Στη Γαλλία, η Humanité γράφει: «Ο επικίνδυνος ‘τρελός’». Η νίκη του Χαβιέ Μιλέι, με το προσωνύμιο «el Loco» (ο Τρελός), χαιρετίστηκε από τον Μπολσονάρο και τον Τραμπ. Ακραία νεοφιλελεύθερος, σκεπτικιστής στα περιβαλλοντικά ζητήματα, αντιφεμινιστής, το πρόγραμμά του υπόσχεται αίμα και δάκρυα για τους πολίτες της Αργεντινής. Στη Libération διαβάζουμε: «Αργεντινή: Χαβιέ Μιλέι, ένας πρόεδρος στο στιλ Τραμπ». Η Le Monde έχει σήμερα τίτλο: «Αργεντινή: Χαβιέ Μιλέι, η ανησυχητική επιτυχία του ‘αντισυστημικού’ προέδρου». Ο οπαδός του Τραμπ και θαυμαστής του Μπολσονάρο αυτοαποκαλείται «αναρχοκαπιταλιστής». Τέλος, η Le Figaro: «Η Ουκρανία απέναντι στο φάσμα της στρατιωτικής ήττας». Μετά την απογοήτευση της ουκρανικής αντεπίθεσης, ο χρόνος κυλά για τη Ρωσία. Οι δυτικοί ανησυχούν για τις συνέπειες μιας ήττας που είναι ακόμα πιθανή.
Στη Γερμανία, η Frankfurter Allgemeine Zeitung γράφει: «O αναρχοκαπιταλιστής». Η εφημερίδα φιλοτεχνεί το πορτρέτο του Χαβιέ Μιλέι, που αναδείχθηκε πρόεδρος της Αργεντινής την Κυριακή. Στη Süddeutsche Zeitung διαβάζουμε: «Η πίεση στον Νετανιάχου αυξάνεται». Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες αποκαλεί «απαράδεκτους» τους θανάτους πολλών αμάχων στη Λωρίδα της Γάζας. Οι συγγενείς των ομήρων επιτίθενται και στην ισραηλινή κυβέρνηση. Τέλος, η Die Welt: «Ο νέος πρόεδρος Χαβιέ Μιλέι θέλει να ξαναχτίσει την Αργεντινή». Ο ελευθεριακός οικονομολόγος επικράτησε στον δεύτερο γύρο των εκλογών με περίπου 56% έναντι του υπουργού Οικονομικών Σέρχιο Μάσα.
Στις ΗΠΑ, οι New York Times έχουν τίτλο: «Ο αυταρχικός τόνος εντείνει τους φόβους για τα σχέδια του Τραμπ». Η ρητορική που απανθρωποποιεί τους αντιπάλους θυμίζει αυταρχικούς ηγέτες του παρελθόντος. Στους Financial Times διαβάζουμε: «Η εξέγερση του προσωπικού στην Open AI αυξάνει την πίεση στο διοικητικό συμβούλιο για την κίνηση να διώξει τον Άλτμαν». Ο τεχνικός πρωτοπόρος προσελήφθη από την Microsoft. Τέλος η Washington Post: «Η οδυνηρή επιλογή μιας οικογένειας στη Γάζα». Ο πρόωρα γεννημένος γιος τους μπορεί να λάβει την απαραίτητη φροντίδα στην Αίγυπτο, όμως αυτό θα σήμαινε ότι θα πρέπει να χωρίσουν οι δρόμοι τους.
Στη Βρετανία, οι Times γράφουν: «Προώθηση της δουλειάς από το σπίτι για να σταματήσουν τα επιδόματα σε ασθενείς Βρετανούς». Ο πρωθυπουργός στοχεύει να κόψει την πρόνοια και να αυξήσει τους μισθούς. Ο Guardian έχει τίτλο: «Ο ΟΗΕ κρούει τον κώδωνα του κινδύνου καθώς ο κόσμος θα θερμανθεί κατά 3 βαθμούς Κελσίου». Η έκθεση καλεί για δραστικές μειώσεις στις εκπομπές καυσαερίων. Στον Independent διαβάζουμε: «Βόμβα από την έρευνα για τον Covid: Τζόνσον: ‘Αφήστε τον κορονοϊό να σαρώσει τη Βρετανία’. Σούνακ: ‘Απλά αφήστε τους ανθρώπους να πεθάνουν’». Αυτά τα λόγια αποκαλύφθηκαν στην έρευνα, ενώ οι κορυφαίοι συνεργάτες τους ανέφεραν ότι οι δύο πολιτικοί δεν καταλάβαιναν τα επιστημονικά στοιχεία. Τέλος, η Daily Telegraph: «Ο Σούνακ εναποθέτει τις ελπίδες του στο ‘θατσερικό’ φορολογικό πακέτο». Ο πρωθυπουργός στοχεύει να αναζωογονήσει τη θητεία του με περικοπές μέχρι τις επόμενες εκλογές.
Στην Ιταλία, η La Repubblica γράφει: «Ενάντια στις γυναικοκτονίες: Εκ μέρους των γυναικών». Πορείες και διαδηλώσεις, ένα μεγάλο κύμα πλημμυρίζει τις πλατείες σε όλη την Ιταλία. Νέοι από σχολεία και πανεπιστήμια κινητοποιούνται. Στη La Stampa διαβάζουμε: «Η Αργεντινή του Μιλέι». «Το κράτος είναι άχρηστο», ισχυρίζεται ο ακροδεξιός αργεντινός πολιτικός, η νίκη του οποίου θεωρείται ως επιτυχία του παγκόσμιου τραμπισμού, αναφέρει η εφημερίδα. Η Il Messaggero έχει σήμερα κύριο τίτλο: «Τραγωδία στην Λαμπεντούζα, βάρκα αναποδογύρισε και πήρε μαζί της ένα 2χρονο κοριτσάκι». Διασώθηκαν 43 μετανάστες. Τέλος, η Corriere della Sera: «Φόνος της Τζούλια, ο πόνος και η πλατεία». Χιλιάδες φοιτητές στην Πάδοβα είπαν «φτάνει η σιωπή», έπειτα από το φόνο της Τζούλια Τσεκετίν από το σύντροφό της Φιλίππο Τουρέτα.
Στην Ισπανία, η El País γράφει: «Η κυβέρνηση συνέχειας με μεγάλο πολιτικό βάρος». Ο πρωθυπουργός Πέδρο Σάντσεθ ενισχύει τον Μπολάνιος, που αναλαμβάνει το υπουργείο Δικαιοσύνης, και την Μοντέρο που γίνεται αντιπρόεδρος της κυβέρνησης. Και η El Mundo: «Ο Σάντσεθ φτιάχνει μια κυβέρνηση για τον ‘ολοκληρωτικό πόλεμο’ με το Λαϊκό κόμμα». Οι Podemos εξαφανίστηκαν από την κυβέρνηση, ενώ σκληροί επικριτές του Λαϊκού κόμματος πήραν θέση στο υπουργικό συμβούλιο.
