Στον Ευαγγελισμό Λάρισας συνετρίβη κι η ψηφιακή Ελλάδα για όσους αφελείς είχαν πιστέψει στην ύπαρξη της. Σε κραυγαλέα αντίθεση με την ψευδή αισιοδοξία της επικοινωνιακής φούσκας περί «ραγδαίας προόδου» η κραυγή για την κακιά την Χώρα είπε με πολύ απλά λόγια, τα πολύ δύσκολα.
Διαψεύστηκαν ακόμη μύθοι για τις ευεργεσίες της ιδιωτικοποίησης στρατηγικών τομέων και του κέρδους πάσει θυσία.
Διαψεύστηκε επίσης για πολλοστή φορά ο αυταρχικός εκσυγχρονισμός των μνημονίων και όλων όσα αυτά επέβαλλαν.
Διαψεύστηκαν φυσικά τα τέσσερα χρόνια ‘αριστείας’. Το σύνθημα «ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΥΡΩΠΗ», που τόσο συζητήθηκε πρόσφατα για το ερωτηματικό που προστέθηκε σε μια συζήτηση της ακαδημαϊκής κοινότητας, ακούγεται πλέον ως ένα χοντροκομμένο αστείο.
Η ‘κακιά η Χώρα’ που φωνάζει σύσσωμη η νεολαία διηγείται γλαφυρά την συντεταγμένη πορεία απώθησης της Ελλάδας στον τρίτο κόσμο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το μαρτυρά εξάλλου το ΑΕΠ, η θέση μας στις θανατο-στατιστικές της πανδημίας, ο ‘Ορμπανισμός’ των υποκλοπών, οι μισθοί αλλά και όσα αποκαλύπτονται για το προαναγγελθέν έγκλημα των Τεμπών.
Συντρίμμια
Η γκλαμουριά και το δήθεν, η ευωχία της οικονομικής μεγέθυνσης υπέρ των ελαχίστων και με κόστος των πλείστων, ο κοινωνικός δαρβινισμός που εχθρεύεται οποιαδήποτε δημόσια φροντίδα υπέρ των ευάλωτων, οι ευφημισμοί υπέρ οικονομικής ελευθερίας φορούν πλέον κρέπια πένθους και χύνουν κροκοδείλια δάκρια.
Η ανασφάλεια για οτιδήποτε έχει σχέση με το κράτος έχει διαχυθεί παντού. Στον απόηχο όσων αποκαλύπτονται ποιος μπορεί να εμπιστευτεί αεροδρόμια, λιμάνια, δρόμους, νοσοκομεία, σχολεία;
Η γενικευμένη κατάρρευση της εμπιστοσύνης οδηγεί όμως στην παράλυση της πράξης; Τι μπορεί να πράξει ο απλός άνθρωπος; Μπορεί να μείνει κλειδωμένος μέσα στο σπίτι του; Τι μπορεί να κάνει ακόμη χειρότερα όποιος εμπλέκεται σε πιο πολύπλοκα εγχειρήματα που προϋποθέτουν ισχυρά την εμπιστοσύνη προς την συλλογική λειτουργία;
Ποια ευημερία μπορεί άραγε να προκύψει από το χάος και την διάλυση, από την αυθαιρεσία και την φίμωση, από την παραποίηση και την ωραιοποίηση, από την αδικία και την ατιμωρησία; Όταν η ίδια η ζωή γίνεται μια άγρια περιπέτεια ποιος πιστεύει ότι μεμονωμένα μπορεί να προκόψει με στοιχειώδεις διασφαλίσεις;
Το τέλος της αυταπάτης του 21ου αιώνα, της ισχυρής Ελλάδας, του Χρηματιστηρίου και της Ολυμπιάδας υπήρξε σκληρό και γνωστό σε όλους. Στο παράλογο πολιτικό de ja vu των ημερών μας απάντησε η μυριόστομη κραυγή για την ΚΑΚΙΑ ΤΗΝ ΧΩΡΑ
Τι να κάνουμε;
Ήδη η σκληρή πραγματικότητα γείωσε την πολιτική συζήτηση και οι καπνοί της Λάρισας διέλυσαν την ομίχλη των πολιτικών θαυματοποιών με τους managers και τα golden boys. Περιττεύει η περαιτέρω κατάρριψη μύθων που κείνται ήδη σε ερείπια. Το κρίσιμο θέμα είναι να μην αναζητήσουμε νέους μυθικούς παραδείσους αλλά να ενσκήψουμε στα βασικά και να αναζητήσουμε όσα χάσαμε και φθάσαμε εδώ.
Στην δίνη της κρίσης που βρισκόμαστε πρέπει να επικεντρωθούμε στα βασικά και στα θεμελιώδη. Ακόμη κι αν δεν υπάρχει τίποτε τόσο λαμπερό, καινοτόμο ή ψηφιακό στα θεμελιώδη. Ισχυρίζομαι ότι στη ρίζα των δεινών βρίσκεται το γεγονός ότι είναι υπονομευμένη η λαϊκή κυριαρχία. Πιο συγκεκριμένα:
• ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ: Πρόσφατα ο Εισαγγελέας κ. Ελευθεριάνος διέταξε επείγουσα έρευνα για την δημοσιοποίηση ονομάτων δικαστών μιας καταδικαστικής απόφασης. Ως γνωστόν η δημοσιότητα είναι απαράβατος όρος της απόδοσης δικαιοσύνης κι η σύνθεση των δικαστηρίων γνωστοποιούνταν ακόμη και την εποχή των εκτάκτων στρατοδικείων. Ο κ. Εισαγγελέας έκρινε όμως ότι η πρόθεση της ανάρτησης υπέκρυπτε πιθανή διάθεση πολιτικού ‘λιντσαρίσματός’ κι όχι δικαιοσύνης. Η κρίση του κρίνεται! Την ίδια στιγμή καμία αρχή, δικαστική ή μη, δεν ενοχλήθηκε από την αποκάλυψη ότι επανειλημμένες τεκμηριωμένες προειδοποιήσεις των εργαζομένων στο σιδηρόδρομο αγνοήθηκαν, λοιδορήθηκαν και θάφτηκαν από ένα πρωτοφανές σύστημα μιντιακής ομοφωνίας που ακόμη και σήμερα ‘θρηνεί’ με σκονάκια και τηλεσκηνοθέτη. Κάθε έννοια διαύγειας και λογοδοσίας χωρίς δημοσιότητα φαλκιδεύεται!
• ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ: «Όρθια δικαιοσύνη σημαίνει όρθια Ελλάδα» δήλωσε η κ. Τουλουπάκη αναφερόμενη στο τέλος της προσωπικής της περιπέτειας. Την ίδια στιγμή τα ευρήματα της Public Issue βεβαιώνουν ότι η κοινή γνώμη πιστεύει πως η Ελλάδα ΔΕΝ είναι όρθια γιατί η δικαιοσύνη ΔΕΝ είναι όρθια. Ο σκληρός πυρήνας της κακοδαιμονίας βρίσκεται εδώ.
• ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Η τοποθέτηση του κ. Γεραπετρίτη γνωστού «απλετοφωτιστή» κι από την υπόθεση των υποκλοπών αλλά κι ανθρώπου με προφανή σύγκρουση συμφερόντων στην υπόθεση των σιδηροδρομικών υποδομών είναι χαρακτηριστική. Ακόμη περισσότερο αυτό ισχύει για την «υπερκομματική» του Επιτροπή. Σε μια τραγική υπόθεση εμφιλοχωρεί το γελοίο αν θυμηθεί κανείς την ρήση Βαμβακούλα που διακωμωδούσε τον βολικό ρόλο των ad hoc επιτροπών.
Λείπει δραματικά ο ελεγκτικός ρόλος της Βουλής. Στο εξάμηνο της απροκάλυπτης συγκάλυψης των υποκλοπών έγινε καταφανές το γιατί το ΣΥΝΤΑΓΜΑ δίνει τόση έμφαση στην ανεξαρτησία γνώμης των βουλευτών.
Τέλος, διευρύνοντας την συζήτηση της λαϊκής κυριαρχίας θα πρέπει να αποκαταστήσουμε το κύρος των «άλλων» βάθρων της λαϊκής κυριαρχίας πέραν του Κοινοβουλίου, που είναι ο συνδικαλισμός κι οι συμμετοχικοί θεσμοί της Αυτοδιοίκησης. Αν η Γ’ Ελληνική Δημοκρατία πρόκειται να ανακάμψει, αυτό θα περάσει κι από την δική τους ανάνοηματοδότηση.
Η Θεοδώρα Τζάκρη είναι βουλευτής Πέλλας και μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ
