Ο κατακερµατισµός του λεγόµενου προοδευτικού χώρου συχνά προβάλλεται σαν εµπόδιο για να εξοβελιστούν από τον κυβερνητικό θώκο η Ν∆ και οι πολιτικές της. Οµως οι διεργασίες στα κόµµατα της κεντροαριστεράς που αναδεικνύουν ως κρίση ηγεσίας την αδυναµία τους να εκφράσουν τις αγωνίες της κοινωνικής πλειοψηφίας αφήνουν εκτός της οπτικής τους µείζονα ζητήµατα που αφορούν το πολιτικό περιεχόµενο ενός εναλλακτικού πολιτικού σχεδίου που να εµπνέει τον κόσµο και να επαναφέρει τη χαµένη αξιοπιστία των κοµµάτων του χώρου που κυβέρνησαν. Το Documento συνεχίζει τον διάλογο σχετικά µε την ανασύνθεση της κεντροαριστεράς.
Για τον δικηγόρο Αντώνη Σαουλίδη, ο οποίος είναι µέλος του Πολιτικού Συµβουλίου του ΠΑΣΟΚ, αν δεν υπάρξει ανασύνθεση όλου του δηµοκρατικού προοδευτικού χώρου, είναι εµφανής ο κίνδυνος ένα νέο δίπολο µεταξύ των δυνάµεων της ∆εξιάς και της ακροδεξιάς να καθορίσει τις επόµενες δεκαετίες. Κρίνει ότι το ΠΑΣΟΚ οφείλει να γίνει καταλύτης για τη δηµιουργία µιας νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας
Ο ιστορικός χρόνος στην πολιτική είναι αυστηρός κριτής. Βλέπει τις µεγάλες και αργές αλλαγές, τις τάσεις, τις ευκαιρίες και τις δυνατότητες. Ξεπερνά το εφήµερο, αυτό που εντάσσεται σε συγκεκριµένο εκλογικό κύκλο, και παράλληλα αξιολογεί αυστηρά και τα άτοµα αλλά πρωτίστως τα συλλογικά υποκείµενα. Τα τελευταία αρκετά χρόνια οι κοινωνίες της ∆ύσης, της Ευρώπης και άρα και η ελληνική µε τις δικές της συγκεκριµένες ιδιαιτερότητες παρουσιάζουν ορισµένα κοινά χαρακτηριστικά. Σταδιακά και βαθµιαία συντηρητικοποιούνται. Αντικαθίσταται το σοσιαλιστικό κόκκινο χρώµα του εκλογικού χάρτη µε το ακροδεξιό µαύρο – ιδιαίτερα σε περιοχές που έχουν πληγεί από αυτό που θα έλεγε κανείς ουδέτερα «παγκοσµιοποιηµένη οικονοµία» ή πιο ιδεολογικά «νεοφιλελεύθερη συναίνεση». Και αν αυτή ήταν µια τάση που προ 10 ή 20 χρόνων απλώς µας προβληµάτιζε, σήµερα έχουµε φτάσει σε σηµείο όπου απαιτείται σχέδιο δράσης. Τα συµπεράσµατα έχουν βγει, οι θεωρητικές προσεγγίσεις µάς έχουν διαφωτίσει, τα δεδοµένα –εκλογικά, κοινωνικά, οικονοµικά– είναι όλα πάνω στο τραπέζι. Κανείς δεν µπορεί να ισχυριστεί ότι δεν γνώριζε, δεν ήξερε ή δεν µπορούσε να φανταστεί. Ο κίνδυνος της ακροδεξιάς είναι υπαρκτός, µετρήσιµος και παράγει αποτελέσµατα. Μένει να δούµε και να αποδείξουµε ότι µπορούµε µε την πολιτική µας δράση οι σοσιαλιστές, σοσιαλδηµοκράτες και προοδευτικοί να αλλάξουµε τη ροή των πραγµάτων.
Στα της Ελλάδας, µετά τη δεκαπενταετία της κρίσης και της θραύσης του κοινωνικού µεταπολιτευτικού συµβολαίου στη χώρα της πολεµικής καταβαράθρωσης του ΑΕΠ η πρόκληση σχηµατοποιείται µε ξεκάθαρους όρους. Ή ανασυνθέτουµε την κεντροαριστερά, όλο τον δηµοκρατικό προοδευτικό χώρο και επιχειρούµε µε νέες πολιτικές να απαντήσουµε στις υπαρκτές προκλήσεις που αντιµετωπίζει ο λαός µας ή αµέτοχοι παρατηρητές βλέπουµε ένα νέο δίπολο µεταξύ των δυνάµεων της ∆εξιάς και της ακροδεξιάς να καθορίζει τις επόµενες δεκαετίες.
Τη δεδοµένη στιγµή το ΠΑΣΟΚ έχοντας επιδείξει αξιοθαύµαστη εκλογική αντοχή όλα αυτά τα 15 χρόνια και έχοντας τη θεσµική µνήµη του κόµµατος εξουσίας, βαρύνεται µε µια ακόµη µεγαλύτερη ευθύνη. Οφείλει να γίνει καταλύτης µιας νέας µεγάλης προσπάθειας δηµιουργίας µιας νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας που θα είναι σε θέση να ασκήσει πολιτικές στον αντίποδα αυτών που ασκεί η Νέα ∆ηµοκρατία εδώ και σχεδόν έξι χρόνια. Οφείλει να κοιτάξει πολιτικά στα αριστερά του, κοινωνικά στη µεσαία τάξη, στους µικροµεσαίους αλλά και στους πραγµατικά αδύναµους, ηλικιακά στις παραγωγικές ηλικίες και γενιές, γεωγραφικά στα αστικά κέντρα και εκλογικά σε πολλούς από αυτούς που από το 2009 και µετά απέχουν. Οφείλει να δώσει µια µεγάλη ηθική – πολιτική – οικονοµική µάχη για να περιορίσει τις κολοσσιαίες ανισότητες που αναπτύσσονται και διαβρώνουν την κοινωνική συνοχή. Οφείλει να κοιτάξει στο µέλλον και να υπερβεί τους διαχωρισµούς της δεκαπενταετίας, όχι γιατί επενδύει στη λήθη αλλά γιατί στοχεύει να είναι χρήσιµο στην ελληνική κοινωνία και όχι µουσειακό έκθεµα στην πολιτική ιστορία.
Η διαδικασία ανάδειξης νέου προέδρου στο ΠΑΣΟΚ είναι και µια επιλογή στρατηγικής για το µέλλον. Το µέλλον όχι µόνο του ΠΑΣΟΚ αλλά µοιραία και γι’ αυτό του προοδευτικού χώρου στην Ελλάδα. Κάθε υποψηφιότητα είναι φορέας και µιας στρατηγικής. Αλλος στοχεύει στο κέντρο, άλλος σε µια κεντρώα – κεντροδεξιά ανασύνθεση, άλλος σε µια προσπάθεια αναστήλωσης του ΠΑΣΟΚ. Η πρόταση του Χάρη ∆ούκα είναι αυτήν τη στιγµή η µόνη ξεκάθαρη επιλογή ανασύνθεσης του προοδευτικού χώρου – όχι µέσα από συνεννοήσεις και διευθετήσεις, όπως κάποιοι αρέσκονται να του προσάπτουν, αλλά µέσα από ξεκάθαρες πολιτικές δεσµεύσεις.
Ο Χάρης ∆ούκας από τη θέση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ και µε τον συγκεκριµένο πολιτικό και προγραµµατικό λόγο µπορεί να συνοµιλήσει άµεσα, πειστικά και αυθεντικά µε όλες τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάµεις που θέλουν αλλαγή. Αλλαγή όχι µόνο κυβέρνησης αλλά πολιτικής. Αλλαγή ζωής.
Διαβάστε επίσης
Υπόθεση Μαντλίν: Ημέρα εξελίξεων – Σήμερα η απόφαση του δικαστηρίου για τον κύριο ύποπτο
Χρειαζόμαστε περισσότερους Γερουλάνους
Καιρός: «30άρια» με συννεφιά την Τρίτη – Πότε θα πέσει η θερμοκρασία
