Γύρισα με τα πόδια από χωματόδρομο ,με το φορεματάκι που ποτέ δεν ξαναφόρεσα από τότε, μέσα στη ζέστη ,με γόνατα ματωμένα, κρατώντας το βιογραφικό μου στο χέρι.
Με είχε προσβάλει ως γυναίκα ,ως ηθοποιό και ως άνθρωπο»
