Η πρώτη υπουργός της Σκωτίας Νίκολα Στέρτζιον δήλωσε πως οι επόμενες εθνικές εκλογές θα θεωρηθούν ως ένα «de facto δημοψήφισμα» για την ανεξαρτησία της Σκωτίας. Αυτή η δήλωση έγινε αφότου το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας μπλόκαρε το αίτημα του Σκωτσέζικου Εθνικού Κόμματος (SNP) για διενέργεια του δημοψηφίσματος ανεξαρτησίας. Στο προηγούμενο δημοψήφισμα που διεξήχθη το 2014 οι Σκωτσέζοι είχαν καταψηφίσει τη πρόταση του SNP για ανεξαρτησία, υπερψηφίζοντας τη διατήρηση της ένωσης με την Αγγλία, η οποία διαρκεί περισσότερα από 300 χρόνια. Εντούτοις, μετά το Brexit τα δεδομένα έχουν αλλάξει άρδην, διότι η Σκωτία ήταν μια από τις περιοχές που είχαν υποστηρίξει με μεγάλα ποσοστά την παραμονή στην ΕΕ. Ως εκ τούτου, το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος φαίνεται πως επιτάχυνε τις διαλυτικές τάσεις του ΗΒ.
Στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκεται και η Βόρεια Ιρλανδία, αφού το αίτημα της ιρλανδικής ενοποίησης παραμένει εκκρεμές, ενόσω το αριστερόστροφο ιρλανδικό κόμμα Σιν Φέιν είναι πρώτη δύναμη στο ιρλανδικό κοινοβούλιο και δεύτερη δύναμη στο κοινοβούλιο της Βόρειας Ιρλανδίας (με διαφορά μίας έδρας από τους Ενωτικούς). Ακολούθως, η ΕΕ μοιάζει έτοιμη να δεχτεί με ανοιχτές αγκάλες τη Σκωτία στην περίπτωση που αυτή ανεξαρτητοποιηθεί από το Λονδίνο. Ενώ όσον αφορά την περίπτωση της Βόρειας Ιρλανδίας, έχουν εκφραστεί πολλάκις ανησυχίες για τη βιωσιμότητα της Συμφωνίας της Καλής Παρασκευής (1998), καθώς επιχειρήθηκε από τη κυβέρνηση Τζόνσον η δημιουργία ενός «σκληρού» συνόρου ανάμεσα στις δύο «Ιρλανδίες». Συνεπώς, το Ηνωμένο Βασίλειο κινδυνεύει σύντομα να περιλαμβάνει μόνο την Ουαλία και την Αγγλία, εφόσον το σχέδιο των Σκωτσέζων εθνικιστών προχωρήσει, ανάβοντας το φιτίλι της διάλυσης.
