Συνεχίζεται σήμερα η δίκη της Χρυσής Αυγής. Στις 11:00 η εισαγγελέας της έδρας Αδαμαντία Οικονόμου αναμένεται να κάνει την πρότασή της επί των ελαφρυντικών. Στη συνέχεια θα λάβουν τον λόγο οι συνήγοροι υπεράσπισης και το τελευταίο στάδιο είναι η ανακοίνωση της απόφασης του δικαστηρίου για τον ανασταλτικό χαρακτήρα της έφεσης.
Το ρεσιτάλ νεοναζιστικής θρασυδειλίας με στόχο τις αναστολές
Στην τελική ευθεία έχει μπει πια για τα καλά η δίκη της Χρυσής Αυγής, με τους καταδικασθέντες να εκλιπαρούν, την προηγούμενη εβδομάδα, μέσω των συνηγόρων τους, των μαρτύρων αλλά και με αυτοπρόσωπη παρουσία για τον ανασταλτικό χαρακτήρα της έφεσης.
Μετά την ανακοίνωση των ελαφρυντικών και των οριστικών ποινών από το δικαστήριο το μόνο που μένει για να τελειώσει αυτή η πολύκροτη πρωτόδικη δίκη είναι η ανακοίνωση της απόφασης επί του κρίσιμου θέματος της χορήγησης ή μη ανασταλτικής δύναμης στις εφέσεις, καθώς αυτό αποτελεί το τελευταίο χαρτί άμυνας της υπεράσπισης προτού αποφασιστεί ποιοι θα καταλήξουν να εκτίσουν την ποινή τους στη φυλακή.
Όμως η εικόνα που τελικά προβάλλει με την απεγνωσμένη προσπάθεια των «αγωνιστών» χρυσαυγιτών να μην πάνε φυλακή προκαλεί οργή για τον βαθμό της θρασυδειλίας ανθρώπων που είχαν κάνει σκοπό της ζωής τους την ενορχήστρωση και την εκτέλεση δολοφονικών επιθέσεων σε βάρος των πιο αδύναμων. Επιθέσεων σε βάρος ανυπεράσπιστων μεταναστών, ακόμη και παιδιών, και κάθε ενεργού αντιφασίστα.
«Χαρτί» ανήλικα παιδιά
Την Πέμπτη και την Παρασκευή… παρέλασαν από το βήμα του μάρτυρα άρρωστοι υπερήλικες γονείς, σύζυγοι, σύντροφοι και φίλοι που παρακαλούσαν το δικαστήριο να δείξει επιείκεια για τον κάθε κατηγορούμενο ξεχωριστά, χρησιμοποιώντας ως «χαρτί» ανήλικα παιδιά και κάθε σοβαρό ή όχι πρόβλημα υγείας που μπορεί κανείς να σκεφτεί.
Περιπτώσεις που θα μπορούσαν να έχουν νομική βάση ώστε να χορηγηθεί αναστολή αναμειγνύονταν με επιχειρήματα όπως αυτό που κατέθεσε η γειτόνισσα του πρώην σκληρού πυρηνάρχη Νίκαιας Γιώργου Πατέλη ότι «έχει γράψει και τραγούδι κατά της βίας και του σχολικού εκφοβισμού» ή η αναφορά του συνηγόρου του Πανταζή ότι ο εντολέας του «έχει προσφέρει τέσσερα παιδιά στη χειμαζόμενη από την υπογεννητικότητα ελληνική κοινωνία».
Ο Ηλίας Κασιδιάρης έδωσε το παρών για δεύτερη φορά μετά την απολογία του ενώπιον του δικαστηρίου και με ύφος μεμψίμοιρο, έχοντας απολέσει όλη τη… μαγκιά και το ανέξοδο νταηλίκι που τον χαρακτήριζαν, ζήτησε αναστολή γιατί μια ενδεχόμενη φυλάκιση θα τον εξόντωνε «πολιτικά, ηθικά, οικονομικά και ανθρώπινα», επικαλούμενος μάλιστα την οκτάωρη αγόρευση της εισαγγελέα και την αθωωτική πρόταση.
Ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων στάθηκε και ο Γιώργος Γερμενής, ο οποίος προκάλεσε γέλια με τη στάση του καθώς χρειαζόταν επεξήγηση για το τι πραγματευόταν το δικαστήριο τη συγκεκριμένη ημέρα. Ο ίδιος δήλωσε ότι δεν ασχολείται με την πολιτική αλλά… δουλεύει στον ευρωβουλευτή Γιάννη Λαγό για μόλις 525 ευρώ! Για τον καταδικασθέντα πρώην βουλευτή κατέθεσε και η μητέρα του, η οποία τον παρουσίασε ως… άνεργο!
Ο Παναγιώτης Ηλιόπουλος ζήτησε κι αυτός με τη σειρά του με αυτοπρόσωπη παρουσία να του χορηγηθεί αναστολή, αλλά υπέρ του κατέθεσε και ο αδερφός του –ιερέας στο επάγγελμα– ο οποίος δήλωσε ότι ο πρώην βουλευτής είναι χρήσιμος έξω από τη φυλακή γιατί… βοηθάει την εκκλησία.
Στη δικαστική αίθουσα παρουσιάστηκε και ο πρώην χρυσαυγίτης βουλευτής Κωνσταντίνος Μπαρμπαρούσης, ο οποίος έφερε ως μάρτυρα τον υπερήλικο τυφλό πατέρα του που μετά βίας μπορούσε να κινηθεί προκειμένου να καταδείξει ότι είναι αναγκαίο για τους γονείς του να παραμείνει εκτός φυλακής.
Εξοργιστική ήταν πάντως η αναφορά του Αντώνη Φούσα, πρώην βουλευτή της ΝΔ και συνηγόρου του Χρήστου Στεριόπουλου που έχει καταδικαστεί για την άγρια δολοφονία του Σαχζάτ Λουκμάν, ο οποίος προσπαθώντας να μιλήσει για το ποιόν του εντολέα του παρουσίασε τη δολοφονία ως τη «γνωστή περιπέτεια με τον Πακιστανό».
Από την πλευρά του πάντως ο Γ. Λαγός, προστατευμένος προσωρινά από την ασυλία του Ευρωκοινοβουλίου, υποχρέωσε τον… εντελώς απρόθυμο και μάλλον διαφωνούντα συνήγορό του να αναγνώσει δήλωση στην οποία τόνιζε ότι δεν αναγνωρίζει το δικαστήριο, ότι θα κινηθεί νομικά σε ευρωπαϊκό επίπεδο και συνεπώς δεν ζητά αναστολή της ποινής του.
Αντιδράσεις για τις ποινές
Μεγάλη συζήτηση άνοιξαν οι ποινές που επέβαλε τελικά το δικαστήριο στους 57 καταδικασθέντες της δίκης της Χρυσής Αυγής. Συγκεκριμένα, ο δολοφόνος του Παύλου Φύσσα Γιώργος Ρουπακιάς καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη και 14 χρόνια επιπλέον. Οι επτά του διευθυντηρίου, που δεν απέφυγαν το μεγάλο διακύβευμα της δίκης που ήταν να κριθούν ένοχοι για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης, έλαβαν ποινές από 10 χρόνια μέχρι 13 χρόνια και 8 μήνες. Ο πυρηνάρχης Περάματος Αναστάσιος Πανταζής 10 έτη και 24 μήνες, ο πυρηνάρχης Νίκαιας Γιώργος Πατέλης και ο συνεργός στη δολοφονία Φύσσα Ιωάννης Καζαντζόγλου έλαβαν ποινή 10 έτη και 2 μήνες.
Όσον αφορά τους υπόλοιπους πρώην βουλευτές της Χρυσής Αυγής, καταδικάστηκαν με ποινές από 5 έως 7 χρόνια, όπως και οι υπόλοιποι καταδικασθέντες μόνο για ένταξη σε εγκληματική οργάνωση.
Για την υπόθεση της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα οι καταδικασθέντες για συνέργεια και ένταξη έλαβαν από 6 έως και 9 έτη κάθειρξης.
Στην υπόθεση των Αιγύπτιων αλιεργατών οι καταδικασθέντες για απόπειρα ανθρωποκτονίας και ένταξη σε εγκληματική οργάνωση έλαβαν ποινές 7 ετών, με εξαίρεση τον πυρηνάρχη Περάματος Αν. Πανταζή.
Αντιθέτως, στην υπόθεση της επίθεσης στα μέλη του ΠΑΜΕ, όπου το δικαστήριο αποφάσισε τη μετατροπή της κατηγορίας από απόπειρα ανθρωποκτονίας σε πρόκληση επικίνδυνης σωματικής βλάβης, επιβλήθηκε τελικά ποινή μόλις 3,5 ετών σε δύο καταδικασθέντες, ενώ στον τρίτο, ο οποίος κατηγορούνταν και για την ένταξη, επιβλήθηκε ποινή 6 ετών.
Στα μαλακά για ΠΑΜΕ και αλιεργάτες
Οι συνήγοροι της πολιτικής αγωγής για τους Αιγύπτιους αλιεργάτες χαρακτήρισαν τις ποινές, ειδικά των εμπλεκομένων στην υπόθεσή τους, «μικρότερες από τις αρμόζουσες» και «αντικειμενικά χαμηλές σε σχέση με τη νομολογία».
Μιλώντας στο Documento, ο δικηγόρος Κώστας Παπαδάκης από την πολιτική αγωγή των αλιεργατών επισημαίνει:
«Οι ποινές για τους διευθυντές της οργάνωσης δεν είναι χαμηλές, είναι σχεδόν στα ανώτατα όρια και ευτυχώς το δικαστήριο δεν επέβαλε ποινές μικρότερες από το ελάχιστο όριο του παλιού Ποινικού Κώδικα. Το πρόβλημα το μεγάλο είναι ότι οι ποινές στα μεσαία στελέχη, στους εκτελεστές και στα μέλη των ταγμάτων εφόδου τα οποία υλοποίησαν τη δολοφονία Φύσσα και προσπάθησαν να δολοφονήσουν τον Αιγύπτιο ψαρά Αμπουζίντ Εμπάρακ είναι χαμηλές έως ανύπαρκτες. Είναι αδιανόητο για δύο κακουργηματικές πράξεις να επιβάλλεται σε κάθε δράστη ποινή 9 ή 7 ετών ανάλογα με το αν έχει ή δεν έχει ελαφρυντικό. Αυτές οι μικρές ποινές ανατρέπουν και μετριάζουν μεν την αρχική εικόνα, αλλά βέβαια το κύριο μέγεθός της παραμένει, δηλαδή η θριαμβευτική επιτυχία της αναγνώρισης του εγκληματικού χαρακτήρα της Χρυσής Αυγής και η καταδίκη 50 ενόχων ως μελών ή διευθυντών της. Οι ποινές όμως οφείλουν να είναι ανάλογες με τα αδικήματα τα οποία έχουν διαπιστωθεί ώστε να έχουμε καταδίκη στην πράξη και όχι στα χαρτιά.
Για την περίπτωση των δραστών κατά των Αιγύπτιων ψαράδων μέχρι τώρα έχουμε καταδίκη στα χαρτιά, η αρνητική εντύπωση θα μετριαστεί αν δεν τους δοθεί ανασταλτικό αποτέλεσμα στην έφεση.
Εμείς ήδη έχουμε αναγγείλει ότι θα προσφύγουμε στον προϊστάμενο εισαγγελέα εφετών και θα του ζητήσουμε να ασκήσει έφεση κατά της καταδικαστικής απόφασης προκειμένου να προσβάλει το χαμηλό ύψος των ποινών που επιβλήθηκαν».
Αυτό αποδεικνύεται ακόμη πιο έντονα και στην υπόθεση του ΠΑΜΕ, όπου η μετατροπή της κατηγορίας οδήγησε τους δράστες της δολοφονικής επίθεσης στο να λάβουν εξαιρετικά χαμηλές (εξαγοράσιμες) ποινές, παρά το γεγονός ότι τα στοιχεία που είχαν κατατεθεί στο δικαστήριο ήταν συντριπτικά.
Oπως τονίζει μιλώντας στο Documento ο δικηγόρος της πολιτικής αγωγής για το ΠΑΜΕ Μάνος Μαλαγάρης: «Η μετατροπή ήταν μια εσφαλμένη απόφαση που θα έχει ουσιαστικά ως αποτέλεσμα την ατιμωρησία των δραστών. Αυτή η μετατροπή θεωρούμε ότι δεν στηριζόταν στο αποδεικτικό υλικό. Η περίπτωση του ΠΑΜΕ ανέδειξε κυρίως τις διασυνδέσεις και τις σχέσεις που είχαν οι χρυσαυγίτες με τους εργοδότες, τους εργολάβους και τους εφοπλιστές της Ζώνης, δηλαδή τις σχέσεις των ναζιστών με το κεφάλαιο» σημειώνει. Αλλωστε το δικαστήριο είχε λάβει γνώση ακόμη και για την προαναγγελία του χτυπήματος από τον Λαγό και τον Παναγιώταρο, όταν δήλωναν ότι «οι λακέδες του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ θα εξαφανιστούν από δω πέρα» (Λαγός) και ότι «το απόστημα που υπάρχει εδώ, το ΠΑΜΕ, πολύ σύντομα θα τελειώσει» (Παναγιώταρος).
Αναφορικά με τις ποινές που επιβλήθηκαν ο Μ. Μαλαγάρης εξηγεί: «Οι ποινές είναι αναντίστοιχες με τη βαρύτητα των αδικημάτων που το ίδιο το δικαστήριο επιρρίπτει. Στο διευθυντήριο θα μπορούσε να εξαντλήσει τα όρια των ποινών, δηλαδή από το 13 στο 15. Κυρίως για τους καταδικασθέντες για ένταξη υποστηρίζουμε ότι είναι πολύ χαμηλές. Ακόμη και το μειωμένο πλαίσιο ποινών του νέου ΠΚ δεν το εξάντλησε το δικαστήριο».
Μετράμε ποινές ή «ζυγίζουμε» κώδικες;
Στη συζήτηση περί της επιβολής και έκτισης ποινών που έχει ανακύψει τις τελευταίες ημέρες είναι σημαντικό να μη λησμονηθεί η σημασία της δικαστικής απόφασης της Τετάρτης. Η ιστορική απόφαση του δικαστηρίου που αναγνωρίζει ότι μια εγκληματική οργάνωση εμφανιζόταν με τον μανδύα ακροδεξιού (ναζιστικού επί της ουσίας) πολιτικού κόμματος έχει ήδη χαραχτεί στη δικαστική ιστορία της χώρας.
Ο αυξημένος ρόλος της απόφασης επί της ενοχής έχει ήδη παραγάγει πολιτικά δεδομένα, υποχρεώνοντας ακόμη και τη ΝΔ, που μέχρι σήμερα «διαγκωνιζόταν» για να κερδίσει περισσότερους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής, να επιχειρεί να επιβάλει τη θέση ότι πρόκειται για κόμμα που έχει δώσει μάχες εναντίον της. Επίσης η απόφαση έχει προσφέρει σημαντική ενίσχυση και στο ίδιο το αντιφασιστικό κίνημα που συσπειρώθηκε γύρω από τη δίκη της Χρυσής Αυγής αλλά και από τα πρόσωπα-σύμβολα όπως είναι η μητέρα του Παύλου Φύσσα, Μάγδα.
Την ίδια ώρα η πολιτική σύγκρουση που έχει ξεσπάσει ανάμεσα σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση σχετικά με το αν ο νέος ή ο παλιός Ποινικός Κώδικας είναι ευεργετικότερος για τους καταδικασθέντες φαίνεται πως αποπροσανατολίζει συστηματικά από την επικέντρωση στο ουσιαστικό ζήτημα, που –πέραν της απόφασης επί της ενοχής– δεν είναι άλλο από τις επιβεβλημένες ποινές που κρύβουν «ευκαιρίες» για τους καταδικασθέντες. «Με έχει ενοχλήσει πάρα πολύ ο δημόσιος διάλογος που ξέσπασε την επομένη της ανακοίνωσης της καταδίκης, αφενός με τις θριαμβολογίες και τη διεκδίκηση της νίκης, αφετέρου με τα ζητήματα του νέου και παλιού Ποινικού Κώδικα και την παραίτηση Κοντονή. Ολη αυτή η συζήτηση έβλαψε την περαιτέρω διαδικασία, αποπροσανατόλισε και δημιούργησε την προσδοκία χαμηλών ποινών, πράγμα το οποίο παρέλυσε την περαιτέρω κινητοποίηση της κοινής γνώμης για τη συνέχεια της δίκης και ουσιαστικά επέδρασε ως προς τη διαμόρφωση χαμηλών ποινών» αναφέρει χαρακτηριστικά ο Κ. Παπαδάκης.