Διάλογος Documento για την Κεντροαριστερά – Διώτη: Μάσκα δεν έχω να γυρνώ στην «Κεντροαριστερά» ετούτη

Διάλογος Documento για την Κεντροαριστερά – Διώτη: Μάσκα δεν έχω να γυρνώ στην «Κεντροαριστερά» ετούτη

Και αυτή την εβδομάδα το Documento συνεχίζει τον διάλογο για την ανασύνθεση της κεντροαριστεράς, φιλοξενώντας απόψεις από εκπροσώπους κομμάτων του προοδευτικού χώρου. 

«Δεν έχουμε ανάγκη μια μασκαρεμένη εναλλακτική Δεξιά που θα φορά την αποκριάτικη στολή της κεντροαριστεράς» υποστηρίζει η συν-συντονίστρια της ΚΕ του ΜέΡΑ25 Ηρώ Διώτη.

Το 1789, στην εθνοσυνέλευση που προέκυψε από τη Γαλλική Επανάσταση, οι διαφορετικές τάξεις και ομάδες εκπροσώπων κάθονταν χωριστά. Αυτοί που ανήκαν στις επαναστατικές τάξεις και έθεταν επιθετικά τα ζητήματα της ισότητας και της ελευθερίας κάθονταν αριστερά του προεδρείου. Στα δεξιά του κάθονταν οι υπερασπιστές του παλαιού καθεστώτος και της μοναρχίας, που δεν ήθελαν πολλές αλλαγές. Οι όροι «Δεξιά» και «Αριστερά» στην πολιτική κατοχυρώθηκαν από τότε ως ενδεικτικοί της πολιτικής γεωγραφίας.

Η Δεξιά είναι αυτή που προσπαθεί να συντηρήσει την υπάρχουσα κατάσταση και να διατηρήσει ανέπαφη την ιεραρχία και τους συσχετισμούς της, ενώ η Αριστερά την αμφισβητεί και παλεύει να την αλλάξει στο όνομα της ισότητας και της ελευθερίας. Οσο για το κέντρο, είναι η επίκληση ενός πολιτικού κενού, είναι μια έννοια που χρησιμοποιείται εργαλειακά για να περιορίσει την ένταση που έχει μια πολιτική τοποθέτηση και που με όρους πραγματικής πολιτικής δεν σημαίνει τίποτε απολύτως.

Οποτεδήποτε στη σύγχρονη πολιτική ιστορία οι προοδευτικές δυνάμεις επικαλέστηκαν τον άτοπο όρο της «κεντροαριστεράς» –όπως ευρύτατα έγινε στην Ευρώπη του δεύτερου μισού της δεκαετίας του 1990 ή γίνεται και σήμερα– αυτό που κατόρθωσαν ήταν να παραχωρήσουν την ιδεολογική ηγεμονία στη Δεξιά και να τη δουν να κυβερνά μετά για πολλά χρόνια. Στη Γερμανία του Σρέντερ, τη Βρετανία του Μπλερ, την Ελλάδα του Σημίτη η επίκληση της «κεντροαριστεράς» από μια σοσιαλδημοκρατία που στην πραγματικότητα πολιτεύεται ως Δεξιά εξασφάλισε συνεχόμενες νίκες για την αυθεντική Δεξιά και πολιτική ηγεμονία των ιδεών που προωθούν την ανισότητα, δαιμονοποιούν το κοινωνικό κράτος και τις δημόσιες υπηρεσίες, συρρικνώνουν τις ελευθερίες.

Σε αυτή την περίοδο πολιτικής, οικονομικής, ιδεολογικής, πολιτιστικής, ηθικής και αισθητικής ηγεμονίας της Δεξιάς και των αντικοινωνικών ιδεών της αυτό που διόλου δεν έχουμε ανάγκη είναι μια μασκαρεμένη εναλλακτική Δεξιά που θα φορά την αποκριάτικη στολή της κεντροαριστεράς. Χρειαζόμαστε ένα πολιτικό και ένα κοινωνικό ρεύμα που θα αναπτύσσονται μεν παράλληλα, αλλά θα συνδέονται μέσα από σύγχρονους οργανωτικούς αρμούς αντίστοιχους με τις σημερινές ανάγκες, και το οποίο θα θέσει ξανά στο προσκήνιο τις βασικές αρχές της Αριστεράς, προσθέτοντας τις προτεραιότητες της συγκυρίας.

Τα ρεύματα αυτά μπορούν να έχουν τέσσερις διαστάσεις:

– Την εξισωτική διάσταση, μέσα από ένα πρόγραμμα ευρύτατης αναδιανομής του εισοδήματος στο εσωτερικό της χώρας και απαλλαγής της από τη μέγγενη πολιτικών που στρέφονται ευθέως κατά των εργαζομένων και των χαμηλότερων στρωμάτων.

– Την ελευθεριακή διάσταση, μέσα από την ανάδειξη ενός νέου δημοκρατικού προτάγματος με περιορισμό της κρατικής αυθαιρεσίας και του συγκεντρωτισμού, πολλαπλασιασμό των ελευθεριών και των δικαιωμάτων και αυτονομία στη δράση της κοινωνίας.

– Την οικολογική διάσταση, μέσα από την παρουσίαση πολιτικών διαφορετικού υποδείγματος, άρνηση της υπερανάπτυξης, αλλαγή ενεργειακού μοντέλου στην κατεύθυνση ανάσχεσης της κλιματικής κρίσης και των συνεπειών της.

– Την αντιπολεμική διάσταση, μέσα από τη διεκδίκηση δικαιοσύνης και ελευθερίας στην Παλαιστίνη, έντιμης ειρήνης στην Ουκρανία και έμπρακτης αμφισβήτησης του μιλιταριστικού μοντέλου του καπιταλισμού σε παγκόσμιο επίπεδο.

Το ΜέΡΑ25 έχει ανοίξει αυτήν τη συζήτηση, που είναι η συζήτηση για την Αριστερά, πιστεύοντας ότι είναι απαραίτητη για την άρση της συνθήκης της ήττας στην οποία μπήκαμε ως κοινωνία το 2015. Δεν είναι μια συζήτηση περιοριστική, απομονωτιστική ή γεμάτη αποκλεισμούς. Είναι ωστόσο μια συζήτηση που πρέπει να γίνει με τη γνώση ότι η μίζερη και συγκαταβατική επίκληση του «μικρότερου κακού», ιστορικά, κατέληξε πάντα να δυναμώσει το μεγαλύτερο.

Διαβάστε επίσης

Επιστολή 184 μελών του ΣΥΡΙΖΑ για παραπομπή της Αθηνάς Λινού στην Επιτροπή Δεοντολογίας – Όλα τα ονόματα

Λινού: Προσφεύγει στη Δικαιοσύνη – Παρέδωσε στοιχεία στον Κασσελακη

Οι «87» απαντούν στον Κασσελάκη: Εκείνος είναι που εξευτελίζει καθημερινά τον ΣΥΡΙΖΑ

Κασσελάκης για τους «87»: «Υπάρχει σχέδιο για εξευτελισμό του ΣΥΡΙΖΑ» (Video)

Την αποπομπή Άδωνη ζητά ο Κασσελάκης: «Μητσοτάκης και Γεωργιάδης μοιράζονται την ίδια έλλειψη ενσυναίσθησης»

 

Documento Newsletter