Δικαστική απόφαση-κόλαφος αναδεικνύει τα πάρτι με τα εκατομμύρια που γίνονταν τα περασμένα χρόνια στον χώρο της υγείας, άλλοτε με την ανοχή κι άλλοτε με τις ευλογίες ή και τη συμμετοχή μελών διοικήσεων των νοσοκομείων αλλά και με ευθύνη των πολιτικών ηγεσιών που όριζαν τους επικεφαλής της δημόσιας υγείας.
Με την επίμαχη απόφαση (υπ. αριθμόν 2440/2017) την οποία αποκαλύπτει το Documento, το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθήνας ακυρώνει «χρέος» 24.000.000 ευρώ του Γενικού Νοσοκομείου Αθηνών Κοργιαλένειο-Μπενάκειο ΕΕΣ προς το Κοινωφελές Ιδρυμα «Ερρίκος Ντυνάν» ως ανυπόστατο.
Το υποτιθέμενο χρέος, το οποίο αφορούσε ακόμη και φαρμακευτικό υλικό που το Κοργιαλένειο έστελνε με καρότσια στο «Ντυνάν» αλλά το ίδρυμα εμφανίζεται να το χρέωνε ως… δικό του, όχι μόνο διεκδικούνταν από το 2008 –και πρόσφατα και από την Ημιθέα ΑΕ της Πειραιώς στην οποία εκπλειστηριάστηκε το πολύπαθο Ντυνάν–, όχι μόνο είχε αναγνωριστεί από το… Κοργιαλένειο (με απόφαση ΔΣ) ως νόμιμη οφειλή, αλλά είχε εκδοθεί και διαταγή πληρωμής από δικαστή Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθήνας!
Μια διαταγή που εκδόθηκε το 2009 και ύστερα από οκτώ χρόνια ακυρώθηκε με την πρόσφατη δικαστική απόφαση, η οποία επί της ουσίας διαγράφει το χρέος, ξεχρεώνοντας το Κοργιαλένειο και κατά συνέπεια το ελληνικό δημόσιο, αφού πετάει στα σκουπίδια την αναγνώριση του χρέους από τους τότε υπευθύνους του νοσοκομείου.
«Ηταν σκάνδαλο μεγατόνων»
Ας πάρουμε όμως την ιστορία από την αρχή, καταγράφοντας ένα προς ένα τα γεγονότα που σημειώθηκαν τις ημέρες της απόλυτης παντοδυναμίας του Ανδρέα Μαρτίνη, ως πρόεδρου τότε και του Κοργιαλένειου και του «Ντυνάν», και συνθέτουν μια καλοκουρδισμένη μηχανή στην οποία οι ρόλοι εναλλάσσονταν, καθώς ο ενάγων ήταν και εναγόμενος, ο χρεώστης και οφειλέτης, ο πιστωτής και πιστούμενος, ο πωλητής και πελάτης. Και στο επίκεντρο εκατομμύρια ευρώ από εξοργιστικές διαδικασίες διπλοχρεώσεων.
Ως κερκόπορτα φέρεται να χρησιμοποιήθηκαν μια σειρά από υπουργικές αποφάσεις (που εκδόθηκαν κατά το χρονικό διάστημα από 2005 έως 2007) με τις οποίες εγκρινόταν η συνεργασία του ΓΝΑ Κοργιαλένειο-Μπενάκειο ΕΕΣ με το Κοινωφελές Ιδρυμα «Ερρίκος Ντυνάν», για τη διάθεση αρχικά από το «Ντυνάν» στο Κοργιαλένειο 30 κλινών ΜΕΘ για να νοσηλεύονται ασθενείς του.
Να σημειωθεί εδώ ότι το Κοργιαλένειο συστάθηκε ως δωρεά του σωματείου του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού (ΕΕΣ) προς το ελληνικό δημόσιο. Παρά το γεγονός, όμως, ότι εντάχθηκε στο ΕΣΥ και είναι υπό τον έλεγχο του υπουργείου Υγείας, αποτελεί δηλαδή μέρος της λειτουργίας του χάρτη της δημόσιας υγείας, στη διοίκησή του εμπλέκεται έως και σήμερα, με δικά του μέλη στο ΔΣ, και το σωματείο του ΕΕΣ, εξακολουθώντας, όπως καταγγέλλει η νέα διοίκηση, να δημιουργεί τεράστιες δυσλειτουργίες, μπλοκάροντας τα σχέδια ανάπτυξης της δημόσιας υγείας.
Σύμφωνα λοιπόν με υπουργική απόφαση (τον Αύγουστο του 2005, επί υπουργίας Νικήτα Κακλαμάνη), η νοσηλεία των ασθενών των ασφαλιστικών ταμείων θα χρεωνόταν για τις ιατρικές πράξεις (κλινικές-εργαστηριακές) σύμφωνα με την κοστολόγηση που προβλέπεται για τα νοσοκομεία ΕΣΥ (κλειστό νοσήλιο) και η δαπάνη νοσηλείας θα καταβαλλόταν απευθείας από τον ασφαλιστικό φορέα στο «Ντυνάν».
Τον Μάρτιο του 2007, με άλλη υπουργική απόφαση (επί Αβραμόπουλου), το εν λόγω μνημόνιο συνεργασίας επεκτάθηκε για την κάλυψη και άλλων χειρουργικών αναγκών των Κοργιαλένειου από το «Ντυνάν» και άλλαξε και ο τρόπος καταβολής της δαπάνης νοσηλείας (πάντα όμως με κλειστό νοσήλιο και για φάρμακα και αναλώσιμα). Η δαπάνη θα βάρυνε πλέον το Κοργιαλένειο, το οποίο θα την εισέπραττε από τον ασφαλιστικό φορέα του νοσηλευόμενου ασθενή. Σκοπός της συνεργασίας ήταν η εξυπηρέτηση αμφίδρομα των ασθενών, προκειμένου να αποφευχθούν και κόστη από ταυτόχρονες αναπτύξεις τμημάτων, που όμως φαίνεται ότι τελικώς γινόταν μονομερώς από το «Ντυνάν», στο οποίο διοχετευόταν η… πελατεία του Κοργιαλένειου.
Με έγγραφό του μάλιστα (τον Ιούνιο του 2007) το υπουργείο Υγείας διευκρίνιζε ότι τη χορήγηση φαρμάκων και υγειονομικού υλικού θα έκανε το «Ντυνάν», αλλά και τα δύο θα τα διέθετε το Κοργιαλένειο.
Με τα καρότσια τα φάρμακα
Τι έγινε στη συνέχεια; Μας τα περιγράφει πολύ γλαφυρά ο σημερινός διοικητής του Κοργιαλένειου Ευθύμιος Γεωργόπουλος, που χαρακτηρίζει την υπόθεση «σκάνδαλο μεγατόνων»: «Μέσω της κλειστής σήμερα λεωφόρου του λεγόμενου “συνδετικού” που ένωνε τα δύο νοσοκομεία (σ.σ.: Ερυθρός και “Ντυνάν”), καρότσια του σουπερμάρκετ με πανάκριβο υλικό (φαρμακευτικό, υγειονομικό, χημικό) για πολλά χρόνια μεταφερόταν ανεξέλεγκτα από τον δημόσιο Ερυθρό Σταυρό στο Κοινωφελές Ιδρυμα “Ερρίκος Ντυνάν” αχρεωστήτως και ατελώς και με την αποδοχή (ψήφιζαν και με τα δύο χέρια) αυτών που η πολιτεία είχε ορίσει ως… θεματοφύλακες του δημόσιου συμφέροντος».
Τον Ιούνιο του 2008 η περίφημη συνεργασία διακόπτεται και τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς, σε έγγραφο του τότε αντιπροέδρου του ΔΣ του «Ντυνάν» κ. Λαμπρόπουλου, επισυνάπτεται πίνακας με την ανάλυση του αποτελέσματος της αποτίμησης της συνεργασίας με το Κοργιαλένειο. Στις 18/12/2008 αποφασίστηκε η διεκδίκηση των «οφειλομένων».
Μία ημέρα μετά συνεδριάζει το ΔΣ του Κοργιαλένειου, υπό την προεδρία του υπερπροέδρου Ανδρέα Μαρτίνη, παρούσης της τότε διοικήτριας του νοσοκομείου Παναγιώτας Χατζοπούλου. Οπως αναφέρεται στο σχετικό απόσπασμα πρακτικού (της 12ης Ιανουαρίου 2009), το Κοργιαλένειο αναγνωρίζει ως οφειλόμενο προς το «Ντυνάν» το ποσό των 10.068.485 ευρώ, για υπηρεσίες του από 1/9/2005 έως 30/11/2008, σύμφωνα, όπως τονίζεται, με τα προσκομιζόμενα απαραίτητα έγγραφα και στοιχεία (ουδείς από τη σημερινή διοίκηση μπόρεσε να βρει τα προσκομιζόμενα έγγραφα και στοιχεία που αποδείκνυαν το υπέρογκο χρέος).
Στη συνέχεια γίνεται ορθή επανακοινοποίηση της επίμαχης απόφασης του ΔΣ του Κοργιαλένειου, που φέρει στο πάνω μέρος σφραγίδα και υπογραφή της διοικήτριας, το ακριβές απόσπασμα της οποίας έχει ημερομηνία 9/4/2009 και η μόνη αλλαγή είναι στο… ποσό. Αντί των δέκα και κάτι εκατομμυρίων αναγνωρίζει ως οφειλή ποσό 24.135.531,47 ευρώ. Και τα δύο πρακτικά στο τέλος υπογράφονται μόνο από… γραμματείς.
Τον Νοέμβριο του 2009 το «Ντυνάν» υποβάλλει αίτηση για έκδοση διαταγής πληρωμής σ’ αυτό από το Κοργιαλένειο του ποσού των 24.135.531,47 ευρώ, με τη λογική ότι το χρέος είχε… αναγνωριστεί, οπότε ο δικαστής δεν έψαξε περαιτέρω παρότι στα χαρτιά που είχε στη διάθεσή του υπάρχει το πρακτικό της αναγνώρισης οφειλής δέκα εκατομμυρίων, ενώ δεν υπάρχουν παραστατικά για την οφειλή των 24 εκατομμυρίων.
Δύο μήνες αργότερα με έγγραφό του ο διοικητικός διευθυντής ζητεί από τη διοικήτρια του Κοργιαλένειου να γίνει ανακοπή της διαταγής πληρωμής, ενώ παράλληλα η νομική υπηρεσία απέστειλε τη διαταγή πληρωμής στο υπουργείο Υγείας ζητώντας υπουργική παρέμβαση.
Οπως επισημαίνουν οι επιθεωρητές υγείας που ανέλαβαν αργότερα να ψάξουν το θέμα, υπήρχε έγγραφο της προϊσταμένης του χειρουργείου του Κοργιαλένειου από το οποίο φαίνεται ότι τα υλικά και εργαλεία των επεμβάσεων στο «Ντυνάν» δόθηκαν από το χειρουργείο του Κοργιαλένειου και υφίστανται οι αντίστοιχες χρεώσεις.
Στο μεταξύ ο κ. Μαρτίνης από τον Οκτώβριο ήδη του 2008 με επιστολή του προς τον τότε υπουργό Υγείας Δημήτρη Αβραμόπουλο ζητούσε καταβολή οφειλόμενων επιχορηγήσεων για την επιβίωση του ιδρύματος.
Κι ενώ έχει κατατεθεί η αίτηση ανακοπής, τον Ιούνιο του 2010, με εξαιρετικά επείγον ενημερωτικό σημείωμα της Διεύθυνσης Μονάδων Υγείας προς την τότε υπουργό Υγείας Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, ζητείται η διενέργεια άμεσου ελέγχου αναφορικά με τον προσδιορισμό του οφειλόμενου ποσού. Δύο μήνες αργότερα το ελληνικό δημόσιο άσκησε πρόσθετη παρέμβαση υπέρ του Κοργιαλένειου στην υπόθεση της ανακοπής.
Ο… αυθαιρετών δικηγόρος
Το «Ντυνάν» δεν άσκησε καμία αγωγή για την οφειλή, για την οποία θα όφειλε να προσκομίσει και όλα τα στοιχεία που θα την πιστοποιούσαν, αντίθετα ο πρόεδρός του Ανδρέας Μαρτίνης μήνυσε τον δικηγόρο του Κοργιαλένειου γιατί, όπως τον κατηγορούσε, ενεργώντας μονομερώς και αυτοβούλως, χωρίς προηγούμενη ενημέρωση και έγκριση του ΔΣ, κατέθεσε ανακοπή με αξιόποινο περιεχόμενο στην οποία τον εμφάνιζε «να επιχειρεί βλάβη του δημοσίου και του νοσοκομείου».
Πράγματι ο «κακός» δικηγόρος, την ώρα που ο Μαρτίνης πρότεινε στο ΔΣ πολιτική διευθέτηση του θέματος από την ηγεσία του υπουργείου Υγείας, όπως και είχε αποφασιστεί να γίνει από το ΔΣ –με απόφασή του κατά πλειοψηφία (στις 11.1.2010)–, έσπευσε να υποβάλει την ανακοπή καθώς η προθεσμία θα εξέπνεε και η οφειλή θα καθίστατο άμεσα απαιτητή.
Στο σχετικό δικόγραφο ο δικηγόρος ανέφερε ότι παρανόμως διεκδικήθηκε η εξόφληση των χρεών, προς επιδίωξη αδικαιολόγητου πλουτισμού και βλάβης του δημοσίου. Οτι δεν υπήρχε έγκυρη εκκαθάριση, ότι για πριν την από 9/2/2007 οφειλή δεν υπήρχε και ότι για το μετά χρονικό διάστημα δεν ενεργοποιήθηκε ποτέ ο υπεύθυνος που ορίστηκε για την πιστοποίησή της. Κι ακόμη ότι η οφειλή είχε προσδιοριστεί με παράνομο τρόπο, διαμορφωνόταν υπέρογκο κόστος για τους ασθενείς και τα ταμεία, ενώ επισήμαινε και το παράδοξο να δέχεται το Κοργιαλένειο μια οφειλή με απόφαση του ΔΣ στην οποία προήδρευε ο Μαρτίνης που ταυτόχρονα ήταν και πρόεδρος του «Ντυνάν», που διεκδικούσε το ποσό, αλλά και του ΕΕΔΣ.
Από την πλευρά του ο Ανδρέας Μαρτίνης επικαλούνταν ότι ο υπολογισμός του χρέους είχε γίνει από τον εκπρόσωπο του υπουργείου στο ΔΣ του «Ντυνάν». Ως μάρτυρες τότε για την απόδειξη των ισχυρισμών του ο κ. Μαρτίνης πρότεινε τη διευθύντρια του ΕΕΣ Μαρία Ηλιοπούλου, τη διευθύντρια του «Ερρίκος Ντυνάν» Μαρία Μούτσου-Καΐρη και τον γιατρό Βασίλη Λαοπόδη, μετέπειτα πρόεδρο του νοσοκομείου «Ερυθρός Σταυρός» (το 2012, επί υπουργίας Ανδρέα Λυκουρέντζου).
Τον Νοέμβριο του 2014 εκδόθηκε εισαγγελική διάταξη που απέρριπτε τη μήνυση Μαρτίνη. Οπως τόνιζε ο εισαγγελέας, ο εγκαλούμενος δικηγόρος ενήργησε απολύτως νόμιμα εκτελώντας τα επαγγελματικά του καθήκοντα.
Κάπως έτσι «στράβωσε», όπως λέει ο κ. Γεωργόπουλος, «η τακτική του “εμείς ζητάμε, εσείς συναινείτε”, που στα νομικά λέγεται «αναγνώριση χρέους». «Γιατί» συνεχίζει ο σημερινός διοικητής, βρέθηκε ένας («Ινδιάνος») νομικός σύμβουλος που στάθηκε απέναντί τους με ανακοπές στην εκτέλεση και το –χειρότερο και όλως απροσδόκητα– «ήρθαν οι μέλισσες στο υπουργείο Υγείας. Κι αυτές οι ριμάδες τσιμπάνε, κυρίως τους λαθρομελισσοκόμους που μας κλέβουν το μέλι».
Αγνοείται η τύχη του ποινικού σκέλους
Για την υπόθεση είχε διενεργηθεί έλεγχος από το Σώμα Επιθεωρητών Υγείας, το οποίο είχε εκδώσει πόρισμα-καταπέλτη, καθώς αποδομούσε στο σύνολό του ως μη νόμιμο το χρέος των 24 εκατομμυρίων ευρώ, και το οποίο μάλιστα είχε αποσταλεί στη Δικαιοσύνη για διερεύνηση και ενδεχόμενων ποινικών ευθυνών.
Η δικογραφία που είχε σχηματιστεί στο πλαίσιο προκαταρκτικής εξέτασης για τη διερεύνηση τυχόν διάπραξης κακουργηματικής πράξης διαβιβάστηκε τον Αύγουστο του 2011 στο ΣΔΟΕ για τις δικές του ενέργειες, αλλά, όπως καταγγέλλει η σημερινή διοίκηση του νοσοκομείου, έκτοτε αγνοείται η τύχη της… Το τελευταίο σχετικό στοιχείο που έχουν στη διάθεσή τους είναι έγγραφο του ΣΔΟΕ (επιδόθηκε τον Απρίλιο του 2012), που ζητούσε στοιχεία, παραστατικά και λοιπές αποδείξεις που να αποδεικνύουν την οφειλή και στα οποία στηρίχτηκε η απόφαση για αναγνώρισή της.
Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της έκθεσης ελέγχου:
*Με δεδομένο ότι το Κοργιαλένειο υποχρεούνταν να παραδίδει στο «Ντυνάν» αυτούσιο το φαρμακευτικό υλικό δεν ήταν νόμιμο να καταβάλλεται και το κλειστό νοσήλιο, αφού τα φάρμακα περιλαμβάνονταν σε αυτό. Διαφορετικά μιλάμε για διπλή χρέωση.
*Όπως προέκυπτε από διευκρινιστική απόφαση ( του Αβραμόπουλου), το διάστημα από 1/9/2005 έως 9/2/2007 το «Ντυνάν» έπρεπε να εισπράττει τα νοσήλια απευθείας από τα ασφαλιστικά ταμεία κι όχι από το Κοργιαλένειο. Οπότε ποια νοσήλια απαιτούσε;
*Από τις σχετικές υπουργικές αποφάσεις προβλεπόταν ρητά ότι δεν θα προκαλούνταν επιπλέον δαπάνη σε βάρος του κρατικού προϋπολογισμού.
*Αν το «Ντυνάν» ήθελε να διεκδικήσει ποσό για παροχή υπηρεσιών θα έπρεπε να εγείρει αγωγή κατά του Κοργιαλένειου και επί της ουσίας κατά του ελληνικού δημοσίου, αποδεικνύοντας όμως την κατάρτιση σύμβασης αναγνώρισης χρέους.
