Πρόσφατα η εφημ. των Συντακτών, έκανε ένα αφιέρωμα στον ορυμαγδό των διασπάσεων που έγιναν στο χώρο των προοδευτικών δυνάμεων από το 1918 έως σήμερα (τέσσερις ολόκληρες σελίδες). Όχι μόνον ορυμαγδός… του Κουτρούλη ο γάμος, της εκδιδομένης γυναικός το κιγκλίδωμα όπως θα έλεγε ο μακαρίτης Χάρρυ Κλύνν.
Μόνον στον χώρο των Μαοϊκών, είχαμε… 20 διασπάσεις την περίοδο 1967-74!!! Οι διασπάσεις όμως δεν ήταν αναίμακτες. Στις αιματοχυσίες λοιπόν αυτές, εντός και εκτός του ελληνικού χώρου, σκέφτηκα να κάνω μια σύντομη αναφορά.
Όταν ο Λουδοβίκος ΣΤ΄ ευρέθηκε μπροστά στην λαιμητόμο, εζήτησε από έναν παρευρισκόμενο ιερέα να τον εξομολογήσει, αλλά εκείνος ο αθεόφοβος του απάντησε: «Μεγαλειότατε δεν βρίσκομαι εδώ για αυτήν τη δουλειά. Είμαι εδώ για να σε οδηγήσω στην λαιμητόμο»!!!
Ήταν ο Παπά Ζακ Ρου τον οποίο ακολούθησαν στην λαιμητόμο όλα τα πρωτοκλασάτα στελέχη της Γαλλικής Επανάστασης. Μεταξύ αυτών ο Νταντών, ο Εμπέρ, το παιδί θαύμα ο Σαίν Ζύστ, που σε ηλικία 25 χρόνων, χωρίς να είναι στρατιωτικός, οργάνωσε με επιτυχία την άμυνα της Γαλλίας, που δεχόταν επίθεση απ’ όλα τα σημεία και είχε πεί στον Λουδοβίκο το απίθανο: «Δεν δικάζεσαι γιατί ήσουν κακός βασιλιάς… αλλά γιατί ήσουν βασιλιάς….»
Και ο Ροβεσπιέρος βέβαια, δεν απέφυγε την λαιμητόμο. Συνεπώς οι υπέρμαχοι «των λαϊκών στρωμάτων» μπήκαν με το δεξί, έδειξαν τον δρόμο…
Στον 19ο αιώνα, δεν είχαμε αιματοχυσίες, αλλά άνθρωποι όπως οι Μάρξ, Μπακούνιν, Μαλατέστα, Προυντόν Γκαριμπάλντι, Ματσίνι και πολλοί άλλοι που ξόδεψαν όλη την ζωή τους στον αγώνα για την τύχη «του λαουτζίκου» δεν μπόρεσαν να συναντηθούν πουθενά.
Τα μεγάλα μαχαίρια βγήκαν τον 20ο αιώνα. Όλα τα πρωτοκλασάτα στελέχη της Οκτωβριανής Επανάστασης εκτελέστηκαν: Κίροφ, Ζινόβιεφ, Κάμενεφ, Μπουχάριν, Ράντεκ, Ρίκοφ… άλλοι αυτοκτόνησαν: Τόμσκι, Ορτζονικίτζε…διασώθηκε ο Λένιν επειδή… «πέθανε νωρίς».
Ο Τρότσκι, περιπλανήθηκε ανά την υφήλιο, αλλά το μακρύ χέρι του «μεγάλου τιμονιέρη» τον έφθασε το 1940 στο Μεξικό. Την ίδια τύχη είχαν οι δυο γιοι του, αλλά και η πρώην γυναίκα του, που την άφησε (εξόριστη) στην Σιβηρία, με δυο παιδιά το 1905, όταν διέφυγε στην Δύση.
Πάνω από 2.000.000 φυλακίστηκαν ή εκτοπίστηκαν στην Σιβηρία. Την διετία 1937-1938 έγιναν… 681.692 εκτελέσεις. Από τα 139 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής εκτελέστηκαν 98. Από τα 1996 μέλη του 17ου συνεδρίου εκτελέστηκαν 848. Οι περισσότεροι από αυτούς ήταν ήρωες και πρωταγωνιστές για την επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης. Όλα τα στελέχη του Κόκκινου Στρατού, μεταξύ αυτών οι θρυλικοί Τουχασέφσκι, Μουράλωφ, εξοντώθηκαν. Άμα ο τρομερός εισαγγελέας Βισίνσκι, έβαζε την ταμπέλα «εχθρός του λαού» δεν υπήρχε σωτηρία.
Όλοι οι κουμουνιστές απ’ όλο τον κόσμο που κατέφυγαν στη Ρωσία, εχαρακτηρίστηκαν «πράκτορες και εχθροί της επανάστασης» και εκτελέστηκαν. Μεταξύ αυτών και ο Ανδρόνικος Χαϊτάς, γραμματέας του ΚΚΕ, την περίοδο 1927-1931. Όλες οι μη Σλαβικές μειονότητες, μεταξύ αυτών 10.545 Έλληνες εξοντώθηκαν. Η έννοια αρμαγεδδώνας, είναι νομίζω λίγη.
Ο αρχιερέας των εκτελέσεων Γιάκοντα, οδηγείται προς εκτέλεση, γυμνός και ξυλοκοπούμενος από τον διάδοχο του Γιεζόφ, ο οποίος Γιεζόφ, είχε την ίδια ακριβώς «περιποίηση» από τον διάδοχό του Μπέρια. Όταν ο Στάλιν παραθέριζε στο Σότσι, ένα αεροπλάνο πηγαινοερχόταν καθημερινά, για να διορθώσει ή να εγκρίνει τις κινήσεις και τις αποφάσεις του δικαστηρίου ο …μεγάλος τιιμονιέρης.
Κατά «περίεργο τρόπο» όλοι οι κατηγορούμενοι, ομολογούσαν ότι έπαιρναν εντολές από την «πουλημένη πόρνη» τον Τρότσκι και τα ξένα κέντρα, παραδέχονταν συντετριμμένοι την ενοχή τους, έπλεκαν σπαραξικάρδια εγκώμια για τον Στάλιν, δεν δέχονταν καμία επιείκεια, ούτε συνήγορο υπεράσπισης και ζητούσαν την παραδειγματική τους τιμωρία…με αντάλλαμα να σωθεί η οικογένειά τους.
Μόνο το 1956, τρία χρόνια μετά τον θάνατο του Στάλιν, ο Χρουτσόφ έχοντας και το νού του μήπως βγεί ο Στάλιν από τον τάφο, άρχισε να ξηλώνει τον μύθο του μεγάλου τιμονιέρη και η αποκατάσταση των θυμάτων της φοβερής θηριωδίας συνεχίστηκε ως το 1980.
Η Ελλάδα βέβαια δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Αμέσως με την ίδρυση του ΚΚΕ, άρχισαν τα όργανα. Αρχειομαρξιστές, ρεβιζιονιστές, οπορτιουνιστές, τροτσκιστές… το κακό συναπάντημα.
Μετά την κατοχή όμως, όταν άρχισαν να… «αποδίδουν» οι τραγικές επιλογές της ηγεσίας (Λίβανος, Καζέρτα, Βάρκιζα, εκλογές 1946…) «δεν αφήσαμε πεπονόφλουδα που δεν την πατήσαμε», γράφει ο Φαράκος, βγήκαν τα μαχαίρια.
Την ημέρα που κρέμασαν το κεφάλι του Βελουχιώτη στην πλατεία των Τρικάλων (Ιούνιος 1945), κυκλοφόρησε και ο Ριζοσπάστης με την αποκήρυξη του.
Ενάμιση χρόνο μετά η ηγεσία κατάλαβε ότι έχει πέσει στην παγίδα των ανελέητων Στάλιν – Τσώρτσιλ και κάλεσε τα αξιοθρήνητα απομεινάρια του θρυλικού ΕΛΑΣ να βγούν στο βουνό, για να σωθούν από την μανία των Μαγγανάδων.
Παρά τον ηρωισμό και την αυταπάρνηση, η πανωλεθρία ήταν δεδομένη. Γράφει ο Σαράντος Φρίγκας από την Τεγέα: «Αγαπημένη αδελφούλα Άννα, σήμερα καταδικάστηκα σε θάνατο. Να κάνετε κουράγιο όπως κάνατε για τα …τρία αδέρφια μας (έχουν εκτελεστεί άλλοι τρείς) να προσέχεις τη μάνα και να φιλήσεις τη φίλη μου τη Βάσω»…
Για την πανωλεθρία όμως κάποιοι πρέπει να πληρώσουν… όχι πάντως η ηγεσία.
Έτσι το αρχηγείο του Πάρνωνα, (Χριστούγεννα του ’48, μεσάνυχτα, με σφοδρή χιονόπτωση) εκτελεί τον λοχαγό Τσουκόπουλο (εξάδελφο του Γρ. Λαμπράκη) επειδή απέτυχε η επιχείρηση στον
Άγιο Βασίλη Κυνουρίας, η οποία (αποτυχία) οφειλόταν σε λάθος πληροφορίες και εντολές που του έδωσε η ηγεσία…
Ο «αρχιστράτηγος» Γούσιας, (που δεν μπορούσε να εντοπίσει μια βρύση στον στρατιωτικό χάρτη) εκτελεί τον Συντ/ρχη Γιαννούλη (δικηγόρο από τη Ρόδο) γιατί απέτυχε να καταλάβει με τα λιανοντούφεκα και ξυπόλυτους αγωνιστές την οχυρωμένη και εξοπλισμένη με πολυβόλα Κόνιτσα και είχε … 520 απώλειες.
Ο καλύτερος καπετάνιος του ΕΛΑΣ και του Δ.Σ., ο καπετάν – Διαμαντής, λέει στα 100 περίπου εξαθλιωμένα παλικάρια του: «πάμε ρε παιδιά να μας φάνε τα κοράκια του τόπου μας»… Τον έδιωξε ο Καραγεώργης από τα Τρίκαλα, να πάει στη Ρούμελη να τα βγάλει πέρα με τα πολυβόλα, τα τάνκς, τα αεροπλάνα του εχθρού…
Ο ίδιος ο Καραγιώργης, ένα από τα καλύτερα στελέχη του ΚΚΕ, είχε διατελέσει και διευθυντής του Ριζοσπάστη, εκτελέστηκε στο Βουκουρέστι… ως προδότης. Τον στήριξε (ανεπιτυχώς) μόνο η γυναίκα του.
Ο Ζαχαριάδης έδωσε εντολή, να κλείσουν τον εμπειροπόλεμο Μάρκο Βαφειάδη στο τρελοκομείο, γιατί επέμενε, ότι ο Δ.Σ. δεν μπορεί να αντιπαρατεθεί με τα λιανοντούφεκα σε ανοικτό πόλεμο, με τον εχθρό…
Ο Μπελογιάννης ίσως να είχε σωθεί. Ο Πλουμπίδης έστειλε στο στρατοδικείο επιστολή με τα δακτυλικά του αποτυπώματα και δήλωνε ότι είναι αυτός υπεύθυνος για τους ασυρμάτους και έθετε τον εαυτό του στη διάθεση της «Δικαιοσύνης». Το ΚΚΕ όμως διέψευσε τον Πλουμπίδη… Αλλά και ο ίδιος ο Πλουμπίδης οδηγήθηκε στο απόσπασμα, προδομένος από το κόμμα του.
Ακολούθησαν οι ανελέητες σφαγές στο Μπούλκες, στο Βουκουρέστι, στην Τασκένδη. Ο Βαφειάδης γράφει ότι 400 κορμιά πετάχθηκαν στον Δούναβη. Ήταν αγωνιστές που τα έδωσαν όλα για τον αγώνα και το κόμμα, αλλά έκαναν το λάθος να αμφισβητήσουν τις επιλογές της ηγεσίας.
Το 1956 έρχεται η σειρά του Ζαχαριάδη. Χαρακτηρίζεται… προδότης και στέλνεται για «τουρισμό» στη Σιβηρία. Δεν τον υποστήριξε ούτε η γυναίκα του και δεν ίδρωσε το αυτί κανενός, όταν προειδοποίησε ότι θα αυτοκτονήσει, αν δεν τον αποκαταστήσει το κόμμα.
Την ίδια ακριβώς τύχη με τον Βελουχιώτη είχε και ο Τσε Γκεβάρα, «ούτε ψωμί, ούτε νερό στον προδότη» από το Κ.Κ. Βολιβίας. Είχε αμφισβητήσει την «αγιοσύνη» της Μητρόπολης του Κοσμμουνισμού. Το ΚΚΕ όμως δεν δυσκολεύεται να καμαρώνει και να κομπάζει κάτω από το πορτραίτο του Βελουχιώτη, του Μπελογιάννη, του Γκεβάρα…
Τα πρόσφατα γεγονότα στον Σύριζα, ήρθαν να ολοκληρώσουν την καταστροφή. Σκέφτομαι όμως ότι διασπάσεις και κόντρες γίνονται και στο αντίπαλο στρατόπεδο, αλλά αυτό για τους ανθρώπους με μεγάλες τσέπες είναι θεμιτό. Επίσης αυτοί βρίσκουν τον τρόπο και «εκ της κονέως των αναγεννώνται» και «ξανά προς την δόξα τραβούν».
Μήπως κάποιος ειδικός, πρέπει να ερευνήσει τι συμβαίνει με τους ανθρώπους που ξεκινάνε με αγνές προθέσεις και ιδέες να εξαλείψουν τις αδικίες και τις ανισότητες, αφιερώνουν και θυσιάζουν τη ζωή τους ολόκληρη και καταλήγουν σε αντίθετο αποτέλεσμα, διασύροντας συνάμα και τις έννοιες του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού;;;
Διαβάστε επίσης:
Βορίδης: «Συζητάμε να επαναφέρουμε την ποινή για τη χορήγηση αλκοόλ σε ανηλίκους»