Προσωπικότητες από όλο το φάσμα της δημόσιας ζωής, πολιτικοί, στελέχη κομμάτων και άνθρωποι εκτός κομματικής ένταξης μετέχουν στον διάλογο που άνοιξε και συνεχίζει το Documento σχετικά με την ανασύνθεση της κεντροαριστεράς και ευρύτερα του λεγόμενου προοδευτικού χώρου. Γύρω από το ερώτημα «Ποια κεντροαριστερά;» αναπτύσσονται θέσεις (και αντιθέσεις) για τα πολιτικά επίδικα της επόμενης μέρας των ευρωεκλογών, για την κρίση του πολιτικού συστήματος, για την προοπτική διαμόρφωσης ενός αξιόπιστου κεντροαριστερού πόλου απέναντι στη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη, που όπως έδειξαν τα εκλογικά αποτελέσματα της ευρωκάλπης υπέστη συντριπτικό πλήγμα.
«Εκτιμώ ότι έχουμε ιστορικό χρέος απέναντι στους πολίτες και στη χώρα να συνεννοηθούμε και να δώσουμε διέξοδο. Στο παρελθόν έχουν ειπωθεί πολλά. Τώρα όμως δεν είναι η ώρα του εμφυλίου. Τώρα είναι η ώρα να δώσουμε προοδευτική λύση» τονίζει ο Διονύσης Τεμπονέρας, ο οποίος ουσιαστικά δεν αφήνει εκτός του διαλόγου για την ανασύνθεση του χώρου κανένα προοδευτικό κόμμα. Το μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει, μεταξύ άλλων, πως το Λαϊκό Μέτωπο της Γαλλίας «δείχνει ξεκάθαρα τον δρόμο» και εδώ…
Αρκετά στελέχη, όπως ο Νίκος Παππάς, προτείνουν σύγκλιση ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ με κοινό ψηφοδέλτιο και κοινό υποψήφιο πρωθυπουργό. Ποια η θέση σας;
Την επομένη των ευρωπαϊκών εκλογών κατέθεσα πρόταση στον δημόσιο διάλογο με τον σ. Αντώνη Κοτσακά που προβλέπει τη συγκρότηση κοινού συντονιστικού των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων (με τη συμμετοχή τριτοβάθμιων κοινωνικών φορέων). Τα κόμματα διατηρούν την αυτοτέλεια και την αυτονομία τους (ιδεολογική, προγραμματική, πολιτική) με σκοπό την επεξεργασία μιας προγραμματικής συμφωνίας που θα οδηγήσει σε πολιτική και εκλογική συμπόρευση. Ο διάλογος αφο ρά όλες τις προοδευτικές δυνάμεις που αντιστρατεύονται τις δεξιές – νεοφιλελεύθερες πολιτικές και τον φασισμό και ομονοούν στην ανάγκη παράθεσης αριστερής, εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης προοδευτικού χαρακτήρα. Αναφέρομαι σε ένα πανδημοκρατικό προσκλητήριο που αφορά τα υφιστάμενα κόμματα του προοδευτικού τόξου, κοινωνικούς φορείς και συλλογικότητες, ανένταχτους πολίτες, μακριά από αποκλεισμούς, εμμονές, ηγεμονισμούς και περιχαρακώσεις. Με την αποχή να κυμαίνεται σε ποσοστά-ρεκόρ και την ακροδεξιά να επελαύνει, δεν περισσεύει κανείς. Μας ενδιαφέρει η σύνθεση και η υπέρβαση των αντιθέσεων του χθες στη βάση ενός εναλλακτικού πολιτικού σχεδίου με συγκεκριμένο περιεχόμενο (εθνικό ζήτημα, κοινωνικό, παραγωγικό, δημογραφικό).
Μπορούν οι εξελίξεις στη Γαλλία να είναι παράδειγμα προς μίμηση για τις διεργασίες στον προοδευτικό χώρο;
Το Νέο Λαϊκό Μέτωπο της Γαλλίας (Front Populaire) δείχνει ξεκάθαρα τον δρόμο, σπάει την αδράνεια και τη μικροκομματική σκοπιμότητα μπροστά στον κοινό στόχο: να στηθεί ένα τείχος απέναντι στην ακροδεξιά αλλά και να παρουσιαστεί μια εναλλακτική πρόταση απέναντι στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές του κ. Μακρόν. Οι προοδευτικοί πολίτες της Γαλλίας αντιλήφθηκαν ότι όσα τους ενώνουν είναι περισσότερα από εκείνα που τους χωρίζουν και ουσιαστικά επέβαλαν στις ηγεσίες των επιμέρους προοδευτικών κομμάτων τη διαδικασία της εκλογικής συμμαχίας. Ας μη μένουμε όμως μόνο στη Γαλλία. Πριν από λίγες μέρες ο Αλέξης Τσίπρας πρότεινε από το βήμα του ομώνυμου ιδρύματος τη δημιουργία κοινής ευρωομάδας των Σοσιαλιστών, των Πρασίνων και των Αριστερών στο Ευρωκοινοβούλιο προκειμένου να προκύψει προοδευτικό υπόδειγμα ευρωπαϊκής διακυβέρνησης. Σε μια εποχή τεκτονικών αλλαγών η Αριστερά με την πληθυντική της έννοια οφείλει να μιλήσει ξανά στις καρδιές των ανθρώπων. Οφείλει να συνθέσει και να αποτυπώσει μια εναλλακτική ιδεολογικοπολιτική πρόταση εξουσίας που θα σπάει τη λογική της διαχείρισης και θα μιλά για τα μεγάλα ζητήματα, όχι θεωρητικά αλλά με καθημερινές παρεμβάσεις, με απαντήσεις στα προβλήματα των πολιτών.
Μπορεί στον διάλογο να συμμετέχουν η Νέα Αριστερά, η Πλεύση Ελευθερίας και το ΜέΡΑ25;
Μπορούν να συμμετέχουν όσοι αναγνωρίζουν ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί η εφαρμογή των δεξιών νεοφιλελεύθερων πολιτικών που λεηλατούν το λαϊκό εισόδημα, πλήττουν τη μισθωτή εργασία και τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, υποβαθμίζουν τη δημοκρατία και τους θεσμούς και απαξιώνουν τα δημόσια αγαθά και το κοινωνικό κράτος. Βρισκόμαστε στην εποχή που χρειαζόμαστε να τραβήξουμε μια γραμμή με το παρελθόν και να δούμε την αλήθεια κατάματα. Ο κατακερματισμός του προοδευτικού χώρου ωφελεί τη Δεξιά και τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Μέσα από μια προγραμματική συμφωνία με συγκεκριμένο περιεχόμενο μπορούμε να προκαλέσουμε συμπτώσεις, συνθέσεις, μικρές και μεγάλες νίκες κόντρα στον αντίπαλο. Αραγε αν σε δύο μήνες ο κ. Μητσοτάκης προκηρύξει εκλογές, τι προτίθεται να κάνει ο προοδευτικός χώρος; Θα συνεχίσει να κοιτάει «μέσα και πίσω»; Εκτιμώ ότι έχουμε ιστορικό χρέος απέναντι στους πολίτες και στη χώρα να συνεννοηθούμε και να δώσουμε διέξοδο. Στο παρελθόν έχουν ειπωθεί πολλά. Τώρα όμως δεν είναι η ώρα του εμφυλίου. Τώρα είναι η ώρα να δώσουμε προοδευτική λύση.
Σε περίπτωση που ο προοδευτικός και δημοκρατικός κόσμος αποφασίσει πως πρέπει να δημιουργηθεί ένα ευρύτερο σχήμα, ποιο θεωρείτε ότι θα ήταν το καταλληλότερο πρόσωπο για να ηγηθεί;
Συνεχώς το τελευταίο διάστημα η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από τα πρόσωπα και ως ένα βαθμό είναι λογικό. Ομως ας πάρουμε το παράδειγμα της Γαλλίας. Γνωρίζει κανείς σήμερα στη χώρα ποιος είναι ο επικεφαλής; Θέλω να πω, το σημαντικό είναι να προσδιορίσουμε τις πολιτικές, τις θέσεις, μια μίνιμουμ προγραμματική συμφωνία κι έπειτα είμαι βέβαιος ότι θα προκύψουν και τα πρόσωπα που μπορούν να υπηρετήσουν τις πολιτικές αυτές. Η ευρύτερη Αριστερά μέχρι σήμερα δεν έχει πείσει με τις προτάσεις της. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν προτάσεις. Οφείλουμε όμως να τις προσαρμόσουμε στις νέες συνθήκες που διαμορφώνουν ο πολυπολικός κόσμος, η τεχνητή νοημοσύνη, η επισφάλεια, η εισαγωγή της ρομποτικής στην παραγωγή, η προσφυγική και κλιματική κρίση. Ας μην περιμένουμε κάποιον μεσσία. Ας εστιάσουμε στην πραγματική πολιτική και τα πρόσωπα θα βρουν τον ρόλο τους στην Ιστορία.
Διαβάστε επίσης:
Όλα τα άρθρα του διαλόγου που διοργανώνει το Documento για την Κεντροαριστερά
