Μία ομάδα που δεν ξεκουράζεται ποτέ. Τα μέλη της βρίσκονται διαρκώς σε κινητικότητα και εγρήγορση, παρακολουθούν σεμινάρια, τρέχουν στα βουνά, παρέχουν μαθήματα πρώτων βοηθειών σε σχολεία, πραγματοποιούν βάρδιες σε νοσοκομεία.
«Το πρόγραμμά μας είναι ευέλικτο και διαμορφώνεται ανάλογα με τις ανάγκες που προκύπτουν. Κάθε Τετάρτη βράδυ πραγματοποιούμε συναντήσεις, οι οποίες συχνά περιλαμβάνουν και εκπαίδευση των μελών. Σκοπός μας είναι να είμαστε έτοιμοι να συνδράμουμε με όποιον εξοπλισμό διαθέτουμε όταν ξεσπάσει κάποια φυσική καταστροφή. Με τον όρο αυτό εννοούμε σεισμούς, πυρκαγιές, πλημμύρες. Για παράδειγμα στον σεισμό είναι σημαντικό να γνωρίζουμε πώς να απεγκλωβίζουμε ανθρώπους από τα ερείπια, ενώ για τις πυρκαγιές τα μέλη μας έχουν πιστοποιηθεί στο κομμάτι της δασοπυρόσβεσης και της δασοπροστασίας» εξηγεί στο Documento ο Αλέξιος Μαραγιάννης, ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Ομάδας Ερευνας και Διάσωσης (ΕΟΜΕΔ).
Ολοι μπορούν να προσφέρουν
Η σύνθεση περιλαμβάνει ανθρώπους όλων των ηλικιών από 18 έως 60 ετών, χωρίς διακρίσεις φυσικής κατάστασης και εκπαίδευσης. Η φιλοσοφία της ομάδας είναι ότι όλοι είναι ισότιμοι και όλοι μπορούν να προσφέρουν. «Η ομάδα περιλαμβάνει επαγγελματίες διασώστες, νοσηλεύτριες, γιατρούς, φυσιολάτρες, αλλά και απλούς ανθρώπους, άνεργους, συνταξιούχους, που δεν είχαν ποτέ σχέση με το αντικείμενο της διάσωσης» προσθέτει. Αυτό που ώθησε τους περισσότερους να πλησιάσουν την ομάδα ήταν κάποιο έκτακτο περιστατικό στην καθημερινότητα τους το οποίο δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά.
Η δράση που έχουν καταγράψει από το 2016 είναι αξιοσημείωτη. «Πηγαίνουμε πολύ συχνά σε σχολεία για μαθήματα πρώτων βοηθειών. Οι δραστηριότητές μας ποικίλλουν. Για παράδειγμα βοηθήσαμε στην αντιμετώπιση του προβλήματος της πετρελαιοκηλίδας στον Αργοσαρωνικό. Το καλοκαίρι με τις φωτιές στο Καπανδρίτι οι εθελοντές μας ήταν εκεί για να μοιράζουν νερά και φαγητά στους πυροσβέστες. Μια από τις πιο έντονες εμπειρίες μας είναι και οι βάρδιες που αναλαμβάνουμε στο νοσοκομείο ΚΑΤ στα επείγοντα περιστατικά. Κάποια Σαββατοκύριακα οργανώνουμε εξορμήσεις σε ανοιχτούς χώρους, όπως βουνά και παλιά λατομεία, πραγματοποιώντας ασκήσεις απεγκλωβισμού» επισημαίνει ο Αλέξιος Μαραγιάννης.
Οι δεξιότητες που αποκτούν τα μέλη της ομάδας τούς είναι χρήσιμες και στην καθημερινότητα, όχι μόνο στις έκτακτες επιχειρήσεις. «Μια κοπέλα κατάφερε να σώσει σε οικογενειακό τραπέζι έναν συγγενή της από πνιγμό. Πέρυσι στον κλασικό μαραθώνιο της Αθήνας ένας αθλητής έπαθε ανακοπή και τρέξαμε για τις πρώτες βοήθειες μέχρι να έρθει το ασθενοφόρο. Τα μέλη μας βοηθούν σε τροχαία, μικροατυχήματα, καθημερινά περιστατικά» εξηγεί.
Ο εξοπλισμός είναι επαγγελματικός και το κόστος πολύ μεγάλο, ενώ στήριξη δεν υπάρχει από το κράτος. Οπως αναφέρει ο κ. Μαραγιάννης: «Μιλάμε για φορεία, σανίδες, μεγάλα φαρμακεία, νάρθηκες, γιλέκα, μηχανήματα, αντλίες, σκηνές. Το κράτος έχει απόλυτη ανάγκη τους εθελοντές. Ωστόσο δεν υπάρχει βοήθεια ούτε στήριξη στην εκπαίδευση και στον εξοπλισμό. Ολα γίνονται με δική μας πρωτοβουλία και τα περισσότερα χρήματα μπαίνουν από την τσέπη μας».
