Νέα συνάντηση μεταξύ των εκπροσώπων των θεσμών και της ελληνικής αντιπροσωπείας, είναι προγραμματισμένο να ξεκινήσει το μεσημέρι, σε μια προσπάθεια να αρθούν τα εμπόδια και να επέλθει προ – συμφωνία για το κλείσιμο της β’ αξιολόγησης. Μετά και τις χθεσινές πολύωρες και άκαρπες επαφές, οι δύο πλευρές επέλεξαν τη λύση της 24άωρης παράτασης των συνομιλιών, μπροστά στον κίνδυνο νέου αδιεξόδου.
Υπενθυμίζεται ότι ο συγκεκριμένος κύκλος επαφών ξεκίνησε μετά την ολοκλήρωση του Eurogroup της περασμένης Δευτέρας, όταν και αποφασίστηκε οι υπουργοί Οικονομικών, Ευκλείδης Τσακαλώτος, Οικονομίας Γιώργος Χουλιαράκης, Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου με την προσθήκη από την Ελλάδα και του υπουργού Ενέργειας Γιώργου Σταθάκη, να παραμείνουν στις Βρυξέλλες. Οι διαπραγματεύσεις το τελευταίο τριήμερο, αν και έδειχναν σημάδια σύγκλισης, δεν κατέστη δυνατό να ολοκληρωθούν και έτσι δόθηκε αυτή η μικρή παράταση για σήμερα, σε μια νέα προσπάθεια εξεύρεσης λύσης. Συνεπώς, φαίνεται ότι και από τις δύο πλευρές υπάρχει η επιθυμία για να προκύψει συμφωνία, μόνο που οι απαιτήσεις των δανειστών παραμένουν αμετάβλητες.
Απαιτήσεις που ειδικά στο πεδίο των Εργασιακών και του Ασφαλιστικού καθιστούν εξαιρετικά δυσχερή την κυβερνητική θέση, ώστε να τις αποδεχτεί. Μόνο τυχαίο δεν είναι ότι χθες, εν μέσω διαπραγματεύσεων, ο ίδιος ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, απέστειλε επιστολή προς τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ και προς όλα τα κράτη – μέλη της ΕΕ, ζητώντας να μάθει αν τα ευρωπαϊκά κεκτημένα για την αγορά εργασίας, ισχύουν και για την Ελλάδα. Από τη Ρώμη όπου βρίσκεται για να παραστεί στις επετειακές εκδηλώσεις συμπλήρωσης 40 ετών λειτουργίας της ΕΕ, ο κ. Τσίπρας, θέλησε πάλι να φέρει το ζήτημα των εργασιακών θεμάτων και ειδικά της επαναφοράς των συλλογικών διαπραγματεύσεων, στο προσκήνιο.
Όπως φαίνεται αυτό είναι και το μεγάλο «αγκάθι» των διαπραγματεύσεων. Η ελληνική πλευρά έχει επενδύσει πολιτικά στο να αποκτήσουν και πάλι ισχύ οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, έναντι των επιχειρησιακών, κάτι όμως που δεν δέχεται έως τώρα, το ΔΝΤ. Ταυτόχρονα, ασκούνται πιέσεις προς την ελληνική πλευρά να αποδεχτεί περαιτέρω απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, με διπλασιασμό του ορίου για τις απολύσεις από το 5% που είναι σήμερα στο 10%, αλλά και με απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων. Την ίδια στιγμή, εντείνονται οι πιέσεις και για παρεμβάσεις στη συνταξιοδοτική δαπάνη, που δημιουργούν ορατό κίνδυνο νέας περικοπής των κύριων συντάξεων. Η ελληνική πλευρά έχει επισημάνει ότι οι όποιες μειώσεις στις δαπάνες για τις συντάξεις (έως 1% του ΑΕΠ ή 1,8 δισ. ευρώ) πρέπει να γίνουν σταδιακά, ξεκινώντας όχι νωρίτερα από το 2020 και σε βάθος τριετίας ή πενταετίας. Οι θεσμοί αντίθετα και ειδικά το ΔΝΤ επιμένουν για περικοπές «εδώ και τώρα», αμέσως μόλις λήξει η χρονική περίοδος της «προσωπικής διαφοράς» δηλαδή ακόμα και το 2019. Είναι προφανές ότι αυτές είναι απαιτήσεις που η ελληνική πλευρά δυσκολεύεται να αποδεχτεί και γι’ αυτό και παραμένει η διαπραγματευτική ομάδα στις Βρυξέλλες για συνέχιση των συνομιλιών.
