Βουλευτές και πανεπιστηµιακοί καταθέτουν τις απόψεις τους για την ανασύνθεση του προοδευτικού χώρου και τη δηµιουργία ενός πόλου-αναχώµατος στη Ν∆
Στο πεδίο της κεντροαριστεράς… µυρίζει µπαρούτι εξαιτίας των εσωκοµµατικών συγκρούσεων στον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ ενώ σιγοκαίνε εστίες έντασης µε επίκεντρο την εκλογική µάχη για νέα ηγεσία στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Η κρίση στον χώρο της σοσιαλδηµοκρατίας θρέφει τη συζήτηση για συσπείρωση δυνάµεων µε εναλλακτικό σχέδιο διακυβέρνησης απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική της Ν∆. Παράλληλα όµως προκαλεί και αντίρροπες τάσεις περί αποδόµησης δυνάµεων και πρωτοκαθεδρίας. Το Documento συνεχίζει τον διάλογο για την ανασύνθεση της κεντροαριστεράς. Βουλευτές από τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και προσωπικότητες από την επιστήµη και την πολιτική τοποθετούνται για τα εµπόδια και τις δυνατότητες συγκλίσεων.
Η χώρα και η κοινωνία µέσα από µια παρατεταµένη κρίση, η οποία δεν είναι µόνο οικονοµική, βρίσκονται σε δυσχερέστατη θέση. Οι πολίτες πια, αφού έχουν δοκιµάσει όλες τις εκδοχές των παλαιών κοµµάτων του πολιτικού συστήµατος και των πολιτικών τους, βρίσκονται σε αδιέξοδο. Εχουν πάψει να ελπίζουν στην πολιτική, στους πολιτικούς, στα κόµµατα και εν γένει στο πολιτικό σύστηµα.
Για τον Θράσο Φωτεινό, προεδρεύοντα της Πράσινης Αριστεράς, είναι αναγκαία η συνεργασία που θα στηρίζεται στην ισοτιµία και την ισονοµία.
Μια χώρα µε τόσα προβλήµατα πια, χωρίς όραµα στο νέο παγκοσµιοποιηµένο σύστηµα, έχει αποτέλεσµα να βρίσκεται σε βαθύτατη παρακµή µε αβέβαιο το µέλλον της.
Μια κοινωνία η οποία βάλλεται από την ίδια την κυβέρνησή της και ένα κράτος που λειτουργεί για τους λίγους έχουν αποτέλεσµα την περαιτέρω αποσύνθεση της κοινωνίας. Εν ολίγοις αυτό που γίνεται σήµερα από τη συγκεκριµένη κυβέρνηση και το σχέδιό της δεν έχει ξαναγίνει µεταπολιτευτικά:
∆ιαφθορά σε όλα τα επίπεδα και πλήρης αδιαφάνεια για ό,τι γίνεται. Γνωρίζουµε ότι η δηµοκρατία χωρίς διαφάνεια και χωρίς έλεγχο δεν υφίσταται.
Η εφαρµογή της ξεπερασµένης και παρωχηµένης πολιτικής «αυτορρύθµισης της αγοράς» και «όλα στους ιδιώτες» είναι αποτυχηµένη πολιτική που τα αποτελέσµατά της ο πολίτης τα νιώθει καθηµερινά (ακρίβεια, υγεία, παιδεία…).
Η εξωτερική πολιτική, που για πρώτη φορά µεταπολιτευτικά λειτουργεί τη χώρα ως εξάρτηµα ενός άλλου κράτους, την έχει κάνει προτεκτοράτο, µε ό,τι κινδύνους αυτό συνεπάγεται για τo µέλλον της.
∆εν θα αναφέρω άλλα παραδείγµατα γιατί ως συνείδηση στους πολίτες πια είναι αυτονόητα.
Η αντιπολίτευση και τα κόµµατά της βρίσκονται σε κατάσταση αποσύνθεσης. Αυτό ήταν φυσιολογικό να συµβεί, δεδοµένου ότι µε τις πολιτικές που ασκούσαν τις τελευταίες δεκαετίες, έχοντας για µοναδική στόχευση την εξουσία ως αυτοσκοπό, έχασαν τον στόχο τους για τις δηµοκρατικές, σοσιαλιστικές, αριστερές, οικολογικές δυνάµεις. Αντί να αλλάξουν την κοινωνία και τα κακώς κείµενα προς όφελος των πολιτών, άλλαξαν οι ίδιοι.
Αρα διαµορφώνεται µια δυσάρεστη πραγµατικότητα, στο σύνολο πια του πολιτικού συστήµατος, µε αδιέξοδα για τη χώρα και για την κοινωνία. Αυτό αποδεικνύεται τον τελευταίο χρόνο, ως αποτέλεσµα πια, µε την αποχή 60% από τις εκλογές κι όχι µόνο.
Το µεγάλο ερώτηµα που δηµιουργείται πια είναι αν η κατάσταση αυτή είναι αναστρέψιµη.
Θα χρησιµοποιήσω το γνωστό «η δηµοκρατία δεν έχει αδιέξοδα» κι όχι µόνο.
- Η σηµερινή κυβέρνηση δεν µπορεί να συνεχίσει να καταστρέφει τη χώρα και οι πολίτες της να οδηγούνται όλο και περισσότερο στη φτωχοποίηση.
- Η αντιπολίτευση φαίνεται ότι δεν είναι σε θέση να δηµιουργήσει διάδοχη κατάσταση και νέα πλειοψηφία στη δηµοκρατία µας γιατί είναι ξεπερασµένη, για άλλες εποχές και γιατί δεν το θέλει κιόλας.
- Τούτων δοθέντων, οφείλουν και µπορούν να συνεννοηθούν ευρύτερες πολιτικές και κοινωνικές δυνάµεις, οι οποίες βρίσκονται στην κοινωνία και φυσικά δεν είναι απαραίτητο να βρίσκονται µόνο µέσα στα υπάρχοντα πολιτικά κόµµατα. Ο τρόπος συναίνεσης και συµπόρευσης του θα πρέπει να έχει έναν άλλο τρόπο πολιτεύεσθαι από τον σηµερινό. Το δικοµµατικό σύστηµα µε αρχηγικά κόµµατα, που χρησιµοποιούν το κράτος ως λάφυρο, µε πελατειακές σχέσεις, µε ρουσφέτι και διαφθορά, πρέπει να τελειώσει. ∆εν φέρανε τη σταθερότητα στη χώρα, αλλά καταστρέφουν τη χώρα.
- Ο άλλος τρόπος του πολιτεύεσθαι που προτείνουµε είναι: πολιτικές και κοινωνικές δυνάµεις οφείλουν να συµφωνήσουν επί ενός προγραµµατικού και όχι µόνο σχεδίου και να δεσµευτούν απέναντι στον ελληνικό λαό ότι θα το υπηρετήσουν. Οι δυνάµεις αυτές από τη στιγµή που συµφωνούν οφείλουν να εκφράζουν τα κοινωνικά στρώµατα που εκπροσωπούν στη δηµοκρατία µας. ∆ηλαδή ένας κεντρώος δεν είναι απαραίτητο να γίνει αριστερός κι ένας αριστερός να γίνει κεντρώος για να πάρει τις ψήφους ο ένας του άλλου. Η συνεργασία αυτή θα στηρίζεται στην ισοτιµία και την ισονοµία είτε είναι φορέας πολιτικός είτε κοινωνικός είτε προσωπικότητες σε µια συνεργατική βάση. Τα ζητήµατα ηγεσίας έπονται.
Καταρχήν θεωρούµε ότι εάν ξεκινήσουµε µια τέτοια συζήτηση κι όχι αυτό που γίνεται σήµερα (τι µου δίνεις, τι σου δίνω), τότε τα σηµερινά αδιέξοδα θα γίνουν παρελθόν. Αυτό έχει ξεκινήσει ήδη να διαµορφώνεται µε βαθύτατους προβληµατισµούς αλλά και θέληση από προσωπικότητες και φορείς που δεν θέλουν και αρνούνται να γίνουν µέρος του σηµερινού προβλήµατος.
Διαβάστε επίσης
Καλύτερα η Κουμουνδούρου να ασχολείται με την ισοπέδωση της Υγείας από τον Άδωνη Γεωργιάδη
Κόκκαλης για αλλαγές στον ΣΥΡΙΖΑ: «Να αλλάξουμε πρώτα εμείς συμπεριφορές – Διαφωνώ με το όνομα»
