Διάλογος Documento για την Κεντροαριστερά – Καραγιάννη: Πειράµατα υπό Κ.Σ.

Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και του ΠΑΣΟΚ και ένας πανεπιστηµιακός καταθέτουν τις απόψεις τους για την ανασύνθεση του προοδευτικού χώρου και τη δηµιουργία ενός πόλου απέναντι στη Ν∆

Οι διεργασίες στον χώρο της κεντροαριστεράς αποκτούν νέα δυναµική, µε µοχλό από τη µια τις συγκρούσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ που µπαίνει ξανά στη δίνη νέας κρίσης ηγεσίας και όχι µόνο, και από την άλλη τον διαγκωνισµό υποψηφίων προέδρων στο ΠΑΣΟΚ για την ηγεσία του. Η ανασυγκρότηση του λεγόµενου προοδευτικού χώρου αποτελεί πεδίο συζήτησης, αν και το πρωτεύον είναι να τίθενται τα εκρηκτικά κοινωνικά ζητήµατα της περιόδου. Το Documento συνεχίζει τον διάλογο µε τίτλο «Ποια κεντροαριστερά;». «Ο δρόµος για µια αγαστή σχέση ανάµεσα στις προοδευτικές δυνάµεις, που θα οδηγήσει σε µια κεντροαριστερά που µε τη σειρά της θα δώσει λύσεις στα προβλήµατα αυτής της πολύπαθης κοινωνίας, είναι µακρύς και πρέπει να περάσει από τις δύσκολες ανηφόρες των κοινών προγραµµατικών θέσεων» τονίζει το µέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ και επικεφαλής της παράταξης Ανοιχτοί Ορίζοντες στο Νότιο Αιγαίο Χρύσα Καραγιάννη.

Συνήθως, τα πειράµατα στον χώρο των φυσικών επιστηµών εκτελούνται κάτω από Κ.Σ. (κανονικές συνθήκες, όπου ορίζονται οι πρότυπες συνθήκες θερµοκρασίας και πίεσης, ως σηµείο αναφοράς για το περιβάλλον όπου εκτελούνται τα πειράµατα αυτά).

Οι συνθήκες στην περίοδο που διανύουµε απέχουν πολύ από τις «κανονικές», ώστε να τολµήσει κάποιος να εκτελέσει (κι άλλα) πειράµατα στο ελληνικό πολιτικό «εργαστήριο», που θα στεφθούν µε επιτυχία ή τουλάχιστον θα δώσουν ασφαλή και αξιόπιστα αποτελέσµατα.

Σε αντίθεση µε το πρόσφατο εγχείρηµα της Γαλλίας, όπου η άµεση απειλή της επέλασης της ακροδεξιάς δηµιούργησε δυνατό κίνητρο στον προοδευτικό χώρο να συσπειρωθεί, βρίσκοντας τα σηµεία σύγκλισης και προσπερνώντας όποιες µικροκοµµατικές διαφορές, ο χώρος της Αριστεράς και του κέντρου στην Ελλάδα κλυδωνίζεται. Κι ενώ ο χρόνος είναι πιεστικός για την κοινωνία, οι οικογένειες βιώνουν µια καθηµερινότητα γκρίζα, άχαρη, σχεδόν αβάστακτη, τα κόµµατα ψάχνουν τον βηµατισµό τους σε τροχιές που θυµίζουν slow motion κακογυρισµένης ταινίας.

Η παραδοχή όλων είναι δεδοµένη: «Απαιτούνται σύνθεση και υποχωρήσεις». Αλλά ποιος είναι έτοιµος να παραµερίσει για να ηγηθεί ο άλλος; Ποιος είναι «ανώτερος» και τόσο πολιτικά πολιτισµένος ώστε να συνυπάρξει µε άτοµα που στο κοντινό παρελθόν έβγαλαν φανερά ή πισώπλατα τα µαχαίρια; Ποιος τολµά να συνοµιλήσει µε «οµοϊδεάτες» που για να περιχαρακώσουν τους «οπαδούς» τους χαντάκωσαν σηµαντικές πολιτικές;

Κάποια ελπίδα διαφαίνεται στο επίπεδο της αυτοδιοίκησης, όπου τα τοπικά φλέγοντα ζητήµατα απαιτούν συστράτευση. Ενα παράδειγµα είναι η διένεξη ανάµεσα στον ΦΟ∆ΣΑ Νοτίου Αιγαίου και τον δήµαρχο Κω σχετικά µε τη µεταφορά απορριµµάτων από το νησί της Καλύµνου προς τον ΧΥΤΑ της Κω. Ολος ο προοδευτικός χώρος, αλλά και άτοµα που στο παρελθόν είχαν βρεθεί να στηρίζουν την περιφερειακή διοίκηση, που εφαρµόζει άδικες πολιτικές διχόνοιας ανάµεσα στον Α΄ και Β΄ βαθµό αυτοδιοίκησης καθώς και ανάµεσα στις τοπικές κοινωνίες, έχουν βρεθεί ενωµένες απέναντί της.

Βέβαια δεν ισχύει το ίδιο µε τη διεκδίκηση της αποπληρωµής του µεταφορικού ισοδύναµου. Το συγκεκριµένο συνταγµατικά θεσπισµένο µέτρο λειτουργούσε ως εργαλείο αναγνώρισης των δυσκολιών της νησιωτικότητας, αλλά επειδή είναι ταυτισµένο µε την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και τον αείµνηστο ∆ωδεκανήσιο βουλευτή του και αναπληρωτή υπουργό Νεκτάριο Σαντορινιό, δεν δίνονται κοινές µάχες από όλες τις «κεντροαριστερές» δυνάµεις ενάντια στην απαξίωσή του από την τωρινή κυβέρνηση.

Ο δρόµος για µια αγαστή σχέση ανάµεσα στις προοδευτικές δυνάµεις, που θα οδηγήσει σε µια κεντροαριστερά, που µε τη σειρά της θα δώσει λύσεις στα προβλήµατα αυτής της πολύπαθης κοινωνίας, είναι µακρύς και πρέπει να περάσει από τις δύσκολες ανηφόρες των κοινών προγραµµατικών θέσεων –που δεν είδαµε ακόµη µέσα στο κοινοβούλιο–, µε στόχο τη συνεργασία πάνω σε όλα τα κρίσιµα σηµεία σύγκρουσης µε τη ∆εξιά.