Αν εξαιρέσουμε το ιστορικό προηγούμενο της Αποστασίας του 1965, είναι μάλλον η πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες που εμφανίζονται ενδείξεις, ότι οι πολιτικές εξελίξεις σε έναν πολιτικό χώρο, έχουν απροκάλυπτα οικονομικό χορηγό. Αναφέρομαι φυσικά, στην αποκάλυψη που έκανε ο διευθυντής του τηλεοπτικού καναλιού ΟΝΕ, Ρενάτο Λέκκα, ότι η μη κερδοσκοπική οργάνωση ΕΤΕΡΟΝ, η οποία χρηματοδοτείται από τον επιχειρηματία Δημήτρη Μάρη, υπήρξε και «χρηματοδότης» της εφημερίδας «ΑΥΓΗ» του ΣΥΡΙΖΑ αμέσως μόλις εμφανίστηκε στο προσκήνιο ως υποψήφια Πρόεδρος η Έφη Αχτσιόγλου. Η χρηματοδότηση κόπηκε μαχαίρι, όταν έγινε εμφανές, ότι ο Στέφανος Κασσελάκης θα είναι ο νέος Πρόεδρος. Εν ολίγοις, ο Δημήτρης Μάρης ο οποίος ειδικεύεται επιχειρηματικά στο στοίχημα διεθνώς, θέλησε να στοιχηματίσει στην Αχτσιόγλου, αλλά έχασε το κεφάλαιο (και δεν αναφέρομαι μόνο στο πολιτικό κεφάλαιο της Έφης).
Για να μην ηθικολογούμε εν κενώ, η σχέση των κομμάτων με συμφέροντα, χρηματοδότες και χορηγούς, είναι σύμφυτο τη πολιτικής και γίνεται τόσο χειρότερη όσο η πολιτική απομακρύνεται από το αξιακό της σύστημα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, είναι ίσως το πιο εκφραστικό παράδειγμα στην Ευρώπη για το πώς η χορηγία των συμφερόντων επιβάλλει την πολιτική και επωφελείται από αυτή με τρόπο που είναι εκτός πλαισίου πολιτικής ηθικής.
Εδώ όμως, μιλάμε για την Αριστερά και για τον άκομψο και συμβασιοποιημένο τρόπο, με τον οποίο ένας επιχειρηματίας επιχείρησε να εξασφαλίσει όχι τα συμφέροντά του με την στενή έννοια της καλής σχέσης με την πολιτική, αλλά αρχηγό κόμματος. Έχει σημασία επίσης, ότι δεν έχουμε να κάνουμε με έναν επιχειρηματία που θέλησε να ενισχύσει οικονομικά ένα κόμμα στο οποίο ανήκει πολιτικά (ο Δημήτρης Μάρης άλλωστε είναι καλός φίλος και συνομιλητής του Μητσοτάκη) αλλά για την προσπάθεια χειρισμού ενός πολιτικού χώρου. Στα παλιά αριστερά κόμματα, ο όρος που χρησιμοποιείται για τον διορισμό ηγετικής ομάδας μέσω παράκαμψης των φυσικών διαδικασιών, είναι η ρωσική λέξη «κοπτάτσια» (επιβολή και διορισμός από πάνω). Μόνο που στην συγκεκριμένη περίπτωση, τα πράγματα δεν υπαγορεύονται από ιδεολογικούς όρους αλλά από οικονομικούς.
Όταν έγινε ξεκάθαρο ότι τα στελέχη της μετέπειτα «Νέας Αριστεράς» προχωρούν σε διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, διατυπώθηκε από αρκετούς η άποψη, ότι ήταν η πρώτη διάσπαση και μάλιστα σε κόμμα της Αριστεράς, που γίνεται χωρίς να υπάρχουν πραγματικοί πολιτικοί και ιδεολογικοί λόγοι. Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν αυτή την άποψη. Η Νέα Αριστερά η οποία δημοσκοπικά τουλάχιστον καταγράφεται στα όρια του στατιστικού λάθους, επιχειρεί να επιβιώσει όχι με κάποια πολιτική επιλογή που την διαφοροποιεί, αλλά με τον ετεροπροσδιορισμό της από το ΣΥΡΙΖΑ ή μάλλον από τον πρόεδρό του και την απαξίωσή του.
Μεγάλο κομμάτι της Νέας Αριστεράς, ήταν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως της λεγόμενης ομάδας των «53», που αντιπολιτεύονταν συστηματικά τον Τσίπρα και επιθυμούσαν ένα κόμμα υπό τον άμεσο ή έμμεσο έλεγχό τους. Δεν μπόρεσαν να αμφισβητήσουν ανοιχτά τον Αλέξη Τσίπρα λόγω των ερεισμάτων του στο κόμμα, αλλά επιθυμούσαν την αποδυνάμωσή του. Όταν μετά την εκλογική ήττα ο Τσίπρας αποχώρησε, θεωρούσαν δεδομένο ότι το κόμμα τους ανήκει. Ο αστάθμητος παράγοντας της διεκδίκησης της Προεδρίας από τον Στέφανο Κασσελάκη, χάλασε τα σχέδια. Έτσι αφού απέτυχαν να πάρουν το κόμμα, προχώρησαν στη διάσπαση η οποία αποδείχτηκε βήμα στο πολιτικό κενό.
Η αποκάλυψη της χορηγίας του Δημήτρη Μάρη προς την ΑΥΓΗ, επιβεβαιώνει αυτό τον σχεδιασμό. Από άποψη νομιμότητας, δεν υπάρχει τίποτα μεμπτό. Από πολιτικής άποψης όμως, ένας επιχειρηματίας επιχείρησε να αποκτήσει κόμμα επιλέγοντας την ηγεσία του.
Στις 29 Ιουνίου 2023, δηλαδή αμέσως μόλις ο Αλέξης Τσίπρας αποχώρησε από την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ, η μη κερδοσκοπική οργάνωση ΕΤΕΡΟΝ, υπογράφει με την ΑΥΓΗ, διαφημιστική σύμβαση ύψους 1,3 εκατομμυρίων. Η σύμβαση προβλέπει διαφήμιση της ΕΤΕΡΟΝ έως το 2027 από την εφημερίδα, αλλά οι πληρωμές είναι εμπροσθοβαρείς, γίνονται δηλαδή στο σύνολό τους έως τον Οκτώβριο του 2023. Όλα μπορούν να συμβούν σε μια διμερή εμπορική συμφωνία, αλλά ταυτόχρονα εκφράζουν και τη σχέση.
Είναι νόμιμο, αλλά και παράξενο που μια μη κερδοσκοπική οργάνωση ενός επιχειρηματία, επιλέγει να διαφημίσει το ισχνό έργο της, με μεγάλο τίμημα, σε μια πολύ μικρή εφημερίδα. Και είναι ακόμη πιο παράξενο, που η σύμβαση αυτή καταγγέλλεται μονομερώς από την ΕΤΕΡΟΝ, αμέσως μόλις φαίνεται ότι η Έφη Αχτσιόγλου χάνει την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ από τον Στέφανο Κασσελάκη.
Η ΕΤΕΡΟΝ, ο επιχειρηματίας Μάρης δηλαδή, έχει εξασφαλίσει τη βιωσιμότητα της ΑΥΓΗΣ ενώ το στοίχημα παίζεται υπέρ της Έφης Αχτσιόγλου, την οποία άλλωστε στηρίζει σε όλη την εσωκομματική της εκστρατεία. Όταν το στοίχημα χάνεται, κλείνει η στρόφιγγα του χρήματος και η ΑΥΓΗ καταδικάζεται σε θάνατο αφού ο βασικός χορηγός παύει να υπάρχει.
Είτε θεωρήσουμε όλο αυτό ανήθικο , είτε το δικαιολογήσουμε λέγοντας ότι συμβαίνουν αυτά στην πολιτική, το βέβαιο είναι ότι υπήρξε μια προσπάθεια κατάληψης κόμματος με σχεδιασμό σε βαθμό έως και χορηγίας. Όταν το πράγμα απέτυχε, μετατράπηκε σε διάσπαση. Για όποιον επιμένει ότι στους άλλους πολιτικούς χώρους συμβαίνουν χειρότερα, η απάντηση είναι «έτερον εκάτερον». Οι άλλοι τουλάχιστον δεν το παριστάνουν κάτι το ΕΤΕΡΟΝ.
