Το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθήνας επιδίκασε σε βάρος του Δημοσίου αποζημίωση μισού εκατομμυρίου ευρώ για την οικογένεια του αδικοχαμένου παιδιού που πέθανε ακαριαία στο προαύλιο του σχολείου του , στις 8 Ιουνίου 2017, εν ώρα γιορτής , και μπροστά στα μάτια της δασκάλας μητέρας του..
Η σφαίρα που του στέρησε τη ζωή ήταν αδέσποτη αλλά τα ίδιο και η Πολιτεία,ό πως προκύπτει από το σκεπτικό της απόφασης , που είναι ένα μεγάλο κατηγορώ για τους αρμόδιους να διαφυλάττουν την τάξη και την ασφάλεια των πολιτών , την ελληνική αστυνομία δηλαδή, και δη σε περιοχές όπως το Μενίδι, όπου – όπως τονίζεται- το φαινόμενο των άσκοπων πυροβολισμών και της ανομίας συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.
Ως «περιοχή αυξημένης επικινδυνότητας» χαρακτηρίζεται στην απόφαση η περιοχή στην οποία βρίσκεται το Δημοτικό Σχολείο που έχασε τη ζωή του ο Μάριος καθώς «γειτνιάζει με τις δύο χαρτογραφημένες ως πλέον επικίνδυνες περιοχές του Δήμου , η εγκληματικότητα των οποίων μάλιστα εκφεύγει των ορίων τους».
Και ως εκ τούτου το εναγόμενο Ελληνικό Δημόσιο παρανόμως παρέλειψε να κάνει το προφανές. Δηλαδή «να λάβει δια των αστυνομικών οργάνων του τα προσήκοντα μέτρα προστασίας της σχολικής εκδήλωσης της 7.6.2017 (όταν «έφυγε» ο Μάριος), συνιστάμενα συγκεκριμένα στην εγκαθίδρυση, διακριτικού έστω, μηχανισμού επιτήρησης των σχολείων της επίμαχης περιοχής, ιδίως κατά τη διάρκεια εκδηλώσεων ως η επίμαχη».
Η Αστυνομία γνώριζε την επικινδυνότητα
«Καθότι- επισημαίνει το δικαστήριο- ένας τέτοιος μηχανισμός, συνιστάμενος κατά βάση, στη διακριτική έστω παρουσία αστυνομικού οργάνου, θα ήταν ικανός και πρόσφορος ,κατά τα δεδομένα της κοινής πείρας και τη συνήθη πορεία των πραγμάτων ,να αποθαρρύνει την εκδήλωση εγκληματικών ενεργειών, μεταξύ των οποίων και την παράνομη και άσκοπη χρήση όπλων, πλησίον των σχολείων της επίμαχης περιοχής ,και επομένως να αποτρέψει το τραγικό συμβάν. Ειδικότερα ο ισχυρισμός του εναγόμενου Δημοσίου, περί έλλειψης εν προκειμένω, παρανομίας των οργάνω ν του ,τυγχάνει απορριπτέος, δεδομένης ιδίως της παράλειψης λήψης κάποιου μέτρου γενικής φύσης ,για την προστασία ειδικά των σχολικών κοινοτήτων που βρίσκονται εντός και περιμετρικά των τομέων, που τα ίδια τα αστυνομικά όργανα είχαν χαρτογραφήσει ως τις πλέον επιβαρυμένες από άποψη εγκληματικότητας, ιδίως κατά την διάρκεια εκδηλώσεων όπως η επίμαχη, παρά το ότι , ενόψει των περιστατικών που είχαν σημειωθεί στο παρελθόν , της ανθεκτικότητας που παρουσίαζε η εγκληματικότητα, αλλά και ειδικότερα το φαινόμενο της ευρείας χρήσης και κατοχής όπλων στην επίμαχη περιοχή και των εκκλήσεων προς τούτο συλλόγων και σχολείων της περιοχής, η αναγκαιότητα ενός τέτοιου μέτρου πρόβαλλε ως προφανής , καθιστώντας την παράλειψη λήψης του παράνομη ως τελούμενη καθ΄ υπέρβαση της διακριτικής ευχέρειας που παρέχεται στην αστυνομία προς επιλογή των εκάστοτε ενδεικνυόμενων μέτρων αστυνόμευσης
Ο άγνωστος δράστης
Έξι μήνες μετά την τραγική απώλεια του παιδιού τους οι γονείς του 11χρονου υπέβαλαν μήνυση «κατά παντός υπευθύνου, αγνώστου αυτουργού, ηθικού αυτουργού ή συνεργού της ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως με ενδεχόμενο δόλο σε βάρος του γιου μας Μάριου Σουλούκου».
«…ο γιος μας δολοφονήθηκε βάναυσα από κάποιον ο οποίος αρέσκετο στο να πυροβολεί ασκόπως σε κατοικημένη περιοχή και δη δίπλα σε ένα Δημοτικό Σχολείο στο οποίο εκείνη τη στιγμή βρισκόταν τόσος κόσμος…» ανέφεραν χαρακτηριστικά οι χαροκαμένοι γονείς.
Η ποινική δίωξη που έχει ασκηθεί είναι σε βάρος του… άγνωστου δράστη.
Οι ευθύνες
Στην αγωγή και στις σχετικές προτάσεις που είχαν υποβάλλει, δια του πληρεξούσιου συνηγόρου τους, Θεόδωρου Μαντά, τα μέλη της οικογένειας του Μάριου επισήμαιναν αυτό που δέχτηκε το δικαστήριο .
Ότι «η δολοφονία του δεν αποτελούσε σε καμία περίπτωση πρωτόγνωρο συμβάν και μπορούσε ως εκ τούτου να έχει αποφευχθεί, αν το δημόσιο είχε λάβει τα κατάλληλα προς τούτο μέσα»’.
Κι αυτό «αποδεικνύεται από την πληθώρα παρόμοιων περιστατικών που προμήνυαν την τραγική αυτή εξέλιξη».